Direct naar artikelinhoud

Arabische landen bieden vrede in ruil voor Palestijnse staat

RIYAD l De Arabische landen hebben hun vredesvoorstel ten aanzien van Israël hernieuwd. Het aanbod: normale betrekkingen met alle Arabische naties op voorwaarde dat de Palestijnen een eigen staat krijgen.

Het plan komt eigenlijk neer op wat de Arabische wereld al in 2005 had aangeboden. Verschillende Arabische leiders hebben in de Saoedische hoofdstad Riyad gezegd dat het voor hen duidelijk is dat Israël helemaal geen vrede wil als dit voorstel opnieuw wordt afgewezen.

Israël zou zich moeten terugtrekken uit alle bezette gebieden die het in de Zesdaagse Oorlog in 1967 veroverde. Dat wil zeggen de Golanhoogte, die vroeger van Syrië was, de Westelijke Jordaanoever en oostelijk Jeruzalem. Er moet een onafhankelijke Palestijnse staat komen, die Oost-Jeruzalem als hoofdstad krijgt. Ten derde moet er een rechtvaardige oplossing komen voor het probleem van de Palestijnse vluchtelingen.

Dit laatste ligt voor Israël bijzonder moeilijk en Jeruzalem heeft in het verleden al gevraagd hierop amendementen te mogen indienen. Dit is nu echter in Riyad weer van de hand gewezen. Gevraagd wordt dat Israël het plan in principe aanvaardt en dat details via onderhandelingen kunnen worden uitgewerkt. Ook de Palestijnse regering van nationale eenheid, inclusief Hamas, moet het plan van de Arabische top onverkort aanvaarden.

Op diezelfde top is de Amerikaanse interventie in Irak bestempeld als een "bezetting met ernstige gevolgen" voor het land. Dat heeft niemand minder dan de Iraakse president Jalal Talabani gezegd in een toespraak voor Arabische Liga. Talabani had het over "ernstige gevolgen" op binnenlands vlak. Hij sprak ook over "de angst en de vrees" die de bezetting had teweeggebracht op de Arabische, regionale en internationale scène.

Talabani noemde wel niet rechtstreeks de VS. De Iraakse president verwees naar de talrijke "door het bezettingsbestuur overhaast genomen beslissingen en maatregelen, waarbij geen rekening werd gehouden met het standpunt van de Irakezen en hun gevolgen op de situatie in het land en het politiek proces in zijn geheel". (FS)