De groei en het verval van Bonzai Records

In 1994 werd een jonge kerel op een warme lenteavond brutaal overvallen. Geld of een peperduur horloge kon de dief niet boeien. Het enige waar de overvaller in geïnteresseerd leek, was het T-shirt van zijn slachtoffer. Volgens een regionale krant die over de aanranding berichtte, was er "nochtans niets speciaals met dat shirt aan de hand. Er stond alleen maar een boompje en het woord 'bonzai' op."

Dat verhaal weerspiegelt die tijdgeest perfect. Het Antwerpse label Bonzai mocht dan wereldwijd een publiek vinden, tezelfdertijd bleef dat succes onder de radar van de kwaliteitsmedia. Niettemin sleten acts als Thunderball, Yves Deruyter, Bountyhunter, M.I.K.E of Dave Davis miljoenen cd's, en bouwden ze een bloeiende dj-carrière uit in clubs en megadancings. Meer nog: zelfs Felix da Housecat, Tiësto en Marco Bailey hebben ooit hun naam verbonden aan het legendarische label uit Deurne. De snoeiharde trance van het label Bonzai veroverde tussen 1992 en 2000 dan ook heel de wereld. De kiem voor dat succes werd gelegd in discotheken als Cherry Moon, La Rocca, Illusion, Boccacio, Extreme, At The Villa of Zillion.

WTC-torens

Nog opmerkelijker is dat geen enkel dancelabel ter wereld zoveel T-shirts sleet met het eigen logo als Bonzai. Merchandising met het Japanse miniatuurboom was tot in datzelfde Japan, de Verenigde Staten en Australië gegeerd. Het gevolg liet zich raden: van Blankenberge tot Tokio floreerde ook de zwarte markt van namaakspullen. De kans dat u een nepshirt uit die tijd bezit, is zelfs groter dan de kans dat u een authentiek product in handen hebt.

Bij de eeuwwisseling werd Bonzai evenwel bruusk geremd in zijn groei. Aan het eind van 2001 kreeg het label een serie zware deuken te verduren. Na de aanslag op de WTC-gebouwen werd een compilatie-cd, die door stom toeval instortende torens op de hoes afbeeldde, uit de handel geweerd. En in diezelfde periode stapelden zich ook de schandalen rond Frank Verstraeten, baas van de Zillion, op. Daarmee bleef een mix-cd rond de naam van die discotheek stof verzamelen in de magazijnen van Bonzai.

Dat de cd-verkoop sowieso gekelderd werd door de opgang van illegale downloads, betekende de doodsteek voor het moederbedrijf Lightning Records. Een herstructurering en naamsverandering drong zich daarna op: Bonzai Records ging verder als Bonzai Music. Sindsdien legt het label zich goeddeels toe op de verkoop van onlinemuziek.

Sinds enkele jaren is Bonzai niettemin aan een heropleving toe. En volgens het label pikt de nieuwe generatie aan. Na evenementen als Tomorrowland en I Love The Nineties, waarbij de legendarische trance eigenlijk voor een nostalgisch hoogtepunt moest zorgen, bleek ook de jongere generatie pap te lusten van de spijkerharde trance.

Piepjonge ravers die hun kennis tegen morgen willen bijspijkeren, helpen we hiernaast alvast op weg met de meest essentiële classics van Bonzai.

20 Years Bonzai - The Ultimate Retro Party gaat door op 17/11 in de Ethias Arena van Hasselt.

ONMISBAAR BONZAI

'BONZAI CHANNEL ONE' (1993)

Thunderball

De grootste ravehit van dat jaar. Jan Vervloet, de ene helft van het duo Thunderball, zou later opnieuw een wereldberoemde dancetrack schrijven met 'Afflitto' van Fiocco.

'THE FIRST REBIRTH' (1993)

Jones & Stephenson

Een classic uit het Bonzai-tijdperk, omdat zowel hardcore-dj's als trance-dj's deze snelle track onder de naald schoven. De hippe Berliners van Modeselektor coverden het nummer vijf jaar geleden nog.

'MEET HER AT THE LOVE PARADE' (1997)

Da Hool

Het grootste commerciële succes van Bonzai. In Frankrijk, België en Nederland wisselde de single zo'n anderhalf miljoen keer van eigenaar. De Duitse dj Hooligan - alias Da Hool - besliste om de verkoop daarbuiten zélf in handen te nemen. Een gouden meesterzet.

'THE REBEL' (1997)

Yves Deruyter

Dj Yves Deruyter werd in de jaren negentig bedacht met een goddelijke status. Met de hits 'Rave City' en 'Calling Earth' plaveide hij de weg voor zijn grootste succes. 'The Rebel' bleek zijn 'Smells Like Teen Spirit'.

'UNIVERSAL NATION' (1998)

Push

In het trancemilieu heeft deze song zo'n epische status dat ze ook kortweg 'The Anthem' wordt genoemd. Tiësto gebruikte het nummer voor de opening van zijn concert Innercity, wat volgens hem "voor de doorbraak tot het grote publiek" zorgde.