'Donatella is mijn prinses'

Het gonst van de drukte in de immense stoeterij Dorperheide van de familie Philippaerts. Paardenverzorgers overal en ook Nicola Philippaerts, die als jonge knaap aan een WB-finale mag deelnemen. En dat doet hij met een bijzondere merrie. Donatella-N is met haar elf jaar de oudste dochter van Vigo D'Arsouilles, waarmee Philippe Le Jeune zich in 2010 tot wereldkampioen kroonde. Nu is het aan een nieuwe generatie, met Nicola Philippaerts en 'zijn' Donatella.

Een fotosessie is Donatella duidelijk nog niet gewoon: Nicola moet de teugels strak houden, want het paard loopt lastig. "Zo is Donatella, heel temperamentvol", sust hij. Temperament gecombineerd met een winning spirit: wat Donatella begin maart klaarspeelde in Göteborg deed veel ogen opengaan. Nicola won de barrage foutloos, met twee honderdsten van een seconde voorsprong op Marcus Ehning. Oftewel het jonge supertalent die de Duitse superkampioen de loef afstak. Hoe reageren de gevestigde waarden dan op zo'n snaak? Nicola blijft bescheiden: "Ze appreciëren het toch wel. Ik kreeg veel felicitaties. Ehning gaf me een schouderklop en zei: 'Ik had je bijna'. Als je dan op de persconferentie zit, tussen twee van de grootste ruiters... Fantastisch."

Vader als leermeester

De ogen van Nicola glunderen. Zijn kwalificatie voor de WB-finale mag een stunt lijken, maar in de wereld van de paardensport is het geen verrassing. Daar kennen ze Nicola en zijn tweelingbroer Olivier al lang als de jonge hemelbestormers. Twee appels die niet ver van de boom vallen, het vak geleerd van vader Ludo Philippaerts, die op vier olympische deelnames twee keer als vierde strandde. Al in 2010 liet de tweeling van zich spreken: Nicola met goud op de Olympische Jeugdspelen en Olivier als Europees juniorenkampioen. Ook bij de senioren lukten beiden al topprestaties. Olivier kroonde zich in 2012 op 19-jarige leeftijd met Cabrio als jongste kampioen ooit van de prestigieuze Grote Prijs van Spruce Meadows in Calgary - met 270.000 euro meteen zijn grootste prijzencheque. En Nicola maakte vorig jaar met zijn Cortez indruk met winst in de GP Lummen, al lijkt zijn WB-titel indoor met Donatella-N in Göteborg nog specialer.

Wat dát verhaal zo mooi maakt, is dat Donatella terugvocht na twee jaar blessureleed. Nicola: "We moesten veel geduld hebben met Donatella. Mijn vader kocht haar in Portugal toen ze goed sprong bij de jonge paarden. Hij reed er even zelf mee, maar ze geraakte geblesseerd. We hebben er veel zorg voor moeten dragen." Nicola bouwde er intussen een speciale band mee op: "Het is mijn lievelingspaard, omdat het zo'n bijzonder wispelturig karakter heeft. In de box wil ze dat we haar met rust laten. Maar eens buiten is ze superlief en heeft ze graag dat je er veel mee bezig bent. Ze kan jaloers zijn als je met een ander paard werkt. Ze is een echte prinses. Met een handleiding. (lacht) En als ze naar de piste gaat voor een wedstrijd, zal ze alles doen om nul fouten te springen. Als je weet hoeveel moeite we voor haar gedaan hebben, geeft het veel voldoening als dat op het einde van de rit loont. Dat paard beseft dat ook, hé. In Göteborg wist ze dat ze vooraan stond, met die beker. Het zijn geen domme dieren."

Al kan Nicola moeilijk inschatten of Donatella hem dit weekend bij de WB-finale in Lyon even goede diensten zal bewijzen. "Zij zal wel merken dat de belangstelling groter is. Ze is in vorm, maar een plaats voorspellen in jumping is onmogelijk."

Olympische droom

Ongetwijfeld steeg intussen ook de marktwaarde van Donatella. Of Nicola dan ooit weer afscheid moet nemen van zijn lievelingspaard, net zoals met zijn eerste toppaard Carlos V.H.P.Z.? "Omdat Donatella zo'n speciaal karakter heeft, weet ik niet of ze makkelijk te verkopen zal zijn. Maar we kunnen onze stoeterij alleen draaiende houden door de paardenhandel. We steken al ons prijzengeld in de zaak, maar alleen daarmee betaal je de rekeningen niet."

Het stelt Nicola gerust dat hij met Bisquet Balou en Forever Darco - elk negen jaar oud - nog twee toppers in spe heeft. Misschien blijkt één van hen de Spelen waardig. Het is immers de ultieme droom voor Nicola en Olivier om in de olympische voetsporen van vader Ludo te treden. "Het is nog ver weg. Als één van ons er bij is, mogen we héél blij zijn. We gunnen het elkaar. Olivier heeft als reserve al eens mogen proeven van de sfeer in Londen, ikzelf maakte de Jeugdspelen mee. Maar op straffe uitspraken over zijn eigen olympische ambitie zal je Nicola niet snel betrappen - daarvoor is hij net als Olivier veel te nuchter. "Papa heeft ons dat zo geleerd: waarom zotte dingen zeggen? Alleen de prestaties tellen."