Tom Sauerziet dat het fout zit met de beveiliging op Kleine Brogel

Als het niet ging om 20 B-61 atoombommen met elk een vernietigingskracht die overeenkomt met 15 maal de Hiroshimabom, zou het een leuk en spannend verhaal zijn. Het waargebeurde, en recente, verhaal gaat als volgt. Enkel de namen zijn fictief. Er was eens een natuurgebied van 450 hectare, waarvan één derde bos, in het Limburgse Peer. De zon was van de partij. Els, Louis, Peter, en Osama zagen een mooie winterwandeling door de sneeuw wel zitten, trokken hun muts en handschoenen aan, en begaven zich naar het met prikkeldraad omheinde domein. De veiligheid van de basissen in Europa waar kernwapens (zouden) liggen, inclusief in Kleine Brogel, zou echter ondermaats zijn. Dat was althans de uitkomst van een door de US Air Force ingesteld Blue Ribbon Panel van 2008. Nou, dat zouden onze boezemvrienden even gaan checken. Nu gebeurt het wel vaker dat activisten, parlementsleden, en een verloren gelopen minister over de draad klauteren om aan te klagen dat kernwapens geen humane wapens zijn, aangezien ze per definitie geen onderscheid maken tussen burgers en militairen. Het gebruik ervan is niet alleen moreel onverantwoord, maar tevens ingaand tegen het moderne oorlogsrecht, en had dus al lang verboden moeten geweest zijn. Trouwens, als het gebruik van chemische en biologische wapens illegaal is, wat vandaag het geval is, is het de logica zelve dat deze nog destructievere kernwapens ook worden verboden. Voorstanders binnen de NAVO en ministeries van Buitenlandse Zaken stellen dat die wapens niet dienen om gebruikt te worden, maar om "af te schrikken". Dat laatste zal Iran binnenkort ook beweren, maar dat zullen diezelfde nucleaire theologen niet willen geloven. Neen, Iran wil kernwapens om ze te gebruiken. Dat komt dan weer goed uit voor de producenten van raketschilden en allen die een graantje meepikken van de 8.000 miljoen dollar die zelfs onder Obama hieraan jaarlijks wordt uitgegeven. Alleen jammer, en dat wordt nooit gezegd in de media, dat deze systemen nog steeds niet functioneren. Terug naar ons verhaal. Els, Louis, Peter en Osama waren in ieder geval niet afgeschrikt om eens een kijkje te gaan nemen op de purperen heide. Ze hadden immers nog nooit zo'n massavernietigingswapens van nabij gezien. Veel hoop hadden ze niet, gezien de negatieve ervaringen van hun collega prikkeldraadbestormers in het verleden. Het doel van de tocht was van in den beginne duidelijk: een frisse neus halen en zo dicht mogelijk bij de bunkers met F-16’s en de kernbommen geraken. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste horde verliep vlot. Het gat in de omheining van de vorige ploeg was nog niet hersteld. Maar hoe lang zou het duren vooraleer de eerste bewakers met hond Max hen bij de lurven zouden vatten ? Was het de koude die de militairen binnen hield ? Of was het een verjaardagsfeestje van de commandant waarbij iedereen aanwezig diende te zijn ? Els, Louis, Peter en Osama slaagden in wat nooit eerder werd voorgedaan: ze konden meer dan drie kwartier (!) vrij rondwandelen zonder gestoord te worden. Bos in, bos uit. Een hertje hier, en een konijntje daar. Maar geen militairen. Els had een gedetailleerde map te pakken gekregen. Moeilijk is dat niet via Google Earth en andere publieke sites op het wereldwijde internet. Op een zeker ogenblik kwamen ze aan een open veld met de landingsbaan voor de gevechtsvliegtuigen: ze konden er niet over, ze konden er niet onder, maar ze moesten erdoor. Het vooropgestelde doel was nu wel heel dichtbij. En voor ze het wisten stonden Els, Louis, Peter en Osama bij de ‘zwaar bewaakte’ perimeter met de fameuze bunkers. Geen kat te bekennen. Dus klommen ze ook hier overheen. Terwijl Louis en Osama op de uitkeek bleven staan, namen Els en Peter rustig de tijd om de bunkers aan de buitenkant in te pakken met tape waarop duidelijk vermeld stond dat kernwapens daar niet thuis hoorden. Geen groot alarm. Niks. Dan maar zelf actief gaan kijken of er überhaupt iemand thuis was. Pas toen ze aan de officiële ingang van het domein kwamen, na uiteindelijk meer dan een kilometer in vogelvlucht het domein te hebben doorkruist, zagen ze de eerste militair. Het geweer lijkt niet geladen. De foto die ze van hem namen, is te bewonderen op Youtube, evenals de rest van verhaal. Gelukkig zit Trabelsi, die goede banden had met Al Qaeda en plannen had voor een bomaanslag op Kleine Brogel, al langer dan vandaag achter de tralies. En gelukkig is Al Qaeda over haar hoogtepunt heen. Of toch niet ? Dit verhaal, dat ondertussen ook de wereld rond gaat (in alle mogelijke talen), kan hen misschien op andere gedachten brengen. Bin Laden heeft in verscheidene interviews trouwens gesteld dat hij op zoek is naar kernwapens. Tot hier toe lijkt hem dat nog niet gelukt. Maar de kans is reëel dat het één van deze dagen, maanden, of jaren misschien toch lukt, zij het in het extreem onstabiele Pakistan of in het uitgestrekte Rusland met zijn gigantisch nucleair wapencomplex van tijdens de Koude Oorlog. En dan is het inderdaad niet om af te schrikken, maar om ons serieus te doen schrikken. En laat de voorstanders van kernwapens maar in de waan dat hen niets kan gebeuren dankzij hun "afschrikking". Zij, en jammer genoeg wij, slaapwandelen naar een catastrofe, een uitdrukking gebruikt in dit verband door Kofi Annan toen hij nog VN Secretaris-Generaal was. Het is goed om de belangrijkste conclusie van de 9/11 Commissie uit de VS nog eens naar voor te halen: dat de veiligheids-, en inlichtingendiensten een totaal gebrek aan verbeelding hadden. Wie had ooit durven denken dat 19 kapers in staat waren om vier vliegtuigen gelijktijdig te kapen en die vervolgens tegen wolkenkrabbers en het Pentagon te pletter te laten storten. Met enkele duizenden doden ter plekke, de wereld perplex, gevolgd door twee oorlogen (die helemaal nog niet zijn afgelopen) waarbij tienduizenden doden zijn gevallen, werd hun actie geen voetnoot in de geschiedenis. Wie had dat voorzien ? Wie had dat ooit kunnen inbeelden ? Wie kan er zich inbeelden dat terroristen kernwapens gebruiken ?Deze wandeling toont aan dat er iets grondig mis is met de beveiliging van deze massavernietigingswapens. Als mensen van goede wil hiertoe in staat zijn, wat dan met individuen van een ander allooi ? De meest logische en gemakkelijkste oplossing bestaat erin om die atoombommen terug naar afzender te sturen en dat ook duidelijk te maken aan de 180 staten die geen kernwapens op hun grondgebied hebben liggen. Zij zouden misschien nog gaan geloven dat het allemaal de goede kant op gaat.