Geachte mevrouw Dievanongs, Beste Slongs,
Elke week op deze plaats: onze tv-watcher schrijft een brief aan een tv-figuur en tipt dé programma's van de week, onder meer: Rock Werchter en Glastonbury op tv, en een docu over hoe de Heilige Stoel probeert te breken met de maffia.
De laatste brief voor de vakantie is altijd de moeilijkste. Van alle schermgezichten die nog op een vriendelijk woord, wat goede raad of een portie opbouwende kritiek zitten te wachten, kun je er maar eentje gelukkig maken en moet de rest gesust worden met de vage belofte dat 'het er ooit wel eens van zal komen'. Ook nu viel het niet mee om de knoop door te hakken. Eerst dacht ik aan Koen De Bouw. Een risicoloze keuze aangezien de eeuwige jeune premier met de melancholische blik zich als rijpe vijftiger nog steeds 'le chouchou de ces dames' mag noemen.
Ook de flamboyante ondernemer Marc Coucke was een optie. De kleine apotheker van wie de geldingsdrang het fortuin nog vele malen overstijgt was niet van het scherm te branden. Jammer genoeg deed hij zo zijn best om als entertainer in bijberoep sympathiek gevonden te worden, dat ik besloot de 'Couckenbak' toch maar even uit te stellen.
Excuses ook aan Goedele Wachters die zich met haar aanstekelijke slappe lach in Het journaal op de valreep nog kandidaat stelde, alsook aan Lieven Van Gils die straks de Eén-avond met boeiende gesprekken moet proberen af te ronden en aan de bijna vergeten Gilles De Coster die De mol nieuw leven mag inblazen. Ze zullen moeten wachten tot september. Want ik heb uiteindelijk niet met mijn verstand maar met mijn hart gekozen. Moet kunnen, eens per jaar. Niet voor een geklasseerd tv-monument maar voor jou, Slongs - de luid kwakende vreemde eend in de bijt die me meer dan eens op een goeie vibe trakteerde en zich op geheel eigen wijze in de volksgunst danste en zong.
Hoewel je me bezwaarlijk van overdreven Antwerpse sympathieën kunt betichten en ik net zoveel voeling heb met je muzikale oeuvre als met de verzamelde werken van pakweg Showbizz Bart, raakte ik steeds meer gecharmeerd door het brutale opdondertje met avontuurlijk Grieks zeemansbloed dat eigenlijk Charissa Parassiadis bleek te heten.
Liefde op het eerste gezicht was het nochtans niet. Wel integendeel. Toen ik je enkele jaren geleden met hiphopformatie Halve Neuro voor het eerst zag rondspringen, vond ik je nog een enerverende aanstelster die, zo wist ik wel zeker, als de zoveelste eendagsvlieg even snel zou verdwijnen als ze gekomen was. Met een half oog keek ik toe hoe je als nobele onbekende in In de mix opdook om tot verbazing van Nicole & Hugo hun legendarische 'Goeiemorgen, morgen' een eigenzinnig rapkleedje aan te meten. Een leuke 'gimmick' die ik net als de artieste zelf al lang vergeten was.
Tot je plots de hitlijsten en het scherm bestormde met de onverbiddelijke oorwurm 'Lacht nor mij' en in geen tijd promoveerde tot een mediafenomeen dat tot ver buiten de metropool weerklank vond en ook mijn nieuwsgierigheid prikkelde. Geen gracieuze ex-miss of jonge tafelspringster. Wel een door het leven geharde no-nonsensemadam uit de Antwerpse volkswijk Sint-Andries, die vast van plan leek om ondanks het aanzwellende succes, roots en principes trouw te blijven. Alleen al daarom een interessant buitenbeentje in een wereld die vooral op schone schijn is gebouwd en waarin het bijna bij wet verboden lijkt om jezelf te zijn.
Het doet me dan ook plezier dat daar een plaatsje werd ingeruimd voor een pittige energiebom als jij. Een koppig pocketvrouwtje dat na een rebelse jeugd en carrières als gogo-danseres, achtergrondzangeres en cafébazin goed op weg is om via hiphop, reggae en rap door te groeien tot een van de meest atypische BV's. Toen je door Kate Ryan werd 'gedist' en als een volstrekt talentloze zangeres werd afgebrand stond ik aan jouw kant, Slongs. Al had je mijn morele steun helemaal niet nodig want je gaf met "Lach me A, haal die vinger uit uw keel en kom een kilootje bij" de blonde collega in een verbale catfight ongenadig lik op stuk.
Sindsdien ben ik een trouwe fan. Gefascineerd als ik werd door de sociaal geëngageerde 'rapster' zonder kapsones die steeds vaker opgevoerd werd in talk- en andere shows die om een ongezouten vrouwelijke mening of wat 'Antwaarps' entertainment verlegen zaten. "Lang niet zo onnozel als ze er soms uitziet", bedacht ik toen ik je op de radio toevallig je liefde voor wiskunde hoorde belijden en een onderbouwd pleidooi afstak voor het gebruik van medicinale cannabis. Hoewel ik intussen op simpel verzoek 'iPhone' en 'Ik ben ni de bank' mee kan rappen, bewonder ik vooral je opvallend rijke persoonlijkheid.
Een beetje vermoeiend soms en wellicht niet het grootste muzikale talent, maar tot bewijs van het tegendeel nooit fake en als ervaringsdeskundige inzake armoede en pesten immer bereid om voor een goed doel en tegen onrecht op de barricaden te springen. Anders dan de anderen en meer met de wereld dan met zichzelf bezig. Als dat geen brief verdient, dan weet ik het ook niet meer.
Jij kent mij niet. Ik jou wel. Enkele weken geleden zag ik je nog geheel onverwacht live aan het werk in de Gentse Media Markt. Een smeulend vulkaantje dansend op zwarte sneakers, versierd met enorme oorbellen en gehuld in een overmaatse camouflagerok. Lang kon ik niet blijven, maar ik zag wel hoe het gelegenheidspubliek je, bijna letterlijk, in de armen sloot. Ik was er getuige van hoe je je tranen de vrije loop liet bij een filmpje met warme sympathiebetuigingen van muzikale vrienden in Café Corsari en keek met genoegen toe hoe je in De slimste mens vriend en vijand verraste door zowel Jan Peumans als Kristel Verbeke naar huis te spelen.
Geamuseerd volgde ik hoe je landelijke roem verwierf door in Liefde voor muziek hits van collega's volstrekt onherkenbaar te maken om vervolgens overmand door emotie bijna in katzwijm te vallen. Normaal zap ik bij dergelijke ersatz-reality heel snel weg, maar enkel voor jou bleef ik wat langer zitten omdat verbazing en ontroering echt leken en daardoor respect afdwongen.
Ik wens je nog veel succes met je nieuwe cd en je grote debuut als coach in The Voice Kids. Laat je door die pas verworven sterrenstatus niet muilkorven door het media-establishment en probeer zo lang mogelijk je eigen zonnige zelf te blijven, Slongs. De 'drama queen' met grote mond en klein hartje die compromisloos voor haar eigen 'ding' durft te gaan. Ruwe bolster met blanke pit. Een 'bangelijk wijf' vol power en présence bij wie het glas steeds half vol lijkt en die daardoor ook een beetje 'dievanmij' is geworden.
Met hartelijke groeten,
Je vriend Jules