Belgian Lions openen in Polen EK-kwalificatiecampagne met winst
Wat een start voor de Belgian Lions. Meteen een uitzege bij groepsfavoriet Polen. De Belgen controleerden veertig minuten lang. Vooral defensief en in de rebound, maar ook offensief gepast prikkend. Een verbluffende uitzege, die de Lions meteen een ferme opsteker en bonus bezorgt.
Weg vraagtekens, weg onzekerheid over de doorgevoerde verjonging. En of deze Belgian Lions klaar zijn voor een nieuwe EK-kwalificatie. Vier quarters lang zag bondscoach Eddy Casteels zijn Lions verbluffen. Baas in de rebound, indrukwekkend in defensie, oordeelkundig zoekend in aanval. Met natuurlijk Sam Van Rossom als leider, organisator, tempobepaler en scorer. Maar ook Maxime De Zeeuw als labeurwerker, Wen Mukubu als meevallende debutant en Christophe Beghin als nuttige routinier.
40-51 stond het bij het begin van het vierde quarter, de 11.000 toeschouwers in de immense Ergo Arena in Gdansk werden er plots stil van. Na een stevige opening, met een maximaal verschil bij 21-14, zou Polen nooit loskomen tegen de Belgische defensie, al jaren een toptroef en herkenningspunt van deze Lions.
Twaalf punten in het tweede quarter (12-16), zeven in het derde (7-16). Het is een prestatie van formaat als je je tegenstander zo stevig onder de knoet kan houden. De Poolse spelers kregen geen open centimeter, laat staan een open shot.
The Polish Hammer
Natuurlijk was er 'The Polish Hammer', Marcin Gortat, een NBA-reus van 2m13. Vooraf gevreesd en terecht zo bleek. Twaalf punten in het eerste quarter, zestien aan de rust, drieëntwintig in totaal. Aanvankelijk onhoudbaar met zijn 2m13 gekoppeld aan beweeglijkheid en scorend vermogen, maar nadien almaar beter afgeschermd door in de eerste plaats Beghin, maar met de hulp van iedereen onder de korf.
De center van de Phoenix Suns bracht Polen al vroeg voor: eerst bij 7-2, dan bij 18-12 en maximaal bij 21-14. Maar verder had de thuisploeg dus weinig te bieden. Vooral de verdienste van die strakke, Belgische defensie.
In het begin van het tweede quarter kenden de Lions een eerste offensieve opleving. Gevoed door de verbluffende Mukubu en de meevallende Gillet, nota bene twee debutanten. Van 21-14 klom België een eerste maal op voorsprong: 23-24. Het tweede piekmoment kwam op het einde van het derde quarter. Polen werd offensief nog eens monddood gemaakt en tegelijkertijd op achtervolgen gezet: van 40-40 naar 40-51. De Lions reikten toen al stevig naar de eerste uitzege.
Maar het werd nog bibberen. Trillende handen, slopende vermoeidheid en natuurlijk de Poolse eindrush. Die zorgde voor 54-56 in de 38ste minuut, maar inleggers van Van Rossom, Beghin en De Zeeuw gaven ademruimte en zekerheid. De overheersing in defensie en in rebound deden de rest.
Een eerst winst dus voor de Lions, en wat voor een. Deze Lions kunnen zich meten met elk team in groep E, zoveel is duidelijk. Hongerig en capabel om hun huzarenstuk van 2010, toen België voor het eerst in achttien jaar een EK-ticket bemachtigde, te herhalen. Slovenië, here we come, gisteren kreeg die slogan heel wat meer geloofwaardigheid. Maar eerst moet dinsdag bevestiging volgen, in de Antwerpse Lotto Arena tegen Zwitserland.