Touretappe 17 voor Cavendish: 'Merckx evenaren? Nooit over nagedacht'

Eerst het cijfer. Mark Cavendish heeft er nu zeventien. Precies de helft van de derde grootste Belg aller tijden. Maar 'Cav' is niet aan het tellen: "Het record van Merckx? Daar lig ik absoluut niet wakker van. Nog nooit in mijn gedachten opgekomen eigenlijk. Merckx is toch van een andere categorie. Ik wil gewoon zo vaak mogelijk naar deze race komen. En ik wil zo vaak mogelijk winnen. There is something about 'Le Tour'. Voor mij de grootste wedstrijd in de wereld. Ik ben opgegroeid met de Tour, en gaandeweg verliefd geworden. Wat het ook is: in Groot-Brittannië is het de enige wielerwedstrijd die live op tv komt. Zelfs de Giro zenden de Britten niet uit. En in 2008 heb ik hier in Châteauroux dan mijn eerste overwinning gepakt. Een moment om nooit te vergeten. Daar is alles begonnen."

Nemesis

De analyse dan. Waarom is Mark Cavendish zo snel? In zijn biografie Boy Racer heeft hij het over een second kick. Een versnelling in de versnelling. Dat zou hem onderscheiden van de anderen. Op vele dagen althans, maar niet gisteren. Cavendish: "Ik moest mijn second kick vandaag niet eens gebruiken." Eigenlijk had hij het daarbij willen laten, maar 'Cav' weet hoe de tabloids werken. Hij klopte in Châteauroux vooral André Greipel, de man die wel eens zijn nemesis wordt genoemd. Beetje denigrerend dan om te zeggen dat halve kracht voldoende was. Vandaar volgend addendum:

"Kijk: ik voelde Greipel aangaan naast mij. Hij ging zelfs voorbij me. Maar hij zat op volle snelheid, en ik weet dat hij om die te halen twee of drie omwentelingen meer nodig heeft dan ik. Dus hij zat al full speed en de meet was nog erg ver. Alle respect voor hem, een verdienstelijke poging, maar hij zette te vroeg aan. Zelfs al was hij de renner met de allerbeste vorm in deze Tour, dan nog kon hij onmogelijk volhouden. Ik bestudeer al mijn rivalen, ik weet hoe ze sprinten."

Vervolgens: de groene trui. Hoe zit het daar nu mee? Wint hij hem eindelijk of wint hij hem nooit? Cavendish: "Ik weet niet wat het wordt met het groen. Ik blijf in ieder geval proberen. Afgelopen jaar, sinds de aankondiging van de reglementswijziging, is één vraag mij het vaakst gesteld: ben jij hier nu bij bevoordeeld of niet? Wel, ik heb er tot gisteren over nagedacht. En de conclusie is simpel: om mijn search for green te helpen, zijn er gewoon te weinig massasprints. Daar komt het allemaal op neer. Dit systeem bevoordeelt renners als Joaquin Rojas en Philippe Gilbert. En dan spreek ik mij dus niet uit over juist of fout. Het systeem is veranderd en voor mij is het moeilijker geworden."

Tot slot: het verplichte, maar welgemeende nummer. Het bedankje richting Renshaw, Martin, Eisel en de anderen. Cavendish: "Mijn team heeft ongelooflijk voor mij gewerkt. Ik heb de hele dag aan de linkerkant in het peloton gezeten. Geen moment in de wind. We werken zo goed samen omdat we passioneel zijn. Niet omdat we vaak trainen. Het is een voorrecht om met deze jongens in de ploeg te zitten. Niet alleen omwille van de sprints. Ik weet dat ik me zal amuseren bij het ontbijt en op de bus. En dat ze ook nog hard kunnen rijden is alleen maar meegenomen."