Liever een gele kaart te veel dan een te weinig, denken scheidsrechters

De frustratie sluimert al sinds het begin van het seizoen en werd eigenlijk al de voorbije jaren opgebouwd, maar na dit weekend nam amper nog iemand een blad voor de mond. Een simpele rondvraag bij verschillende scheidsrechters, begeleiders en gezaghebbende figuren binnen de scheidsrechterswereld leverde ons in een mum van tijd een overvloed aan negatieve reacties op. De algemene teneur: 'Zo kan het niet langer.'

De boosdoener is het puntensysteem dat de Scheidsrechterscommissie (geleid door Robert Jeurissen) hanteert om de refs te quoteren voor hun prestatie tijdens een wedstrijd. Op het eind van het seizoen moet elke scheidsrechter naargelang zijn categorie een welbepaald gemiddelde halen. Zoniet verliest hij zijn statuut en kan hij een klasse zakken. Voor de nationale refs is dat dit seizoen 7,0. Voor beginnende refs is dat 6,5.

Vooral jongere scheidsrechters trekken daardoor liever een kaart te veel dan te weinig. Als ze een kaart missen, heeft dat immers een negatieve impact op hun score (zie kader).

"Zelf ervaar ik die druk niet zo", getuigt een meer ervaren ref. "En in gelijk welk bedrijf krijg je objectieven die je moet halen. Maar ik kan mij voorstellen dat de nieuwkomers daar wel mee in hun hoofd zitten. Het is vechten voor hun plaats, hé. Het kan immers snel gedaan zijn."

"Dat systeem heeft inderdaad zijn invloed", geeft een niet zo ervaren scheidsrechter meteen toe. "Links en rechts zal er wel eens een kaart te veel vallen."

Met alle gevolgen vandien. Spelers ontevreden, coaches ontevreden, clubs ontevreden. "Maar ook wij zijn ontevreden", getuigt een gezaghebbende stem uit het wereldje. "En dat is nog licht uitgedrukt. Wat we afgelopen weekend gezien hebben, was bij momenten om te wenen. Vooral jonge refs leggen de marges gewoon anders. Omdat ze niet anders kunnen: ze worden in een keurslijf gedrukt. En ze staan ook krom van de stress."

Volgens een andere belangrijke stem worden niet alleen de refs in een keurslijf gedrukt. "Dat is slechts een deel van het probleem", klinkt het. "Er is ook voor de begeleiders geen vrijheid meer om te oordelen. De wedstrijdbeelden worden immers ook bekeken door de Scheidsrechterscommissie. En als gezien wordt dat begeleiders een ref niet afstraffen voor hun 'fouten', worden zij op hun beurt op de vingers getikt. Daar zitten ze fel mee verveeld. Dit systeem is niet werkbaar. Het is op zich niet eens zo slecht, maar wel veel te strikt. Er is geen ruimte meer voor interpretatie."

Al lijkt niet alleen het puntensyteem een probleem: er is ook het gegeven dat scheidsrechters almaar jonger in eerste klasse worden gedropt. Met amper ervaring in het fluitje. "Er worden scheidsrechters naar nationale gepusht gewoon omdat ze zo jong zijn", klinkt de kritiek. "Akkoord dat de lijn van de UEFA gevolgd wordt, maar leeftijd mag nooit het enige criterium zijn."

De Bleeckere

Opvallend, een jongere ref geeft doodleuk toe dat zijn leeftijd hem parten speelt in eerste klasse: "Als niet ervaren scheidsrechter grijp ik gemakkelijker terug naar kaarten om een match onder controle te houden. Dat voel ik zelf. Ervaren collega's zouden sommige situaties wellicht zonder kaarten oplossen."

Een ander beaamt: "Uiteraard hebben we minder ervaring, maar daarnaast reageren spelers ook anders tegenover mij vanwege mijn leeftijd. Ze aanvaarden minder autoriteit van mij. Van een De Bleeckere zou wellicht gezegd worden: 'Hij fluit Europees uitstekend, dus zal hij het nu ook wel bij het rechte eind hebben.'"

"Hopelijk wordt nu voor veel mensen duidelijk waarom er zoveel kaarten vallen", zegt een belangrijke interne stem. "Het is voor een scheidsrechter niet simpel om op de vingers gekeken te worden terwijl je al gewoon probeert om niet de pedalen te verliezen. Ik hoop dat deze getuigenissen Robert Jeurissen zijn puntensysteem anders doet benaderen." (wdk)