Nergens beter dan Thuis

“Zeg, hey... hey... enne... enne... Thuis, hé... Hé... Thuis?” “Euh, thuis? Niet veel eigenlijk, die van ons, ge kent ze hé, vooral sinds dat onze tweede geboren is.” “Maar neen, onnozelaar, ik bedoel Thuis, dat program op tv. Hey, gelijk als ze zeggen, nergens beter dan Thuis! Nudge nudge, wink wink, say no more!” “Ah zo Thuis! Ja amai, ’t zal nog niet zijn. Lien Van de Kelder, in die verkrachtingsscène, ja maat, tetteuh!!” “Neen, onnozelaar, ik heb het over Franky, hey, Franky en Bram, hey, nudge, nudge, wink, wink, say no more.” “Wat! Maar gij zijt bezig over janetten! JANETTEN! Vetzak!!”

Het moet gezegd, de makers van de Eén-soap Thuis hebben het niet onder de markt. Ruim 15 jaar reeds schuift Vlaanderen elke dag rond 20 uur de gordijnen dicht om gezellig op tv naar de miserie van zijn buren te zitten koekeloeren. 15 jaar! Wat moet je de mensen dan nog gaan wijsmaken? Want echt alles, ALLES is al de revue gepasseerd. Neem nu Rosa. Die heeft aangehouden met Walter, de vent van Marianne. Die ging wel terug naar zijn eigen vrouw, maar hij stierf dan. Echt! Maar Rosa staat dus wel in zijn testament. Miserie dat dat gaf! Of Frank. Die bedriegt dan Jenny met Simonne, die op haar beurt verkracht wordt door Luc, en daarna nog in de coma sukkelt, en ze verliest dan dat kind, en dan komt ze haar ex Herman tegen, en die mens is aan het sterven, en ze gaat daarmee naar de zee, en boem patat, het is van dat. Ah ja, wat doet ge als een mens aan het sterven is? Ge laat die nog ne keer goed zijn gang gaan nietwaar. Maar pas op! Frank heeft ondertussen met Leontien geslapen en Veronique zwanger gemaakt, jaaa tegelijkertijd!!! Het is dan ook een loodgieter. En Frank komt dat dan te weten van Simonne en Herman, en hij pikt dan dat geld van Herman, en Bram, de zoon van Herman, kan daar niet mee lachen en die steekt Frank dan neer - hoe zoudt ge zelf zijn - waar de kleine, de Franky bij is!! Alstublieft!! En toen waren we nog maar vier afleveringen ver.

U begrijpt, na enkele duizenden uitzendingen wist de scenarist van dienst het ook niet meer. Iedereen die kon sterven, had dat toch al minstens twee keer gedaan. Elk personage was al eens in een coma gesukkeld. En op een verdwaalde grasparkiet na, was elke actrice al eens stommelings door Frank Bomans verkracht of dan toch op zijn minst fameus afgerost. Om maar te zeggen, het uitbeelden van het typische Vlaamse familieleven, het is een job.

Gelukkig hadden de programmamakers nog één ultieme aap in hun mouw zitten en die haalden ze dan ook zeer recent euh... uit de kast. Want wat blijkt? Franky, u weet wel, de zoon van Frank en Simonne, blijkt toch wel dat die euh...allez, ge begrijpt, allez... de bruine dreef weet ge wel, euh, teljoor in de broek... allez, ik zal het maar zeggen zeker, EEN HOMO IS!!

De soapdraaiers bij Eén zagen het als een verhaallijn zoals vele andere, maar dat was buiten de Vlaamse kijkers en de Vlaamse media gerekend. Zelfs toen Franky vorig seizoen nog stevig in de kast zat, ging hier en daar reeds een alarmbel af. Zo zegt Bert Verbeke, die gestalte geeft aan Bram, de vriend van Franky: “Toen de vriendschappelijke relatie tussen Bram en Franky werd uitgebouwd, heb ik toch enkele rauwe reacties moeten slikken. ‘Jullie gaan van die twee toch geen homokoppel maken?’” En Braam Verreth, die Franky speelt, voegt er aan toe: “Als mensen mij aanspreken, proberen ze altijd met een kwinkslag het onderwerp aan te snijden. Dan voel je al meteen door die grapjesmakerij dat er een zekere schroom rond het onderwerp hangt. Ik hoor ook vaak mensen zeggen dat ze geen problemen hebben met homo’s. Tot die persoon zelf een kind heeft in die situatie. Dan is het plots een heel ander verhaal en beginnen ze allerlei doemscenario’s te bedenken.”

In elk geval, nadat Franky en Max, een andere vriend, de eerste schuchtere kus hadden uitgewisseld - die we zelf spijtig genoeg net hebben gemist, waarschijnlijk waren we even naar het toilet - stroomden de reacties pas echt binnen. Vorige week werd zelfs inderhaast een persconferentie georganiseerd. Want de vakpers zat met een heleboel indringende vragen, en eiste geheel terecht wat toelichting, zodat men de kans kreeg deze verwarrende beelden van de nodige duiding te voorzien. Of de acteurs geen twijfels hadden als ze een andere man moesten kussen? Bleek toch wel dat die sjarels inderdaad geen twijfels hadden zeker! Zou iemand al eens aan Pol Goossen gevraagd hebben of hij ooit twijfels had als hij Frank Bomans zijnde weer eens zijn Simonneke moest afrossen? Of vormt het aframmelen van vrouwen een normaal onderdeel van onze Vlaamse normen en waarden waarmee je een beetje soapkijker echt niet meer uit zijn lood euh... slaat?

De afgelopen 15 jaar werd er in Thuis bedrogen en gehoereerd dat het geen naam heeft, mannen werden vermoord met een ijzeren ketting, vrouwen vergiftigd of verkracht midden in de woestijn (in Vlaanderen jawel!), en kinderen gegijzeld. Maar als twee jongens een verlegen kusje uitwisselen, bellen verontruste ouders naar de VRT met de boodschap: “Let toch een beetje op, want de kindjes kijken ook mee.”

Homo’s in Vlaanderen, het lijkt toch nog altijd een beetje op incontinentie of wratten op je voetzolen. We weten wel dat het bestaat, er mag al eens over gesproken worden, aangebrande grappen zijn in deze trouwens altijd welkom, maar... daarom moeten ze het op televisie nog niet laten zien. Want Vlaanderen, we zijn natuurlijk wel een zeer open, volwassen, ongelooflijk verdraagzame samenleving, echt echt waar, maareh... het blijft een feit: “Nergens beter dan thuis.”