Vakantiehuizen in Frankrijk zwaarder belast

De maatregel past in een bredere belastinghervorming in Frankrijk. De nieuwe belasting slaat op circa 360.000 tweede verblijven van buitenlanders en moet de Franse staat 176 miljoen euro opleveren in 2012. De heffing treft veel Britten, Nederlanders en naar schatting 50.000 Belgen.

Concreet gaat het om een bijkomende nationale taks die het equivalent is van de huidige, lokaal geïnde grondbelasting (‘taxe foncière’), een variant van onze onroerende voorheffing. De extra kost zal gemiddeld uitkomen op 500 euro per jaar, afhankelijk van de grootte van de woning. Daarnaast heft Frankrijk ook nog een woonbelasting (taxe d’habitation).

“We gaan de niet-residenten niet belasten om hen te stigmatiseren, maar omdat ze gebruikmaken van nationale openbare diensten zonder ze te financieren. Dat doen ze vandaag ook al via de lokale belasting voor de lokale diensten”, argumenteert begrotingsminister François Baroin in de zakenkrant Les Echos. De hogere belasting op niet-Fransen moet enkele belastingverlagingen voor Fransen deels compenseren.

Recente officiële cijfers over het aantal Belgen met een tweede verblijf in Frankrijk zijn er niet. Volgens de Eeklose vastgoedmakelaar Ciel Bleu Invest, gespecialiseerd in vastgoed aan de Azurenkust, is het aantal de voorbije jaren alvast flink gestegen, van 30.000 in 2006 tot naar schatting 50.000 vandaag.

Naar de zon

Makelaars zijn het er over eens dat de overgrote meerderheid, 50 à 70 procent, zich bevindt in de regio Provence-Azurenkust. Een andere cluster tweede verblijven is te vinden in de Alpen, voor de wintersporten. De rest van de Belgen zit verspreid over Bretagne, de Languedoc-Roussillon en de rest van Frankrijk.

“Tijdens de financiële crisis zijn veel vermogende Belgen gaan beleggen in vastgoed. Daarbij kozen ze vooral voor de zon in het zuiden. Niet alleen voor hun eigen genot, maar omdat een zonnige locatie ook interessant is bij verhuur van het tweede verblijf”, zegt Sonja Callebaut van Ciel Bleu Invest. De zwaardere belasting zal volgens het makelaarskantoor nauwelijks gevolgen hebben voor de belangstelling. “Voor die enkele honderden euro’s bijkomende kosten per jaar zullen de mensen hun vastgoedproject in Frankrijk niet laten varen.”

Fiscaal dilemma

De nieuwe taks kan sommige Belgen wel voor een fiscaal dilemma plaatsen. De niet-residenten die hun stulp verhuren zullen immers vrijgesteld zijn van de nieuwe taks. Maar veel Belgen geven momenteel niet aan dat ze hun tweede verblijf verhuren, bijvoorbeeld aan kennissen. “Ze dreigen dus te moeten kiezen: of de verhuur voortaan wel aangeven aan de Franse fiscus en de bijbehorende belasting op huurinkomsten betalen, of de nieuwe taks betalen”, klinkt het bij Bleu Ciel Invest.

Het Franse vakantiehuis van de Belg wordt sowieso alleen maar in Frankrijk en niet meer in België belast. Dat is het gevolg van het dubbelbelastingverdrag tussen beide landen. Elke belastingplichtige is wel verplicht zijn buitenlandse onroerende goederen aan te geven, omdat de Belgische fiscus zo een juist zicht zou kunnen krijgen op de financiële draagkracht van de betrokkene.

EU moet fiat geven

Maar lang niet iedereen doet dat. “Een groot aantal buitenlandse eigendommen blijven verborgen”, zo leidde sp.a-Kamerlid Dirk Van der Maelen eind vorig jaar af uit het lage aantal aangegeven tweede verblijven (ongeveer 30.000 in totaal). Het wordt de komende jaren uitkijken hoe actief de Belgische fiscus zal zijn om de nieuwe, nationaal opgestelde Franse lijsten met onroerende eigendommen van Belgische belastingplichtigen op te vragen.

Al houdt de Belgische en de Nederlandse makelaarswereld er ernstig rekening mee dat de nieuwe taks er in de praktijk nooit zal komen. De Europese Commissie moet nog oordelen of de belasting in strijd is met het vrij verkeer van kapitaal. Europa kan het verschil in behandeling tussen residenten en niet-residenten als discriminerend catalogeren, wat zou betekenen dat Frankrijk zijn belastingmaatregel moet aanpassen.