Direct naar artikelinhoud

Wim Helsen leest voor: 'Het gaat om het delen van plezier'

Cabaretier en acteur Wim Helsen (46) heeft Het boek zonder tekeningen in een Leuvense bibliotheek voorgelezen aan een groep kinderen van vijf en zeven jaar. 'Ze waren erg enthousiast', zegt Helsen. 'Het was trouwens erg leuk om te doen.' Het bijbehorende YouTube-filmpje is vanaf eind deze week te bekijken.

Hebt u toegehapt omdat u het een leuk idee vond?

"Ik vind het een grappig idee: een boek met alleen maar woorden, terwijl je voor jonge kinderen eerder een prentenboek met weinig woorden verwacht. Ik herinner me goed dat ik als kind ook veel plezier beleefde aan grote mensen die domme dingen zeggen en zichzelf tegenspreken. Dat is met dit boek ook het geval. Het is een simpel spel, maar het is - voor zover ik dat weet - de eerste keer dat zoiets in boekvorm gebeurt."

Het zijn alleen maar woorden.

"Dat is het verrassende en toffe, natuurlijk. Met woorden kun je beelden scheppen die veel indringender zijn dan de beelden zelf. Ik zeg nu niet dat dit in dit boek gebeurt..."

Hoe heeft u het voorgelezen?

"Ik heb het de eerste twee keer voorgelezen zonder telkens de pagina's van het boek te tonen en zelfs dat werkte al."

Heeft u iets speciaal grappigs gedaan tijdens het voorlezen?

"Toen ik het boek voorlas, heb ik geen moeite gedaan om het grappig te spelen. Integendeel. Voorlezers - of het nu ouders of leraars zijn - mogen niet denken dat het moeilijk zou zijn om dit te doen. Je moet het spel wel graag meespelen. Maar elke voorlezer kan hier zelf veel plezier aan beleven."

Reageerden de kinderen verschillend?

"De vijfjarigen konden er niet genoeg van krijgen en wilden het verhaal steeds opnieuw horen. De zevenjarigen vonden

het na twee keer voldoende. Dan hadden

ze er genoeg van. Ik denk dat het typisch is dat kinderen in de kleuterschool

dingen graag opnieuw en opnieuw horen. Ergens tussen vijf en zeven jaar kantelt dat blijkbaar. De zevenjarigen

zijn een beetje zoals wij, volwassenen: na één keer zijn ze niet meer verrast."

In hoeverre verschilt dit voorlezen van het gewone werk van Wim Helsen?

"Dit is helemaal anders. Normaal doe ik dit soort dingen niet, maar ik heb met plezier een uitzondering gemaakt omdat het idee van het boek zo leuk is. Het gaat om een vorm van spel: er ontstaat plezier en dat wil je delen met elkaar. Ik herkende het spel dat ik vroeger graag speelde."

Heeft u het voorlezen ook op uw eigen kinderen kunnen uitproberen?

"Ik heb een dochter van 16 en een zoon van 11 à 12. Ze behoren dus niet meteen tot de doelgroep. (lacht)"