God is boos op de Academy
Mel Gibsons Hacksaw Ridge maakt kans op zes Oscars, terwijl Martin Scorsese's Silence het moet stellen met één magere nominatie. God is boos, en deze filmjournalist ook.
Tien jaar zat Mel Gibson in het vagevuur. Geen studio die hem na zijn antisemitische uitspraken in 2006 nog een film wilde laten regisseren. Maar met zes Oscar-nominaties voor zijn comebackfilm Hacksaw Ridge verrees hij uit de artistieke dood. Zelfs in belangrijke categorieën als Beste film en Beste regie mag Mel plots weer meespelen.
Heeft Hollywood hem vergeven? Of hebben ze bij de Academy gewoon dringend een bril nodig? Hacksaw Ridge - waarin Andrew Garfield een soldaat speelt die zonder wapens, maar mét een diepgeworteld geloof in God naar de Tweede Wereldoorlog trekt - vertoont namelijk enkele opvallende gelijkenissen met Silence, de nieuwe film van Martin Scorsese. Die gaat over een Portugese priester die in de 17de eeuw naar Japan reist. En die priester wordt gespeeld door, jawel, Andrew Garfield. Silence kreeg één schamele nominatie, voor de Beste cinematografie dan nog. Heeft de Academy per ongeluk de nominaties die voor Scorsese bedoeld waren, aan Gibson gegeven?
De kans is klein. Waarschijnlijker is dat de Oscar-stemmers het brute spektakel van Gibson verkozen boven de veel intelligentere, introspectieve stijl van Scorsese. En dat is zorgwekkend.
De fanboy en de denker
Gibson en Scorsese zijn beiden diep katholiek, maar ze vertalen dat op een totaal andere manier. Kijk naar de Jezus-film die ze allebei ooit maakten: Gibsons The Passion of the Christ (2004) is bloederige martelporno, terwijl Scorsese's veel interessantere The Last Temptation of Christ (1988) verkent wat er zich allemaal in Christus' hoofd afspeelde.
Ook Hacksaw Ridge en Silence liggen mijlenver uiteen. Gibson toont het geloof van zijn dappere soldaat Desmond Doss als een evidentie. Hij is bovendien zó gelovig dat hij op het slagveld een onkwetsbare superheld wordt. Een oppervlakkige visie, die Gibson als een katholieke fanboy ontmaskert. Scorsese daarentegen is een denker, een twijfelaar. Hij stelt de overtuiging van zijn personages constant in vraag, en zoekt in Silence naar de ware betekenis van geloof. Hacksaw Ridge voelde aan als potsierlijke propaganda.
Hacksaw Ridge heeft enorme technische kwaliteiten, en Silence zijn gebreken. Maar dat de Academy Gibson als de betere filmmaker erkent, moet zelfs God in hoogsteigen persoon - naar het schijnt een relaxte kerel - woedend maken.