'Mijn droom is uitgekomen'

Stil, bescheiden, verlegen... Na de match tegen Charleroi waren dat zowat de enige adjectieven die over Wang in de mond genomen werden. Maar de Aziaat ontkrachtte ze deze week tegenover ons één voor één, in uitstekend Engels, dat hij geleerd heeft op school. Enthousiast, zelfzeker, joviaal ... Dat past al beter bij hem. "Schrijf het maar op", schaterlacht hij. "Wang is niet verlegen!" Met zijn driejarig profcontract bij blauw-zwart is hij zeker niet de eerste Chinees in België. In 2004 was er al Dong Fangzhou bij Antwerp, naamgenoot Yang Wang in 2009 bij Cercle Brugge was nummer twee.

"Ik weet dat hij in België gespeeld heeft, maar ik ken hem niet. (glimlacht) Niet iedereen die Wang heet is familie van elkaar. In het Chinees worden onze namen dan wel op dezelfde manier uitgesproken, ze worden anders geschreven. Dong ken ik wel. Hij speelde immers voor Manchester United toen hij uitgeleend werd aan Antwerp."

De Premier League is tot nader order wereldwijd nog altijd stukken bekender dan de Jupiler Pro League, waardoor hij probleemloos de namen van Rode Duivels kan opsommen. "Jullie nationale ploeg is nu ferm aan het boomen. Er wordt veel over gesproken in China. Lukaku! Hazard! Kompany!" Die laatste mocht hij zelfs al in de ogen kijken toen hij in april een tijdje op proef was bij Manchester City.

"Ik kwam een paar keer rechtstreeks tegenover hem te staan in een onderling oefenpartijtje. Kompany maakte serieus indruk op mij. Ik moest immers spits spelen en hij moest op mij verdedigen. Wat een stevige en grote kerel! Als ik hem wilde aankijken moest ik zó doen. (legt zijn hoofd in zijn nek en kijkt naar boven)"

Nationale jeugdploegen

Belgen zijn hem dus niet vreemd, al had hij naar eigen zeggen ook al van Club Brugge gehoord. "Natuurlijk! Ze spelen toch altijd Europees en dat krijgen we in China te zien op televisie. Soms zelfs samenvattingen van de Belgische competitie, al wordt er uiteraard meer aandacht besteed aan Duitsland, Engeland, Spanje, Italië en Frankrijk."

Het was een bevriende Engelse advocaat die hem tipte bij Club Brugge, waar hij na een testperiode een overeenkomst van drie jaar plus optie tekende. Een nieuwe stap na zijn selecties voor de nationale jeugdploegen en zijn contract bij tweedeklasser Beijing Yicheng BTV Sangao. "Ik ben trots op die titel 'eerste Chinees van Club'. Mijn Europese droom is uitgekomen."

Een droom die zowat elke Chinese voetballer koestert. "Europa is toch het centrum van de voetbalwereld." Maar daar moet je wel iets voor over hebben. Talentvolle jongelingen in China worden vanaf hun tien jaar - en soms zelfs vroeger - verzameld in een soort voetbalinternaten waar ze onder een streng regime al een semi-professionele opleiding krijgen. 's Morgens studeren, 's middags voetballen. Daarnaast is er niet veel tijd voor iets anders dan slapen. Zo geschiedde ook met Wang. "Een hard leven, ik ben er zeker geen voorstander van. Tien jaar is echt te jong om iemand van zijn familie weg te halen. Op mijn leeftijd is het anders, omdat je er dan zelf voor kiest."

Het grappige is dat Wang eigenlijk niet zelf voor voetbal koos. "Eerst lieten mijn ouders me schilderen. En ik beoefende ook een soort van schaakspel. Het probleem was dat ik vroeger altijd ziek was: verkouden en koortsig. Ik moest regelmatig naar het ziekenhuis, tot zelfs drie of vier keer per week toe. Vanaf mijn zes jaar hebben mijn ouders besloten dat ik moest voetballen: zodat ik sterker zou worden. En dat is ook gelukt, want sindsdien ben ik behoorlijk gezond. We hebben nooit geweten wat er nu juist met mij scheelde, al raak ik nu nog wel vrij gemakkelijk verkouden."

Dat weerhoudt Wang er niet van de koude op te zoeken. "Ik hou van skiën. In China heb je rond Peking enkele heuvels, maar echt moeilijk is het niet om daar op te skiën. Dus nu ik in Europa ben wil ik in de winter zeker naar Zwitserland trekken. Daar is het echt goed. Dat dat misschien niet mag volgens mijn contract? (lacht) Dat kan me niet schelen."

Wat hem wel kan schelen is de competitie waar hij na Club hoopt in terecht te komen. "De Bundesliga", zegt hij zonder verpinken. "Voor van de fans. Die zijn ongelooflijk. Neem nu Borussia Dortmund. 'Die Gelbe wand' (beruchte sfeertribune, WDK) is toch gewoon krankzinnig. Zoals die fans op en weer bewegen."

Voorlopig moet hij het dus nog met de Belgische supporters doen. Al kan het dat er binnenkort heel wat Chinezen in de tribune bijkomen. Tenminste als die het voorbeeld van de Japanners volgen, die massaal naar België afzakken om Kawashima en co. aan het werk te zien.

"Het verschil is dat Kawashima al een ster is, ik heb nog een lange weg af te leggen. Bovendien spelen er meerdere Japanners in Europa. Zo hebben ze genoeg kansen om een landgenoot aan het werk te zien. Maar ik wil daar zeker mijn rol in spelen. Als ik hier doorbreek is het slechts een kwestie van tijd, want voetbal is enorm aan populariteit aan het winnen in China."

"Toen David Beckham enkele maanden geleden naar China afzakte werd iedereen gek. Er was zoveel belangstelling dat mensen elkaar vertrappelden. Gelukkig vielen er toen geen doden. Ik zou niet willen dat er ooit zo'n gekte rond mij ontstaat. Maar dat er op een bepaald moment veel Chinese fans naar Europa zullen afzakken, daar ben ik zeker van. Om de simpele reden dat wij met meer zijn dan de Japanners."

Dat beide landen elkaar graag naar de kroon steken steekt Wang niet weg. "Natuurlijk wil ik scoren tegen Kawashima! (grijnst) Ik zal er hard mijn best voor doen. Ik weet dat er ook zo'n rivaliteit bestaat tussen België en Nederland en dat is tussen China en Japan niet anders."

Banaantrap

Chinezen naar België lokken is niet het enige waar Wang een rol kan in spelen. Ook het imago van China op de tribunes opkrikken is nodig, want sinds het omkoopschandaal rond Zheyun Ye wordt elke landgenoot van Wang er met argwaan bekeken. "Ik weet dat Ye China een slecht imago bezorgd heeft. Als ik de perceptie kan omkeren dat alle Chinezen omkopers zijn, zal ik het zeker niet laten."

Naast het eten en de gigantische shoppingcentra mist hij vooral zijn familie. "Ik ben hier alleen, maar het helpt dat ik al van jongsaf op eigen benen moest staan. Daardoor heb ik weinig heimwee en ben ik behoorlijk zelfstandig. Ik zit nu wel bij een gastfamilie, maar de bedoeling is dat ik volgende week naar een appartement verhuis. Niet dat ik me niet op mijn gemak voel, maar ik vind het niet goed om lang bij een andere familie te blijven, dan heb ik het gevoel dat ik in hun leven binnendring."

Typisch Chinees blijkbaar. Al voelt hij zich bij zijn nieuwe ploegmaats geen indringer. "Er wordt aardig wat afgelachen in de kleedkamer. De grappigsten vind ik Adu, Refaelov en ook Gudjohnsen. Dit is een aangename groep en voor mij persoonlijk is het meegenomen dat er zoveel jongeren zijn. Zo kunnen we praten over dezelfde interesses."

Wat ze ook niet kennen in China is een snelheidsmeter. Die registreerde bij zijn bom tegen Charleroi precies 105 km per uur. "Het is de eerste keer dat ik weet hoe hard ik schiet. Maar ik heb zeker al harder geschoten. Het was een mooie streep. Alleen zo'n banaantrap vol effect zoals Cristiano Ronaldo is niet voor mij weggelegd. Mijn sterkste punten? Mentaliteit. Ik wil ook dat dat mijn sterkste punt blijft, want voor mij is dat het belangrijkste in het voetbal. No Sweat, No Glory is het hier toch, hé."

"De Clubfans zijn geweldig", besluit Wang. "En ik bedoel zeker niet alleen in het stadion. Als ik buitenkom word ik altijd vriendelijk begroet. Zo heb ik het graag. Ik wil zelf zo open mogelijk zijn. Dat is mijn plicht tegenover hen en dat zit in mijn karakter. Wat moet ik anders? Hele dagen alleen op een appartement zitten?"