Diva van de duiding
De cultuurredactie van De Morgen zet de blik op oneindig. Vandaag: Fernand Van Damme schrijft een ode aan Terzake-anker Kathleen Cools.
Ook ik heb mijn studentenbestaan als fantastisch, maar bij momenten behoorlijk eenzaam ervaren. Na de zoveelste geforceerde sociale verplichting kon het weleens deugd doen om alleen op kot te vertoeven. Of ja, ik was nooit helemaal alleen. Ik had Kathleen. Geld om een krant te kopen had ik niet, dus op ieder vrij moment keek ik naar een heruitzending van Terzake.
Eén aflevering zal ik me, zoals zovele Vlamingen, altijd blijven herinneren: die met Luc Rademakers, toenmalig hoofdredacteur van de nieuwsdienst. Er leefde onrust op de VRT-redactie nadat Rademakers de twee journalisten achter het boek De Keizer van Oostende over Johan Vande Lanotte, had terechtgewezen.
"Zit u wel op de juiste stoel?", vroeg Kathleen zonder verpinken aan haar baas. Ik verslikte me in mijn zevende portie pasta van de week, begon in lachen uit te barsten en in mijn handen te klappen. Rademakers antwoordde dat hij niet in de fout was gegaan, maar heel Vlaanderen dacht: uw ontslag staat nu al in de sterren geschreven. Met dank aan Kathleen.
Ongemakkelijk
Nu, vijf jaar later, werk ik in de journalistiek en word ik betaald voor wat ik het liefste doe: vragen stellen. Mensen (een tikkeltje) ongemakkelijk laten voelen om tot een integer en kritisch stuk te komen.
Met vallen en opstaan slaag ik daarin, met dank aan een rist Vlaamse journalisten die me de knepen van het vak leren en hebben geleerd. Kathleen incluis.
Mijn job is een aanslag op mijn sociaal leven, laat staan dat ik nog de tijd vind om naar een Terzake-uitzending te kijken. Maar af en toe zie ik Kathleen in mijn Twitterfeed passeren, en hoe. Zoals vorige week. Open Vld-voorzitster Rutten had net voorgesteld om het belastingvoordeel voor huisvrouwen af te schaffen, waarop Kathleen tweette: "Want ze werken niet? Auwch."
Deugniet
Ik moest een lachje onderdrukken. De deugniet. De luis in de pels. De 'kalasjnikov' die met een glimlach of één woord (auwch, Gwendolyn!) publieke figuren kan neermaaien. Ze is er nog en dju, wat mis ik haar soms.
Ze heeft al zoveel bijnamen gekregen. Linkse trut, Cobra Cools en diva van de duiding. Acteur Ben Segers heeft haar zelfs ooit zijn favoriete onenightstand genoemd. Door mijn seksualiteit en weinig Macroniaans idee van relaties ga ik daarvoor passen, maar verdorie, Kathleen: hoe je sinds jaar en dag de wereld voor de Vlaming net ietsje minder complex maakt en niet in cynisme vervalt, maar je eigen verontwaardiging koestert, dat is topklasse.
De cultuurredactie van De Morgen zet de blik op oneindig. Vandaag: Fernand Van Damme schrijft een ode aan Terzake-anker Kathleen Cools.