Blauw fabriekje met broze fundamenten
Het enthousiasme is er, net zoals het verhaal en het zelfvertrouwen. Het blauwe fabriekje heeft eindelijk weer fundamenten. Vraag is of die sterk genoeg zijn, zodat de tegenstand er geen al te grote bressen in weet te slaan.
Met De geëngageerde burger, het boekje dat voorzitter Gwendolyn Rutten schreef, hebben de liberalen weer een ideologische gidslijn. Met een 5-5-5-plan dat focust op de economie een duidelijke donkerblauwe basis om naar terug te grijpen, met hun pleidooi voor optimisme een uniek thema waarmee ze zich onderscheiden van de andere partijen. Bovendien is er de jongste jaren zelfs partijdiscipline geslopen in de partij die van oudsher dissidentie als base line leek te hebben.
Op vele vlakken staan de liberalen er vandaag een pak beter voor dan voor de verkiezingen van 2010. Toen had toenmalig partijvoorzitter Alexander De Croo net eigenhandig de stekker uit de beademingsmachine van de regering getrokken. Tilt geslagen op een communautaire discussie, niet eens de corebusiness van de liberalen. De kiezer beloonde hem met een flinke pandoering.
Het is de verdienste van Rutten dat er vier jaar later weer een ploeg staat. Het defaitisme en de verslagenheid die twee jaar geleden nog steeds overheersten, zijn stilaan weggespoeld. Ze hebben plaatsgemaakt voor herwonnen zelfvertrouwen en geloof in eigen kunnen. Dat de peilingen niet meteen volgen, baart de partij naar eigen zeggen niet eens zorgen. Open Vld scoort net iets onder het verkiezingsresultaat van vier jaar geleden.
De paradox is namelijk dat de partij wel steevast vier mensen in de top tien van de populairste politici telt. Het is hun houvast. De redenering: bij peilingen wordt er naar partijen gevraagd, bij de verkiezingen stemt de kiezer op mensen. Met Vlaanderens eigenste queen of hearts Maggie De Block rekent de partij dan ook op een heus Maggie-effect. En volgens interne peilingen zou dat er zeker in Vlaams-Brabant ook absoluut komen.
Good vibrations
Toch blijft 25 mei een uitdaging met hoofdletter U voor de liberalen. Want in eigen rangen mag het enthousiasme er wel van afspatten, of het nu is bij het flyers uitdelen dan wel al shakend op de tonen van "Work hard, play hard" tijdens hun partijcongres, de externe beeldvorming heeft Open Vld niet mee.
Ja, ze zitten mee in de regering die het land weer in rustiger vaarwater kreeg. Ja, hun ministers hebben hervormingen doorgevoerd die soms al tientallen jaren op zich lieten wachten. En ja, de liberalen hebben gedegen personeel in huis, getuige de parlementaire rapporten die onlangs nog in deze krant verschenen.
Maar dankzij de zorgvuldige framing van N-VA, geholpen door enkele onhandige uitspraken van Rutten, onthoudt men toch vooral dat Open Vld mee de hand had in de intussen beruchte pestbelastingen. Die de liberalen de volgende legislatuur bovendien weer willen afschaffen. Op sociale media was 'Gwendolyn zegt sorry' de jongste tijd al een hit, en die frase zal de komende weken ongetwijfeld nog vaak opduiken.
Om dat te pareren, zal er meer nodig zijn dan de nuchtere Vlaming vleugels te geven. Om dat te pareren, zal Open Vld haar inhoudelijke verhaal de komende zes weken veel sterker uit de verf moeten laten komen. Dat is het plan, liet Rutten uitschijnen op het programmacongres afgelopen weekend. In haar slotspeech benadrukte ze hoe belangrijk economische groei is, hoe ze fiscale hervormingen zullen doorvoeren zonder - als enige - de belastingen te laten stijgen, en hoe ze onder impuls van dokter Maggie de zorgsector op de rails willen krijgen.
"Wij trappen harder als de wind tegenzit", riep Rutten uit. "Zoals echte flandriens. Daarvoor, en voor onze niet aflatende ijver om van dit land en van Vlaanderen een betere plek te maken, daarvoor zal de kiezer ons op 25 mei belonen!"
Waarna onmiddellijk weer Good vibrations van The Beach Boys door de zaal galmde.