Millennials verenigt u!

Er weerklinken vandaag bij jongeren steeds meer geluiden dat ze het beu zijn om zonder regering te zitten. Onze generatie, de Millennials, dreigt de prijs te betalen voor heel wat zaken die de huidige generatie niet aanpakt. Overal ter wereld eisen de Millennials dat met hun belangen rekening wordt gehouden. In de VS werd deze generatie ook politiek bepalend door de Obamacampagne te dragen. Meestal werken ze via vreedzaam hacktivism, maar soms gaat het er harder aan toe, zoals tijdens de studentenmanifestaties in Londen. Ook in ons land staat deze generatie nu op. De betoging die op 23 januari wordt georganiseerd, is een eerste stap. We moeten samen voor onze belangen opkomen. Maar we moeten ook heel concrete eisen op tafel leggen en die opvolgen. Want zonder duidelijke eisenpakket zal een betoging niets uithalen. Dat hebben de voorbije jaren genoeg aangetoond.

Voor de jonge generatie is 2011 het zoveelste jaar van de waarheid. Velen zijn het beu. Terwijl we voor reusachtige uitdagingen staan, van de schuldenberg tot het voortbestaan van de sociale welvaartsstaat en de global warming, zien ze dat de politiek de zaken niet aanpakt. Doemdenken is nochtans geen eigenschap van de Millennials. Maar we kunnen er niet naast kijken dat onze toekomst niet rooskleurig is. We zijn de eerste generatie die niet meer kan hopen dat we het beter zullen hebben dan onze ouders. Indien we de toekomst van de jongeren van vandaag, maar vooral ook van de toekomstige generaties, niet volledig willen hypothekeren, dan moeten we ingrijpen.

Hoe komt het dat we telkens opnieuw moeten melden dat het fout dreigt te lopen zonder gehoord te worden. Waarom elke keer opnieuw de stilstand aanklagen, zonder concrete resultaten? Het tijd is om te gaan betogen. Niet enkel tegen het uitblijven van een regering, maar vooral tegen het uitblijven van concrete oplossingen voor de problemen. Onze generatie zal maar iets kunnen veranderen als ze heel concrete eisen op tafel legt en heel nauw opvolgt hoe het er mee staat. We moeten druk op de ketel houden, maar een regering om een regering te hebben, levert niets op. De jonge generatie moet zich verenigen om een regering te eisen die haar problemen aanpakt.

Eisenpakket

Een voorzet van twee zaken die zeker bij de prioriteitenlijst horen te staan: 1. een aanpak van het begrotingstekort en 2. het herstel van de intergenerationele solidariteit en rechtvaardigheid. Het Stabiliteitspact gaat niet ver genoeg en het begrotingstekort moet sneller worden weggewerkt. De reden dat het niet vooruit gaat, ligt ook bij onze eigen moederpartij. Alle politieke partijen aarzelen om de nodige ingrepen te doen, ook de onze. De overheidsschuld van vandaag moet morgen echter door de jonge generatie worden terugbetaald. Hoe langer we daar mee wachten, hoe meer onze welvaartsstaat wordt ondergraven. Wij willen dus dat in 2011 minstens 1 procent bbp meer wordt bespaard dan voorzien.

Deze besparingen moeten bovendien eerlijk gespreid worden over de generaties heen. Ook dit principe lijkt vanzelfsprekend, maar wordt zeker niet altijd in de praktijk gebracht. Als er al besparingsvoorstellen circuleren, komt dit vaak neer op een bijkomende last op de schouders van de jonge generaties. Denk maar aan het voorstel om de (fiscale stimuli voor de) tweede en derde pensioenpijler af te schaffen. Wij willen dat alle generaties inspanningen leveren, ook de niet-actieve en de oudere generaties. Degenen die reeds op pensioen zijn, kunnen dit doen door te aanvaarden dat de pensioenen minder snel zouden stijgen dan voorzien. Babyboomers kunnen dan weer hun duit in het zakje doen, door die enkele jaren langer te werken en dus niet op brugpensioen of vervroegd pensioen te gaan.

Dit zijn twee zaken waarover nog lang geen duidelijkheid terug te vinden is in de verschillende nota’s die we hebben zien passeren. Een regering vormen is noodzakelijk, maar dat is voor onze generatie het geval omdat ze net deze zaken moet aanpakken.

Er zijn natuurlijk nog heel wat andere zaken. Waarover we misschien met anderen van mening zullen verschillen. Maar we moeten openstaan voor een debat en onze heilige huisjes ter sprake brengen, in het belang van onze generatie en onze toekomst. Politiek actieve jongeren moeten daarbij tegen de oude generatie durven opstaan, ook die van de eigen partij.

Samen sterk

Het lijstje van prioriteiten hierboven is nog lang niet helemaal uitgewerkt. Dit is een oproep aan alle jongeren, zowel politiek als niet-politiek actief, die het ook beu zijn dat onze toekomst niet veilig gesteld wordt. We moeten ons nu focussen op het verenigen van onze generatie. Enkel wanneer we samen opkomen voor onze belangen, zullen we sterk genoeg staan. En dit mag niet vrijblijvend zijn. We moeten heel concreet gaan. Onze impact zal des te groter zijn als we samen pleiten voor duidelijke doelstellingen.

Ik wil hier de voorzet in geven door het initiatief te nemen om de politieke jongerenpartijen rond de tafel te brengen. Voor de betoging van 23 januari zouden we toch met een gemeenschappelijk eisenpakket naar buiten kunnen komen. De oudere generaties zijn gewaarschuwd, de Millennials zijn ook in ons land klaar om op te staan.