The Belfast File The Fall
Nee, van Midsomer Murders en Poirot gaat je hart niet sneller slaan. De Engelse thrillers verzandden de laatste jaren wel vaker in een Engeland-Vakantielandtoontje. Daar brengt The Fall gelukkig de nodige verandering in.
Deze vijfdelige psychologische thriller was op BBC2 de best bekeken tv-serie in een decennium. Wie daarvoor verantwoordelijk was? Een Vlaming dan nog wel: Jakob Verbruggen. Deze Antwerpenaar tekende in eigen land voor de eerste drie reeksen van Code 37 (en de film). Voor de BBC mocht hij zich bewijzen met een reeks met niemand minder dan Gillian Anderson in de hoofdrol. U weet wel, La Scully uit de X-Files, de roodharige tegenspeelster van David Red Shoe Diaries Duchovny.
Anderson vertoefde in haar jeugd menig jaar in Londen, wat maakt dat ze probleem- en accentloos een Britse kan neerzetten.
In The Fall is ze Stella Gibson, een hooggeplaatste politie-inspecteur die naar het Noord-Ierse Belfast wordt gestuurd om jacht te maken op een seriemoordenaar. In de openingsscène zien we haar in pyjamabroek en een gezicht vol make-upsmurrie. Sexappeal is ver weg, maar vergis u niet, dat haalt ze enkele minuten later alweer in. Gillian Anderson is het soort actrice waarvoor Alfred Hitchcock moorden zou hebben gedaan.
Sektarisch geweld
In The Fall jaagt ze op Paul Spector (een knalprestatie van Jamie Dornan). Ja, vanaf minuut drie is al duidelijk wie de seriemoordenaar is: een niet onknappe thirtysomething therapeut, gelukkig getrouwd en vader van twee kinderen. Hij kickt en jaagt op knappe carrièrevrouwen. Het kat- en muisspel is ingezet.
Hoe clever Stella Gibson ook is, slaagt ze erin de nog genialere Spector op tijd te vatten? Makkelijk wordt het niet, want de Noord-Ierse politie is niet meteen de meest coöperatieve club die er is. Niet onbegrijpelijk als je ook nog eens tegen sektarisch geweld moet opboksen. (U herkent trouwens Daniel Day-Lewis' maatje Paul Hill uit In the Name of the Father. John Lynch speelt in The Fall politieman Jim Burns.)
Doet de serie Brits aan? Niet echt. De Ierse grijze rauwheid van films als The Boxer en The Shadow Dancer is duidelijk aanwezig, maar The Fall heeft ook wat van The Killing en Dexter. Jakob Verbruggen levert een ijzersterk psychologisch drama af met - het moet gezegd - enkele meer dan iconische scènes. Het slachtoffer dat aan haar bureau zit terwijl je door het raam haar toekomstige moordenaar ziet staan; het vogelperspectief in het huis van de moordenaar dat over de verschillende kamers heen vliegt; de detective die de horizontale tango danst in haar hotelkamer afgewisseld met beelden van de moordenaar die teder zijn slachtoffer wast: het zijn maar drie voorbeelden van uitstekend camerawerk.