Improvisatie van de chef

Je moet René Weiler (42) niets wijsmaken over de Belgische competitie. De Zwitser mag dan wel nieuw zijn, hij weet: de Jupiler Pro League wordt pas in de play-offs beslist. Met de belangrijke Champions League-voorrondewedstrijd tegen Rostov voor de boeg was de keuze van Weiler dan ook snel gemaakt. Tegen Moeskroen mochten basisspelers Steven Defour, Bram Nuytinck en Idrissa Sylla rusten.

Dat er dan geen spits ter beschikking was? Ach, dan maar Hanni in de spits. "Het was geen signaal naar het bestuur, hoor", lachte Weiler achteraf. "We hebben veel wedstrijden op korte tijd en we zitten niet dik in de spitsen. Dus leek het me aangewezen om Sylla even te laten uitblazen. En Hanni heeft toch niet slecht gespeeld?"

De looplijnen oogden nog wat onwennig, maar al bij al deed Hanni het inderdaad uitstekend als depanneur in de aanval. "De coach vroeg of ik al ooit in de spits had gestaan. Ik zei: 'Heel zelden.' Hij vroeg wanneer ik het voor het laatst deed. Ik herinnerde het me nog goed: in juni stond ik 35 minuten voorin bij de Algerijnse nationale ploeg."

In de eerste helft was Anderlecht dominant. Alleen, zoals ook tegen Rostov het geval was, leidde dat enkel tot wat afstandsschoten. Uitgespeelde mogelijkheden met een creatieve ingeving zagen we tot nu toe te weinig van het hernieuwde paars-wit. Maar het mentale weerwerk als het wat minder loopt? Veel beter. En ook belangrijk: de coach bewijst dat hij met een tactische ingreep de wedstrijd kan veranderen.

N'Sakala out, Sylla in

Want Moeskroen was tegen de gang van het spel in op voorsprong gekomen. Wát een knappe goal van Markovic. Alleen mocht die N'Sakala er veel te makkelijk aflopen. Weiler zag het probleem - dat krijg je met een linksback die al twee jaar te min is, maar voor wie momenteel geen enkel alternatief rondloopt - en greep ook in. En snel. Daar waar je vroeger je klok kon gelijkzetten met de verwachte wissels, twintig minuten voor tijd, sloeg Weiler al in minuut 55 aan het wisselen. N'Sakala matig? Naar de kant ermee. In zijn plaats kwam spits Sylla.

Improvisatie van het moment zelf, zo bleek. "We waren allemaal wat verbaasd door die wissel", lachte rechtsback Dennis Appiah achteraf. "We hadden eerlijk gezegd nog niet getraind op een driemansdefensie. Maar je zag wel dat het de dynamiek van de wedstrijd veranderde."

Na enkele minuten zorgde Acheampong na een geweldige tegenaanval voor de gelijkmaker. Geen vier minuten later stond het 1-2. Getekend: invaller Sylla.

De hand van de coach liet zich meteen voelen. Al wilde Weiler dat zelf niet gezegd hebben. "We winnen als team, we verliezen als team. Ik heb die wissel doorgevoerd omdat we op een 1-0-achterstand stonden. We moesten op een andere manier voetballen om de wedstrijd te veranderen. Dus heb ik ervoor gekozen om een ander systeem te hanteren. Dat is toch normaal? Een voetbalploeg moet verschillende tactieken aankunnen, voor verschillende omstandigheden."

Weiler scoort punten

Al ging die tactische ommezwaai wel gepaard met wat groeipijnen. Sebastien De Maio begreep niet meteen hoe het in elkaar zat. "Ik vroeg de coach of Acheampong linksback ging spelen of dat ik er misschien moest gaan staan. Maar ons gesprek heeft niet lang geduurd hoor. Het was duidelijk dat ik de linkerflank moest afdekken en Dendoncker de zone centraal in de gaten moest houden." Weiler lachte: "Deze groep is nog niet zo lang samen. Vandaar dat de communicatie soms nog niet optimaal verloopt. Ik ben blij dat mijn spelers de boodschap snel hebben opgepikt."

En zo vocht Anderlecht op verplaatsing bij een kleine ploeg terug na een achterstand, konden enkele sterkhouders kostbare rust opdoen en heeft de coach opnieuw punten gescoord bij bestuur en achterban. "Een opluchting, deze zege", pufte Weiler. Pure winst. Voetballend is er nog redelijk wat marge voor vooruitgang. Maar als woensdag Rostov opzijgezet wordt, geen haan die ernaar kraait.