In de klauwen van een loverboy

Ze komt uit een heel gewoon Heerlens gezin: vader, moeder, vier kinderen. Vader heeft een eigen bedrijf. Ze is tweede kind - broer boven haar, zusje en broertje onder haar - en gaat naar school. Als bijbaantje werkt ze in een supermarkt.

Ze zijn een hecht en warm gezin, zeggen haar ouders. Een standaardgezin, geen gebroken gezin vol problemen. Hun oudste dochter is een doorsneemeisje met lang loshangend haar, zoals je die overal achter de kassa van supermarkten ziet. "Het had uw of mijn dochter kunnen zijn", zegt hun advocaat Nino Pennino.

En toch wordt de zestienjarige Kimberley op 14 oktober vorig jaar in een appartement van een Valkenburgs hotel aangetroffen met een volwassen vent in bed, terwijl haar 21-jarige vriend Armin A. op het toilet de wacht houdt. In de prullenbak vindt de politie twaalf gebruikte condooms.

De Valkenburgse zedenzaak is geboren. Volgens het Openbaar Ministerie van Nederland heeft Armin het 16-jarige meisje tussen 23 september en 14 oktober aangezet tot seks tegen betaling met misschien wel 80 mannen. Ruim 60 zijn door de politie gehoord. Minstens 29 klanten worden volgende maand gedagvaard wegens seks met een minderjarige. Twee van hen pleegden zelfmoord.

Twee dagen voordat Armin A. zich voor de rechter moet verantwoorden, willen de ouders hun verhaal doen. Ze zijn boos en verdrietig dat hun dochter in de media is weggezet als slet en sloerie die zichzelf vrijwillig prostitueerde. Dat is ook wat de advocaten van Armin A. en haar klanten beweren: ze deed het uit eigen wil. Want dat heeft Kimberley zelf verklaard tegenover de politie.

Maar wat is vrijwillig, als je blind bent van verliefdheid? "Ze is op het hoogtepunt van de pubertijd, schopt aan tegen de gevestigde orde en loopt recht in de klauwen van een loverboy", zegt advocaat Pennino, die namens de ouders het woord voert. "Ze is op een listige manier ingepalmd, niet met cadeautjes, maar door subtiele psychologische manipulatie: door haar eerst aan hem te binden en dan weer af te stoten. Uiteindelijk wilde ze alles voor hem doen."

Snel geld

In de zomer van 2014 leert Kimberley haar Iraans-Nederlandse vriend kennen. Hij is vijf jaar ouder. Ze ontmoeten elkaar op het station en ze is meteen smoorverliefd. Haar ouders omschrijven Kimberley als "best wel een serieus meisje" dat niet zomaar met iedereen het bed inkruipt. Armin is een van haar eerste vriendjes.

Na enige tijd maakt Armin het uit, zegt Pennino: hij wil haar niet meer zien. Kimberley, verliefd als ze is, wil de relatie voortzetten. Oké, je mag me blijven zien, is de reactie van Armin, maar dan moet je me wel betalen: 100 euro per keer. Als ze dat niet heeft, mag ze hem maar een halfuurtje zien.

Hij doet zich voor als zielig, verklaart de advocaat. Hij zegt: ik heb pech gehad, ik heb geen geld en kan niet rondkomen. Kimberley verdient 300 euro per maand in de supermarkt, maar dat blijkt al snel niet genoeg te zijn. Als ze geen geld meer heeft, wil Armin haar niet meer zien. En dan oppert hij het idee hoe ze makkelijk en snel geld kan verdienen.

"Je kunt je afvragen: hoe heeft ze daarin kunnen trappen?", zegt Pennino. "Maar verliefdheid maakt blind en afhankelijk. Dan kun je niet meer rationeel denken. Dat gebeurt zelfs bij volwassenen."

Er wordt een advertentie geplaatst op de prostitutiewebsite kinky.nl: 18-jarige Kimberley biedt zich aan. Armin huurt eerst een kamer in Hotel 2000 in Valkenburg, later een appartement van hotel Botterweck in Valkenburg.

Als klanten bellen, worden de afspraken vooral door Armin via sms gemaakt: wat wilt u, zijn er speciale wensen, hoeveel wilt u besteden? Een vluggertje kost 50 euro, een halfuur 75 euro en een uur 125 euro. Sommige mannen vonden het wel raar, zeggen ze later tegen de politie, dat 'die jongen' op het toilet of op het balkon zat, terwijl zij met het meisje bezig waren. Een enkeling vraagt Kimberley om haar id-bewijs om haar leeftijd te checken. Als ze dat niet heeft, vertrekt hij zonder seks te hebben. "Maar ook hij is niet naar de politie gestapt", verzucht Pennino namens de ouders.

Ook anderen hebben boter op het hoofd, menen de ouders, te beginnen met de hoteleigenaren of -medewerkers. Advocaat Pennino onderzoekt nog of en in hoeverre de hotels aansprakelijk kunnen worden gesteld. "Als een buitenlands ogende oudere jongen bij de balie komt met een klein jong meisje en voor langere tijd een appartement wil huren, waarom zijn er geen alarmbellen afgegaan?", vraagt hij zich af. "Ze is echt geen 1,87 meter op hoge hakken die voor 25 jaar zou kunnen doorgaan."

Ook het OM heeft overwogen het hotel te dagvaarden: is hier geen sprake van medeplichtigheid? Volgens advocaat Pennino hangen op het parkeerterrein van het andere hotel (Hotel 2000) camera's: "Daarop is toch te zien dat een jongeman telkens mannen ophaalt en naar boven brengt?"

De ouders hebben al in een vroeg stadium geprobeerd hun dochter te behoeden voor onheil. Uit de kennissenkring horen ze reeds in de zomer: pas op, die jongen deugt niet. Maar ze willen en kunnen hun puberende dochter niet verbieden met hem om te gaan. Neem hem een keer mee, zeggen ze tegen Kimberley. Als Armin op bezoek komt, worden hun nare gevoelens bevestigd.

Kimberley verblijft steeds vaker bij haar vriend. Medio augustus doet vader voor het eerst aangifte van vermissing. Als hij bij Armin informeert waar ze is, komt het tot een handgemeen. Donder op, zegt Armin, je moet niet bij mij zijn. Er vallen klappen, maar hij krijgt niet te horen waar zijn dochter is. Later duikt ze zelf weer op.

Als de school begin oktober meldt dat Kimberley al dagen niet meer is gezien, gaan bij de ouders alle alarmbellen af. Als ze hun dochter bellen, krijgen ze te horen dat ze 'in België' is. Vader doet op 8 oktober opnieuw aangifte van vermissing bij de politie. Die onderneemt aanvankelijk weinig actie: Kimberley was al eerder verdwenen en teruggekomen.

Ten einde raad schakelen de ouders twee dagen later privédetective Ben Zuidema in. Hij lokaliseert de telefoon van Kimberley in de omgeving van Valkenburg. Justitie besluit vervolgens de telefoon af te tappen, waarna Armin en een klant op heterdaad worden betrapt.

Bij haar eerste politieverhoor vertelt het meisje dat ze het allemaal zelf wilde. "Pure loyaliteit", zegt Pennino. "Dit is geen standaardsituatie: ik ben misbruikt en heb me losgemaakt. Ze was verliefd, had niets in de gaten en stapte 'vrijwillig' in de val. Dat is heel dubbel, al is het voor het strafrecht niet relevant. Want elke aanzet van een minderjarige tot prostitutie is strafbaar. En bedenk: dwang kent vele gezichten."

In latere verhoren lijkt ze meer tot het besef te zijn gekomen dat ze "ergens met kleine stapjes ingeduwd is" en dat dit haar "het hele leven kan achtervolgen". Maar ze zegt nog steeds niet dat Armin een vuile smeerlap of crimineel is. Want ze heeft ook mooie momenten met hem meegemaakt, samen wandelend door Valkenburg. "Ze praat niet vijandig over hem. Ze wil geen mes tussen zijn ribben steken", aldus Pennino. "Het is allemaal complex. Of zoals de psychiater zei: welke deurtjes moeten we nog openzetten?"

Ze ziet nu meer in dat de jongeman op wie ze zo verliefd was, ook een geslepen profiteur was die haar voor zijn karretje spande. Volgens de advocaat van Armin A. zijn die aangepaste verklaringen louter onder druk van haar ouders en hulpverleners tot stand gekomen, en zegt ze nog steeds dat ze het zelf wilde.

Kimberley zit nog steeds in een gesloten opvang- en behandelcentrum voor slachtoffers van loverboys. Haar identiteit is tot dusver met succes afgeschermd van de media. Ze wil aan haar toekomst werken, weer naar school. Haar ouders hopen dat ze haar leven weer op de rit krijgt.

Prototype

Tijdens weekends is ze al vaak weer thuis. "Ze is graag bij haar ouders, broertjes en zusje", zegt Pennino. "Ze is geen losgeslagen meisje, zoals ze vaak is afgeschilderd. Er is niets op haar aan te merken, behalve dat de puberteit wel erg met haar aan de haal is gegaan. Als ze een fatsoenlijke vriend had gehad, was dit niet gebeurd. Hij had haar moeten beschermen in plaats van haar als een beest te exploiteren en duizenden euro's over haar rug te verdienen."

Volgens Pennino is Armin A. het prototype van de hedendaagse loverboy die zijn slachtoffer niet meer met dure cadeaus inpalmt, maar via psychologische manipulatie: eerst aantrekken, dan afstoten en vervolgens eisen stellen aan de relatie. Want dure cadeaus vallen tegenwoordig op, ook bij de ouders die steeds alerter zijn op zulke praktijken. "Een relatie die uitgaat, tot groot liefdesverdriet van dochterlief, wekt natuurlijk minder argwaan", gaat de advocaat verder.

De verdachte had al een dubieuze reputatie. Hij is veroordeeld voor het naakt uit de auto zetten van een jonge vrouw op een maïsveld, terwijl hij er met haar bankkaart vandoor ging. Ook is in zijn appartement in Kerkrade eens een minderjarig meisje bewusteloos aangetroffen.

Tevens zijn er aanwijzingen dat hij al eerder een minderjarig meisje in de prostitutie heeft gebracht. In een oud proces-verbaal omschrijft de politie hem als "iemand die minderjarige meisjes zo om de vinger kan winden dat ze alles voor hem overhebben".

Volgens de ouders is de politie veel te laat in actie gekomen na de aangifte van vermissing en de mogelijke rol van Armin A. daarin. Ook bij de stichting Helse Liefde, die een coördinerende rol speelt bij loverboyzaken, werd code groen aangegeven: even niets doen. "Een meisje van zestien en een jongen met een bepaalde reputatie? Waarom is niet eerder actie ondernomen, bijvoorbeeld via telefoontaps?", vraagt Pennino.

Namens de ouders vordert hij vandaag ruim 26.000 euro schadevergoeding van de verdachte: 12.500 euro smartegeld en 14.000 euro materiële schade, zoals het inhuren van een privédetective en reiskosten naar de kliniek. Hoewel de ouders terughoudend zijn, wil de advocaat kijken of er ook schade op de klanten kan worden verhaald.

De ouders menen dat in de media veel mededogen wordt gewekt met de hoerenlopers die zich bewust of onbewust hebben vergrepen aan hun minderjarige dochter. Het OM heeft al de wind van voren gekregen met de aankondiging alle klanten desnoods thuis te gaan ophalen - wat overigens nooit is gebeurd. Mede daardoor zouden twee klanten uit angst en schaamte zelfmoord hebben gepleegd. En in Dagblad De Limburger kon iemand anoniem zijn verhaal doen: zijn privéleven stond helemaal op zijn kop, terwijl hij toch echt had gedacht dat Kimberley meerderjarig was. "Aan zelfmedelijden geen gebrek", aldus Pennino. "Het lijkt wel of men de consequenties voor het meisje niet wil zien."

Kimberley is niet haar echte naam. Onder deze naam werd op internet de seksadvertentie geplaatst.

Geen sprake van dwang

"Het meisje wilde het zelf", stelt Arthur Vonken, advocaat van Armin A. "Dat heeft ze ook steeds tegen de politie gezegd." Volgens hem is er geen sprake geweest van dwang. "Armin is nooit agressief naar me geweest. Ik heb me nooit misbruikt gevoeld", zo citeerde Vonken tijdens de rechtszitting in april uit de verklaring van Kimberley. Het was volgens hem ook haar idee geweest om zich te prostitueren. De verdachte voelt zich ten onrechte als "een monster" afgeschilderd. In de vorige rechtszitting vroeg Vonken om de vrijlating van Armin, omdat hij "lang genoeg heeft vastgezeten". Volgens hem is zijn cliënt slechts strafbaar voor het faciliteren van seks met een minderjarige. De rechtbank besloot dat de verdachte in voorlopige hechtenis moet blijven.