Dezelfde dierentuin, maar andere beestjes
Brussel l Het is weer beestjes én mensjes kijken geblazen op Eén. De zender start met het tweede seizoen van Het leven zoals het is: Planckendael, met tal van nieuwe dieren en personages. Eén van die laatste is Anmarie Meulemans, verzorgster van de apen en roofdieren.
door sarah theerlynck
"Ik ben op een heel rare manier in Planckendael terechtgekomen", vertelt Meulemans. "Ik ben grafisch vormgeefster, heb een tijdje op reclamebureaus gewerkt, maar algauw bleek dat ik niet gemaakt ben om acht uur per dag voor een computer te zitten. Op een dag hoorde mijn moeder op de radio iets over Planckendael en riep vanuit de keuken: 'Anmarie, zou je daar eens geen sollicitatiebrief naar sturen?' Dat heb ik gedaan en ik bleek geschikt. Gelukkig had ik vroeger nog op een manege gewerkt. Zo had ik toch enige relevante ervaring."
Meulemans verzorgde al verschillende soorten dieren, maar met de apen en de roofdieren heeft ze "haar beesten" gevonden. "Ze geven mij de grootste mentale uitdaging", legt ze uit. "Ze zijn zo snel en intelligent dat je constant bewust met hen bezig moet zijn. Jij moet je aan hen aanpassen en niet omgekeerd."
In de eerste aflevering van Het leven zoals het is: Planckendael zien we hoe haar eerste contacten met de bonobo's niet van een leien dakje lopen. "Het duurt altijd een tijdje voor je aan je dieren gewend raakt en voor zij jou kennen", zegt de Planckendaelverzorgster. "Ze testen je net zoals kleine kinderen dat ook goed kunnen. Je moet stevig genoeg in je schoenen staan om hen aan te kunnen. Hetzelfde geldt voor de leeuwen. Je moet door hun machtsvertoon heen leren te kijken."
Het viel eindredactrice An Bellemans al bij de eerste reeks op dat de verzorgers in Planckendael erg positief ingestelde mensen zijn. "Dat is logisch", vindt Meulemans. "Uit elke job waarbij je voor iets of iemand kunt zorgen, haal je veel voldoening. Voor kinderverzorgsters is het wellicht niet anders."
Vorig jaar was Het leven zoals het is: Planckendael een groot succes. De kijkcijfers flirtten geregeld met het miljoen. Heeft Meulemans een verklaring? "Er lopen bij ons natuurlijk heel wat kleurrijke figuren rond en die leveren grappige televisie op. Bovendien hangt rond een dierentuin nog altijd een sfeer van magie. Al hebben mensen vaak een verkeerd beeld over de band die wij hebben met onze dieren. Uiteindelijk verwachten de dieren van ons vooral een proper hok en op tijd eten."
Het leven zoals het is: Planckendael
Eén, 20.05