Te veel gemiste kansen voor Bart Peeters

Bart Peeters, opgetrommeld als invaller voor Bart De Wever, kon geen vuist maken in de eerste avond van de finaleweek. In de zenuwslopende slotronde met Stany Crets, die bol stond van het gestuntel en de gemiste kansen, werd hij er op de valreep uitgebonjourd. Steven Van Herreweghe zetelde intussen al op de troon en toonde zich vooral de kalmste.

Verloop

Het devies van de finaleweek is zo klaar als een klontje: wie nu afvalt, zien we zeker niet meer terug. “Drie mannen die zich vaak als vrouw verkleden”, zo typeerde Erik Van Looy het aantredende trio Crets, Peeters en Van Herreweghe. De radde Peeters verving Bart de Wever (“De Wever is de betere quizzer, ik de snellere oplosser. De combinatie zou het land nogal vooruit helpen”), maar toonde zich toch wat onzeker en vervloekte zichzelf veelvuldig. Wel kon hij uitstekend een tandartsboor imiteren. Bij Crets ging iets te vaak het licht uit. Van Herreweghe bleef het rustigst en zette de puntjes op de i, zoals bijvoorbeeld bij de Amerikaanse first lady’s.

Finale

Eindstand: Steven Van Herreweghe 434 - Bart Peeters: 366 - Stany Crets: 355. In de finale ging de motor duchtig aan het sputteren. Noch de landing in Normandië op D-day of ‘letterbordenomdraaisters’ konden veel goeie antwoorden losweken. “Niet goed bezig”, wist Crets. Slechts bij Don Quichote kon hij enige overtuigingskracht tonen, maar bij Salvador Allende werd de stilte wel erg pijnlijk. Hij liet zich zakken tot op gelijke één seconde-hoogte met Peeters en kon het dan toch gewaagd afmaken met de vraag over ‘gemengde huwelijken’. Geen schoonheidsprijs, deze finale.

Amusementswaarde

Zoals steeds wordt er in de warmloopfase veel geginnegapt. Veel erotisch getinte vrolijkdoenerij met drie heren die er wel pap van lustten. Genre: “De Houstons van Whitney zijn minder dan de Dolly’s van Parton”. Toch niet de aflevering die in de humorannalen hoog zal worden bijgeschreven.

De jury

Philippe Geubels en Nathalie Meskens hielden zich relatief gedeisd. Toen Geubels ook voorzichtig een ‘tong wou draaien’ met Meskens, leek het vooral op “een boma die een kleinkind kust”, dixit Stany Crets. Een Mathilde-imitatie kon de makke indruk van Meskens en co. niet wegnemen. Of vergeten we de gorgeloefening? (DL)