Alleen meneer Poetin kan Europa redden

Europa begint het warm te krijgen. Niet van de verre oorlog in het Midden-Oosten, want Europa krijgt het nooit warm onder de voeten van een verre oorlog. Het glimlacht ernaar, kijkt ernaar, vooral als die verre oorlog haar vijanden zwak maakt. Maar nu krijgt Europa het warm. Niet van de oorlog daar, maar door de grote stroom asielzoekers die binnenkomt en voorlopig niet lijkt te stoppen.

In andere tijden, nog niet eens zo lang geleden, waren er Saddam Hoessein, vader Assad en daarna zijn zoon, Moammar Al Kadhafi en Zine El Abidine Ben Ali. Die mannen waren de beste waakhonden van de Europese grenzen. Ik herinner me dat het in de tijd van Saddam Hoessein niet moeilijk was om naar Europa te komen, maar dat het moeilijkste de grenzen van Irak waren. Saddam zette soldaten, mijnen, schrikdraad en dikke lagen angst op elke millimeter van de grens. Zo was het ook in Libië, Syrië en Tunesië.

In die tijd volgden vluchtelingen het nieuws van de gekke president van Libië, Kadhafi. Als hij boos was op Europa, controleerde hij zijn lange stranden minder streng en opende hij zo de grenzen voor mensensmokkelaars. Als de woede was bekoeld, sloot hij ze weer. Toen ik in Jordanië verbleef, op zoek naar een vluchtweg naar Europa, hield een van de Irakezen daar mij altijd tot in detail op de hoogte van het humeur van Kadhafi, omdat hij wilde weten wanneer de tijd was aangebroken dat de boten de vrijheid hadden te worden gevuld met vluchtelingen. Saddam, Kadhafi en Ben Ali werden van de macht geveegd, en toen de bezem dicht bij Bashar al Assad kwam, gingen duizenden kilometers grens opeens open voor miljoenen bange burgers.

Ik kwam uiteindelijk in Nederland terecht, niet via Libië of Turkije, maar met een omweg via Thailand en Vietnam. Negen jaar doorstond ik de Nederlandse asielprocedure. Mijn overtuiging: asielzoekers waren welkom in de harten van de Nederlanders, maar niet in hun hoofden. Zo is het in Europa nu ook: in het hart van Europa wordt met erbarmen naar de vluchtelingen gekeken, in het hoofd voelen ze als hoofdpijn. Het enige dat Europa nu rustig kan maken, is dat de vluchtelingen vertrekken uit het hart en het hoofd.

De beste verblijfsvergunning voor een asielzoeker is zijn eigen huis. Gooi IS uit Syrië en Irak en laat de asielzoekers terugkeren naar hun huizen. Sommige Europeanen zullen reageren met: 'Maar wij zijn niet verantwoordelijk voor IS daar!' Als je er zo over denkt, moet je IS hier helaas accepteren. Ze zijn al in Parijs.

Het is niet zo moeilijk om IS te vernietigen. IS bestaat uit 20.000 terroristen. Ooit viel Saddam Hoessein Koeweit binnen met twee miljoen soldaten. In die tijd dacht het Westen aan dat arme Koeweit, terwijl geen van de inwoners hier als asielzoeker aanklopte. Nee, de Koeweiti's verbleven in de duurste hotels, overal ter wereld. Na een paar maanden gooide het Westen Saddam uit Koeweit en konden de Koeweiti's terug naar hun huizen. Waarom doet het Westen dat nu niet met IS? Op de grond werd Irak uit Koeweit gegooid, en ook de oorlog tegen terreur wordt op de grond uitgevochten. Kijk nu, het Westen bombardeert IS vanuit de lucht. Eigenlijk maakt het die groep zo harder, zoals Paul Valéry ooit zei: "De kogel die mij niet doodt, maakt mij sterker."

Nooit meer vergeet ik de bombardementen van Bill Clinton tegen Sadam Hoessein. Elke keer als de raketten op Bagdad vielen en de stad lieten trillen als bij een aardbeving, kwam Saddam Hoessein meteen op tv, met een witte glimlach: "Waarom komen die Amerikanen niet naar hier om te vechten, en sturen ze alleen hun ijzer?" Die zieke logica van Saddam telt nu voor IS, en dat maakt IS sterker en populairder.

Maar er is hoop. De Russen zijn daar, op de grond. Poetin, kleinzoon van die tiran Stalin. Terwijl de Europeanen druk bezig zijn met hun eindeloze vergaderingen. Na elke vergadering wordt er een gevechtsvliegtuig richting IS gestuurd. Een raket om een mugje te bombarderen in een moeras vol terreur en jihad.

Zoals de Europeanen ooit met Stalin om de tafel zaten om hun vrijheid te redden, moeten ze dat nu ook met Poetin doen, om dezelfde reden. Niet in Brussel, maar in Syrië. Ze moeten respectvol voor hem buigen en fluisteren: 'Meneer Poetin, de beste kan ons niet van al die terroristen redden, alleen de slechtste kan dat.' Ach, hoe simpel is het: een politieagent die zelf ooit crimineel was, maakt criminelen banger dan nobele agenten.

Nog een paar jaar terug in de geschiedenis: van 1980 tot 1988 hielp het Westen Saddam in de strijd tegen Iran. Ze noemden hem de Arabische leider, want hij zou de islamitische revolutie in Iran stoppen. Waarom helpt het Westen Poetin dan nu niet daar? De Russen hebben Europa gered van Napoleon en van Hitler. Ik hoop dat ze nu de wereld redden van de terreur. Amen.