Een brug over troebel water
De plot? Even donker als intelligent. Een tanker knalt tegen de Oresundbrug en ecoterroristen, een virus en een gepeste puber wringen zich in het verhaal. Aan gruwel geen gebrek. Ook The Bridge II is crimineel spannend tot op het eind.
We nemen u even mee terug naar The Bridge I. Een lijk wordt gevonden op de Oresundbrug tussen het Zweedse Malmö en het Deense Kopenhagen. De ene helft van de vrouw bevindt zich in Denemarken, de andere helft in Zweden... Is het een Deense? Een Zweedse? Wie gaat het onderzoek leiden? Welke zieke geest zit hierachter? Twee landen gescheiden door een brug, maar verbonden door een moord. Daar kan je toch geen vervolg op verzinnen, zou je denken. Dus wel...
Een kanjer van een tanker negeert alle aanwijzingen van de loodsen en knalt tegen de befaamde brug. De politie gaat een kijkje nemen. Geen crew op het schip te vinden. Wel enkele vastgeketende jongeren. Meer dood dan levend. De jongeren waren al een tijdje vermist. Eentje sterft. De 'botsing' en 'verdwijningszaak' verworden tot een Deens-Zweeds moordonderzoek. En wie gaat dat leiden? Inderdaad, de Zweedse Saga Norén en de Deense agent Martin Rohde.
Deze nieuwe reeks spit beide karakters nog verder uit: de gevoelige Martin en Saga, de sociaal onaangepastheid zelve, om net als het botsende schip even kort door de bocht te gaan. Saga blijft een vrouw met een niet voor de hand liggende handleiding, maar ze doet al wel enkele verwoede pogingen om tot het gewone mensdom toe te treden. Ze woont zelfs samen. Nu, ja, op haar manier dan toch. Het levert enkele hilarische scènes op.
Nee, de humor wordt niet uit de weg gegaan. De plot is even donker als intelligent. Ecoterroristen, een gevaarlijk virus en een gepeste puber wringen zich in het verhaal. Wie heeft waarmee te maken?
In vergelijking met andere Scandinavische series kleurt deze The Bridge II toch net iets meer buiten de lijntjes. In plaats van een hoog waarheidsgehalte na te streven, wordt hier gekozen voor het oproepen van een 'enhanced reality', een soort parallel universum.
Tegelijkertijd wordt in The Bridge II meer tijd en ruimte besteed aan het uitwerken van alle personages dan in de eerste reeks. Dat komt het verhaal ten goede. Je kan nooit aan je gezin of familie ontsnappen. Dat moge nu wel duidelijk wezen.
De heerlijke begintune ('Hollow Talk' van het Choir of Young Believers) bleef gelukkig behouden. De bijzonder esthetische cinematografie van vijftig tinten donker eveneens. Aan gruwel geen gebrek trouwens. Ook The Bridge II is crimineel spannend tot op het eind. Wedden dat, als de eindgeneriek van de laatste aflevering weerklinkt, u nog enige minuten in de zetel zal blijven zitten? Het noorden kwijt. En alle andere windstreken.