Tia knokkend naar finale
Het zijn vriendinnen, maar twee verschillende types. Tia Hellebaut, misschien wel zwaarder geblesseerd dan ze wil toegeven, schreeuwde zich over 1m94. Kim Gevaert, misschien minder geblesseerd dan ze wil toegeven, gaf gisteren uitleg bij haar forfait op de 200 meter.
Door Hans Vandeweghe in Osaka
OSAKA l Jawel, ze had de tijden gezien van de halve finale 200 meter (de finale moest nog worden gelopen toen ze aan ons verscheen) en daar was ze niet bepaald steil van achterover gevallen. Meer zelfs, Kim Gevaert dacht dat ze die finale wel had gehaald.
Maar tot welke prijs? Ze had na die twee 200 meters op één dag pijntjes te over en geen goesting om alles te forceren, alles op het spel te zetten. Het vooruitzicht om de 4x100 te hypothekeren leek haar ondraaglijk. "Het heeft meegespeeld. Ik hou van dat team. Zegt Rudi dat ik verliefd ben op het team? Ik voel mij verantwoordelijk voor de andere meisjes. Het zal zo al moeilijk genoeg zijn. Zonder mij, is het team... (kansloos, maar dat slikte ze tijdig in, HV), euh... zal het nog moeilijk zijn."
Osaka moet het Lourdes van Japan zijn. De miraculeuze genezing voltrok zich zomaar, zonder kaarsjes te branden. De entourage was zo aardig die plotse verbetering in haar ziektebeeld min of meer te voorspellen, een dag van tevoren nog wel, en dat scheelt in onzinnige teksten. Het blijft natuurlijk een zwaktebod dat Kim Gevaert een dag eerder niet gewoon zelf met die uitleg kwam. Ze stuurde toen haar trainer met de onheilsboodschap op pad, maar wie neemt dat die alleraardigste Kim Gevaert kwalijk? Een dag later antwoordde ze geduldig op alle vragen. "Na die beslissing had ik even geen zin om mensen te zien. Vandaar dat ik pas vandaag met de pers wilde spreken."
Die mise-en-scène leverde een dag eerder wel onnodig gênante taferelen op toen de supporting cast van Kim Gevaert in de lobby een verdwaalde VTM-ploeg opmerkte en terstond de getormenteerde sprintster als een soort Britney Spears wegleidde naar veiliger oorden waar alvast geen persmuskieten haar vrede en rust zouden komen verstoren.
Maar goed, die contractuur in de heupbuiger, hoe zat het daar nu mee? Gevaert: "Die is eruit. De vermoeidheid is ook weg. Mijn hoofd is helemaal vrij. Ik ben er klaar voor en belangrijk: het risico op blessure is weg."
Of Tia Hellebaut kaarsjes heeft gebrand, is niet duidelijk. Alles wat zou kunnen helpen, lijkt ze dit kampioenschap nodig te hebben. Met een flink ingetapete enkel verscheen ze op de opwarming en na de eerste sprongen had coach Wim Vandeven geen goed gevoel. "Het was niet wat ik wilde zien, maar toen ging het ineens veel beter. In de wedstrijd sprong ze goed op de juiste momenten."
De feiten: Tia Hellebaut sprong vorig jaar 2m03 en werd daarmee Europees kampioene. Deze winter sprong ze 2m05, maar indoor. Buiten sprong ze op 11 mei de eerste keer over 1m98 en daarna ging het bergaf, wat onhandig is als je aan hoogspringen doet. Op de laatste Grand Prix sprong ze nog 1m82 in Stockholm. Gisteren moest ze 1m94 halen om de finale te halen en dat lukte na de tweede keer, maar de cruciale sprong leverde ze af op 1m91, toen ze drie beurten nodig had.
"De eerste was technisch slecht, bij de tweede bleef mijn voet hangen en liep ik onder lat door. Bij de derde was ik agressiever en ging ik erover. Op 1m94 heb ik de lat minder goed aangevallen, maar ik ging er toch over. Of ik nu blij ben met wat ik heb gevoeld en gezien? Ik had geen pijn, mede met dank aan de pijnstillers. Dat ik de finale haalde, is een pak van mijn hart, maar dit stelt mij niet helemaal gerust. Het verschil tussen dit en 2m05 is vooral vertrouwen."
In het tienkamp staan de Belgen Hans Van Alphen en François Gourmet broederlijk naast elkaar na vijf proeven. Van Alphen staat vijftiende (4.083 punten) en Gourmet een plaatsje hoger (4.077 punten). Van Alphen deed in twee van de vijf proeven beter dan op de Universiade in Bangkok, toen hij het Belgisch record brak.
Gourmet benaderde maar één keer zijn persoonlijk record, in de afsluitende 400 meter op de eerste dag.
"Het was een zware dag", aldus Van Alphen. "Het Belgisch record lijkt door die minder prestatie op de kogel (14m67 in plaats van 15m39, HV) moeilijk haalbaar."
Vooral Van Alphen zou wel eens hoger kunnen eindigen dan verwacht. Twee favorieten haakten al af. Bij de eerste twaalf eindigen betekent een selectie voor de Olympische Spelen.