Politiek na journalistiek: geen weg terug
Olivier Maroy, die op de RTBF het zondagse debatprogramma Mise au point presenteert, komt op voor MR. Een reeks journalisten hebben de overstap al gewaagd in Franstalig België, maar dat blijkt niet altijd een groot succes. En een terugkeer ligt gevoelig. 'Onpartijdigheid komt nooit terug.'
Maroy is een bekend televisiegezicht in Franstalig België. Zijn politiek praatprogramma Mise au point is de tegenhanger van De zevende dag. Maroy heeft er meer dan tien jaar politici op de rooster gelegd. Hij krijgt nu de vierde plaats op de lijst in de kieskring Waals-Brabant voor het Waals Parlement.
"Het is een strijdplaats. Ik zal niet achterover kunnen leunen", aldus Maroy gistermiddag op een persconferentie, geflankeerd door MR-voorzitter Charles Michel. "Het gaat om een keuze uit overtuiging. MR is een partij met een visie en ambitie. Ik droom van een Wallonië dat durft en een vorm van steuntrekkersschap de rug toekeert. We hebben nieuwe recepten nodig, die gebaseerd zijn op emancipatie en goed bestuur."
Maroy, vader van twee kinderen, zegt bezorgd te zijn om hun toekomst en vindt het hoog tijd om zijn borst nat te maken. "Ik ben fier om Waal te zijn. Ik wil vechten voor de ontwikkeling van de regio."
Voorkeur onthuld
De RTBF laat op zijn website weten dat Maroy de facto van het scherm zal verdwijnen. In een open brief zegt Johanne Montay, het hoofd van de politieke redactie van RTBF, ook dat de carrièreswitch van haar collega wat haar betreft definitief is.
Ze schrijft: "De passage van een journalist in de politiek verraadt zijn politieke voorkeuren. Als moderator van Mise au point heeft Maroy de debatten altijd onbevooroordeeld geleid, maar niemand zal hem nu nog zien zoals voordien." En nog: "Een keer in de politiek is er geen terugkeer mogelijk in de journalistiek. Een comeback in de media kan altijd nog, na een ontluizingsperiode. Maar onpartijdigheid komt nooit terug."
Maroy reageert dat hij zijn politieke zijstap zeer serieus neemt en lang heeft overdacht. "Ik ben geen realityster of een voetballer. Ik ben een politieke journalist die al jarenlang een reeks dossiers opvolgt. Een carrièreplan heb ik niet, ik besef dat ik mijn comfortabele positie verlaat. Maar een journalist is ook een burger. Ik heb ook persoonlijke overtuigingen, die ik nu zal verkondigen als politicus."
Bekendheid
Een reeks journalisten hebben de sprong al gewaagd naar de politiek. Onder meer Frédérique Ries (MR), Anne Delvaux (cdH), Jean-Paul Procureur (cdH) en Florence Reuter (MR) gingen Maroy vooraf (zie kader). Niet dat het fenomeen zich alleen ten zuiden van de taalgrens voordoet. In Vlaanderen wisselden onder meer Dirk Sterckx (Open Vld), Ivo Belet (CD&V), Veli Yüksel (CD&V), Pol Van Den Driessche (N-VA) en Siegfried Bracke (N-VA) van kamp. De meeste ex-journalisten raken zonder veel problemen verkozen, mede dankzij hun bekendheid.
Maar weinigen slagen erin om ook een echte toppositie te veroveren in de Wetstraat. Voor nieuwkomers is het niet evident om in het particratische systeem van de politiek binnen te dringen. Hoeveel stemmen je ook haalt, slechts enkelingen raken binnen in de hoogste partijkringen.