Je zal maar een celebrity zijn
Alec Baldwin is zijn bekendheid beu. De Amerikaanse acteur trekt zich daarom terug uit het publieke leven. In Vlaanderen leren BV's gewoon leven met de nevenverschijnselen van hun faam. 'Want wie hier zegt dat beroemd zijn onaangenaam is, die liegt.'
'I am not famous anymore' - Ik ben niet langer bekend. Acteur Shia LaBeouf schilderde het in zwarte drukletters op een papieren zak, knipte er twee oogjes bij en zette de draagtas op zijn hoofd bij de première van Lars von Triers Nymphomaniac. Qua statement kon dat tellen, maar collega Alec Baldwin doet nu beter. Hij ruilt New York in voor Los Angeles, waar hij zich trouwens volledig uit het publieke leven wil terugtrekken. "Ik verlang nu naar alles wat ik haatte aan Los Angeles. In L.A. woon je achter een hek. Je stapt er in de wagen en er is amper interactie met het publiek", schrijft Baldwin in New York Magazine.
Nochtans is een bestaan als beroemdheid lang niet altijd zo slecht. "Voor Alec Baldwin is het waarschijnlijk anders, hij vindt allicht nergens ter wereld nog rust. Maar als iemand in Vlaanderen zegt dat het niet aangenaam is om bekend te zijn, moet je die man of vrouw niet geloven. Hij of zij liegt", verzekert televisiemaker Paul Jambers.
"Als je beroemd bent, stijg je namelijk uit boven de massa. En niemand wil gewoon in de massa verdwijnen, toch?", meent Jambers. Bovendien lijkt het volgens hem alsof je een hele grote familie hebt wanneer iedereen je plots kent. "Maar dat het aangenaam is, wil niet zeggen dat het ook veel voordelen heeft", voegt Jambers toe. "Alleen dat mensen soms iets voor je doen omdat ze je kennen van op televisie is mooi meegenomen."
Metaal en Marcske
En wees maar zeker dat ze je kennen van op tv, zeker als je meedraait in een populaire reeks. Vraag maar aan Herman Verbruggen, misschien beter bekend als Marc Vertongen uit F.C. De kampioenen. "Toen we laatst in Frankrijk met een tiental vrienden wilden eten op een plein, vonden we nergens plaats. Tot iemand plots 'Marcske' riep en tafels begon vrij te maken." Op die momenten valt het Verbruggen weer op dat mensen anders op hem reageren, op andere momenten staat hij er niet langer bij stil. "Al blijft het vreemd te zien hoe iemand probeert om te doen alsof hij je niet herkent."
De schroothandelaar die laatst door Verbruggens straat reed, deed zoveel moeite niet. 'Ha, Marcske', schreeuwde hij door de luidspreker op het dak van zijn bestelwagen. Verbruggen kan er wel om lachen en laat er niets voor, hoewel zijn omgeving het soms vreemd vindt dat hij nog zin heeft om bijvoorbeeld naar de kust te trekken. "Daar kan je nog op het strand vluchten", glimlacht hij. "In een tram is het soms veel minder aangenaam. Als je daar wordt herkend door mensen die duidelijk maken dat ze geen fan zijn, kan je nergens heen."
Boeren en BV's
Meestal is dat geen probleem. Vlamingen zijn gewoonlijk beleefde mensen, zo beaamt ook muzikant Kris Wauters. Hij krijgt tegenwoordig alleen nog maar positieve reacties. "De mensen kennen mijn broer Koen en ik ook zo goed dat ze het niet eens vreemd vinden als we ergens binnenkomen." Dat was ooit wel anders. "Toen we pas heel bekend werden, waren er mensen die ons te hard bewonderden en mensen die een te grote afkeer van ons hadden. In die tijd kon je wel eens buitenkomen en zien dat er 'dikke lul' in je wagen was gekrast."
Maar zelfs dan heeft Vlaanderen een groot voordeel: het is klein. Wauters: "Als ik naar Waterloo zou rijden om kleding te kopen, zou niemand me nog herkennen."
In Vlaanderen zelf kweek je volgens Jambers dan weer snel reflexen om om te gaan met bekendheid. De televisiemaker zal bijvoorbeeld altijd naar de overkant van de straat wandelen als hij 's avonds langs een café komt. "Anders komen er roepende mensen buiten, zeker als ze wat gedronken hebben." Op straat zelf zal Jambers zelden iemand in de ogen kijken. "Anders word je zeker aangesproken."
Verder vermijdt hij voetbalstadions kort na de match - "dan zoeken de supporters naar een reactie" - en boerenbetogingen, op elk moment van de dag. "Een keer gijzelden de boeren me een half uur lang. Ze blokkeerden mijn auto met hun tractoren, in de hoop meer aandacht te krijgen omdat ik bekend was."
Hij ervaart tegenwoordig minder stress van het bekend zijn, zegt Jambers. Beroemdheid blijft naar zijn gevoel wel iets onnatuurlijks. "Mensen herkennen elkaar pas sneller sinds de komst van massamedia. Napoleon kon in zijn tijd waarschijnlijk nog zonder veel gedoe logeren in een hotel. Dat kan iemand zoals Koen Wauters in eigen land niet meer zonder herkend te worden."