Kleurenweelde op Erfgoeddag
Is erfgoed stoffig? In ieder geval niet gisteren, want toen stond de Erfgoeddag in het teken van kleur in al haar facetten. Hoe kleuren vroeger en nu gemaakt en toegepast worden, wat ze betekenen of hoe kleurrijk de natuur is, je kon het gisteren in heel Vlaanderen gaan ontdekken.
Brussel
Van onze medewerker
Sofie Vanden Bossche
Neem nu de Assyrische weverij Betet Skara in Borgerhout. Daar hebben zowel de stoffen als de mensen kleur. In een kleine zaal staan acht weefgetouwen, waarvan er vijf eigenhandig gebouwd werden door de vijf Assyrische wevers die er werken. Hun traditionele stoffen werden enkele jaren geleden ontdekt door modeontwerpers als Dries Van Noten.
De mooie herfst-wintercollectie Ikara, Aramees voor respect, geeft kleur aan de emoties van de mensen die hun thuisland ontvluchtten. Een deel heeft de kleur van het verlangen om ergens anders opnieuw te beginnen, een ander deel de kleur van de zwarte overgangsperiode, een derde deel de lichte kleur van de hoop van een nieuw leven. Emotioneel kleurgebruik, noemt oprichtster Aldegonde Van Alsenoy het. "Oranje is bij ons niet gewoon een nieuwe modekleur, maar de kleur van de Turkse zon aan de grens met Irak", zegt ze. Idris Ermagan werkt nu drie maanden bij Betet Skara. Wat betekent kleur voor hem? Wordt hij een beetje droevig als hij een hele dag zwarte stukken moet weven? "Natuurlijk", antwoordt hij alsof er hem net een domme vraag werd gesteld.
In het EcoHuis Antwerpen zijn Miro (3) en Mayté (4) druk aan het werk. Met natuurlijke verf maken ze hun eigen kunstwerk op een groot doek. "Er zal niet veel plaats meer overblijven voor andere jonge kunstenaars", lacht hun papa Stefan. Vandaag is het hier (v)erfgoeddag, waarbij je alles te weten komt over natuurlijke verfstoffen. Er zijn workshops over kleuren met indigo en cochenille, kookdemo's met saffraan en kleurenconsulente Sonja Gielen zegt met welke kleuren je het beste staat.
"We willen de mensen ook meegeven dat het niet per se goed is voor het milieu om met natuurlijke kleurstoffen te werken", legt coördinatrice Liesbeth De Wit uit. "Je hebt dikwijls zware chemicaliën nodig om die kleuren te fixeren. De natuurlijke verven die we in het EcoHuis gebruikten, zoals leemverf, hebben dat niet nodig."
Kleur is er ook in de Antwerpse stadstuinen. "Groen is de kleur van de apothekers. Het staat voor natuur en geneeskracht", legt Christiaan Ketele van de Koninklijke Apothekersvereniging van Antwerpen (KAVA) uit. "Maar verder vind je de link met kleur terug in onze botanische tuin." Het programma van de Erfgoeddag beloofde vierhonderd bloeiende tulpen in deze tuin, maar die waren nog niet opengebloeid. De link tussen apothekers en tulpen is niet zo vreemd, want zestiende-eeuwse geleerden die nog half alchemist en al half apotheker waren, namen ze op in hun werken. Christiaan Ketele vroeg ook aan veertien kunstenaars om een tulpenvaas te ontwerpen. Daarin worden de bloemen niet in een boeket maar elk apart geplaatst, een zeventiende-eeuws gebruik om de pracht van de toen kostbare bloemen tot hun recht te laten komen.
Saskia en Agnes kuieren door de tuin. "Aan de academie volgen we restauratie in avondschool, kleur hoort bij ons leven", vertellen ze. "Mijn appartement heb ik in flamboyante kleuren geschilderd", zegt Saskia. "Het geeft me energie en ik word er 's morgens wakker van. Ik heb die kleuren echt nodig."