Softporno met de joystick
Terwijl videogames mannelijke spelers allerlei fantasieën doen beleven, moesten vrouwen het tot vandaag doen met eenvoudige, Tetris-achtige spelletjes. Everlove, een game die tapt uit het romantiek- en softpornovaatje van Vijftig tinten Grijs, wil daar komaf mee maken. En dat is nog maar het begin.
De tijd dat videogames uitsluitend bedoeld waren voor mannelijke spelers, ligt al eventjes achter ons: 45 procent van al wie vandaag videogames speelt, is een vrouw, zo blijkt uit studies van de videogame-industrie. Maar wat vrouwen spelen, is niet meteen op hun maat gemaakt: de meeste spelen repetitieve puzzelspelletjes als Tetris en Candy Crush Saga, en een kleinere groep waagt zich aan games met een duidelijk verhalend karakter, zoals Heavy Rain. Geen van beide gamegenres is hoofdzakelijk gericht op een vrouwelijk publiek. En dat terwijl mannen een breed spectrum van keuzes hebben: schiet-, vecht-, race- en voetbalgames hebben bijvoorbeeld bijna uitsluitend een mannelijk publiek voor ogen.
Bij de meeste andere media bestaan er nochtans titels die voornamelijk een vrouwelijk publiek voor ogen hebben. Denk maar aan romcoms in de cinema, tv-reeksen als Desperate Housewives, en softpornoromans à la Fifty Shades of Grey. Alleen in videogames was er zo nog niets. "Videogames exploreren uitgesproken mannelijke fantasieën: een gevecht winnen, wedijveren in de sport, de prinses redden", zegt Brenda Bailey Gershkovitch, die enkele jaren geleden in het Canadese Vancouver Silicon Sisters oprichtte, de eerste videogamestudio die games door en voor vrouwen maakt. "Maar een game die in vrouwelijke fantasieën graaft, die hebben we gewoon nog niet."
Om daaraan tegemoet te komen, lanceerde haar studio Everlove, volgens Gershkovitch een interactieve 'guilty pleasure' gericht op fans van Vijftig Tinten-achtige romantische lectuur. De game, die momenteel uit is voor iPad en Androidtablets en binnenkort ook voor pc's en Macs, gaat over een jonge vrouw uit New York die een psychiater bezoekt, en tijdens diens regressietherapie naar een middeleeuwse setting rijgt, waar ze meerdere goedgebouwde geliefden opscharrelt. Als ze, tenminste, de juiste dingen selecteert uit een resem beschikbare dialoogopties.
Een miljard euro
Gershkovitch, een jonge veertiger die opgroeide met videogames voor de eerste huiscomputers, zegt dat ze Fifty Shades of Grey uitvoerig heeft bestudeerd, en de succesfactoren ervan probeerde te parkeren in het ontwerp en het verhaal van haar game. De enorme markt die er vandaag bestaat voor romantische lectuur, 74 miljoen lezers die samen voor meer dan een miljard euro boeken hebben gekocht, was dan weer haar commerciële inspiratie. "Het is ongevaarlijk escapisme", zegt Gershkovitch. "Maar het verkoopt. Romantische fictie heeft een enorm publiek, dat niemand in de videogame-industrie vandaag probeert te bereiken."
Volgens Heidi McDonald, een gameontwerpster die enkele jaren geleden onderzoek naar het onderwerp deed voor de Carnegie Mellonuniversiteit in het Amerikaanse Pittsburgh, is Everlove nog maar het begin. Volgens haar beginnen moderne mainstreamvideogames, ook al zijn ze vooral gericht op mannen, al stilaan vrouwelijke thema's te bevatten voor vriendinnen en echtgenotes die meekijken (of meespelen) terwijl manlief op zijn gamecontroller zit te tokkelen. Games als Mass Effect, Skyrim, Fable en Jade Empire geven de speler mogelijkheden om, via de juiste dialoogkeuzes, een virtueel lief te strikken. En in de meeste van die games kan diezelfde speler ook een vrouwelijk hoofdpersonage vertolken.
'Titanic' der games
"Spelers zijn geïnteresseerd in de romancesystemen die in die games ingebouwd zitten", zegt McDonald. "Uit enquêtes die ik voerde bij mannelijke en vrouwelijke spelers, blijkt dat slechts 7 procent van hen uitgesproken ongeïnteresseerd is in dat romance-element. Maar het blijft meestal op een zijspoor: het heeft weinig gevolgen voor het centrale verhaal van de game. In Skyrim kun je trouwen, maar de enige consequentie daarvan is dat er een vrouw in je huis zit wanneer je het tijdens je omzwervingen bezoekt. En in Fable kun je een lief hebben in ieder dorp dat zich op de kaart bevindt. Er zijn games waarin het iets complexer is, maar meestal staat de romance buiten de kernstructuur van de game."
Videogames hoeven niet noodzakelijk romantisch te zijn om vrouwen aan te spreken, zegt McDonald. Waar het echt om draait, is empathie: personages in een game, en de relaties die ze met elkaar aangaan, moeten een persoonlijke noot aanslaan bij vrouwelijke spelers. Ook Star Wars-bedenker George Lucas, wiens ondertussen aan Disney verkochte Lucasfilm-imperium ook een videogame-afdeling had, zei onlangs tijdens een panelgesprek aan de USC School of Cinematic Arts in Los Angeles dat de game-industrie zijn eigen Titanic nodig heeft: een blockbuster die draait om een romantisch verhaal. "Omdat het dan echte relaties draait, niet om het neerschieten van mensen", opperde Lucas.
Niet toevallig halen zowel Gershkovitch als McDonald die 'Titanic der videogames'-quote van Lucas aan als de richting waarin de videogame-industrie moet uitgaan: Everlove is een spel dat met een team van zeven mensen werd gemaakt voor ongeveer 75.000 euro. De échte doorbraak, denken ze, komt er wanneer een van de grote gamehuizen een budget van 20 miljoen euro uittrekt voor een vrouwengame. "We kopen al games, we zijn een doelpubliek", zegt Gershkovitch. "Dus wordt het stilaan tijd dat er games worden gemaakt die we graag spelen."