Contador wint Vuelta 'op wilskracht'

Tot het selecte gezelschap dat in zijn carrière de drie grote ronden minstens één keer won, behoorde hij al. Vijf stuks in totaal, telt de 29-jarige Spanjaard er nu. Evenveel als Felice Gimondi. Twee keer Tour (2007, 2009), één keer Giro (2008) en twee keer Vuelta (2008, 2012). Dat hadden er in principe zeven moeten zijn, waarmee hij zich in het onmiddelijke zog van Jacques Anquetil had genesteld.

Ware het niet dat bij een dopingcontrole op de tweede rustdag van de Tour 2010 in Pau een minieme hoeveelheid van het spierversterkende middel clenbuterol in de urine van Contador werd aangetroffen. De vijftig picogram, het gecontamineerde stuk vlees, zijn bekering tot vegetariër: u kent het verhaal. Feit is dat het de man een half jaar op non-actief zette en hem zijn eindzeges in de Tour 2010 en Giro 2011 ontnam.

Tien aankomsten bergop

Geen Spaanse eindwinnaar van de Vuelta of er zweeft dus een geurtje rond. Dat was het afgelopen decennium al het geval met Cobo (2011), Valverde (2009), Heras (2000, 2003, 2004, 2005), Gonzalez (2002) en Casero (2001). Dieper in de geschiedenis willen/durven we niet terug te gaan, uit vrees u nog meer illusies over het wielrennen te ontnemen.

Al dient het gezegd: deze Vuelta toonde een menselijk gelaat. Niet in zijn hoedanigheid en karakteristieken - niet minder dan tien aankomsten op de top van een klim -, wel in de manier waarop hij door de renners werd bevochten. Contador gebruikte in het hooggebergte zijn volledige artillerie, maar slachtoffers eiste dat pas vijf dagen voor Madrid. Hoe tergend saai het er in de Tour aan toeging, des te spannender en beklijvender was deze Vuelta.

Een mooie race, noemde Contador het. "Maar o zo lastig. Ik moest er dag na dag mijn hoofd en mijn benen bijhouden. Op volle kracht. Iedereen bombardeerde me bij de start in Pamplona tot torenhoge favoriet, maar niemand die kan inschatten hoeveel moeite me het heeft gekost om deze editie te winnen. Ik wist op voorhand dat ik het zwaar zou krijgen. Ja, ik heb bij momenten getwijfeld. Toch ben ik in mijn kansen blíjven geloven. Anders was ik woensdag niet gaan aanvallen op Fuente Dé en zou ik me neergelegd hebben bij de tweede plaats. Niet Rodriguez en/of Valverde was mijn taaiste tegenstander. Dat was ikzelf. Ik won de Vuelta meer op wilskracht dan op fysieke kracht. En ook dankzij een non-conformistische manier van koersen. Beetje atypisch Contador. Maar het was nodig."

Hoe diep Contador was moeten gaan, bleek zaterdag nog op 'zijn' Bola del Mundo. In de steile slotkilometers haakte hij af bij Rodriguez en Valverde, die nog 44 respectievelijk 19 seconden van hem wegreden.

"Ik wist dat 'Purito' nog eens alles op alles zou zetten. Maar een blik op de uitslag van 2010 had me geleerd dat de verschillen binnen de perken zouden blijven en dat het onmogelijk zou zijn om zijn achterstand in het klassement weg te werken. Dus besloot ik zelf niet aan te vallen, mijn eigen tempo te kiezen en op mijn klassieke trainingspaden te genieten van de massaal opgekomen fans en van de eindzege in deze Vuelta. Het was werkelijk fantastisch."

De laatste etappezeges in de Vuelta 2012 waren voor een oudstrijder en een jong veulen. Denis Mensjov (34), eindwinnaar van de Ronde van Spanje 2007, nam zaterdag op Bola del Mundo in de laatste halve kilometer afstand van Richie Porte, John Degenkolb (23) boekte op de slotdag in Madrid zijn vijfde spurtzege. De Duitser snoepte daarmee in extremis de puntentrui af van Joaquim Rodriguez, die afgelopen woensdag ook al de eindzege had verspeeld aan Alberto Contador.

"Fantastisch, hier zijn geen woorden voor. Ik ben totaal van slag", genoot Degenkolb. "Na de gemiste spurt van donderdag in Valladolid stond er druk op de ketel. Maar hier hebben we aangetoond dat we op het allerhoogste niveau een sterke trein op het spoor kunnen zetten. Geen betere manier om afscheid te nemen van deze Vuelta, ik keer tevreden huiswaarts."