'Ik richt me helemaal op het innerlijke van de rol'

Andy Serkis (50) is 's werelds meest ervaren acteur van digitaal opgetuigde filmwezens. Hij vindt niet dat er een speciale categorie moet komen in de Oscars. 'Ik acteer zelf.'

De Britse acteur Andy Serkis, die al tal van filmwezens belichaamde, hult zich op de set in een strak lycrapak, met stippen als markeerpunten voor de camera's die zijn beweging en mimiek in detail vastlegt. Zijn kale acteerprestatie wordt vervolgens bewerkt door teams van computeranimatoren, meestal aan de andere kant van de wereld, en zo ontstaan creaties als Gollum, King Kong en kapitein Haddock in Steven Spielbergs Kuifje-film.

Als de Academy een speciale categorie zou invoeren voor het acteren van digitaal gemanipuleerde wezens, zou u de ene na de andere Oscar winnen. Voelt u daarvoor?

"Nee, want het onderscheid zou intrinsiek verkeerd zijn. De effecten zijn van de animatoren, het acteren doe ik. En acteren is acteren."

Niet de computeranimator, maar de acteur is auteur van het personage?

"Natuurlijk! Het innerlijk van een wezen, diens emotie, alles waarover een rol gaat, komt voort uit het acteren. Je hebt ook animatiefilms waarbij een personage wordt ontworpen vóór de acteur erbij komt kijken, maar dit werkt precies andersom. Eerst speel je een aap, vervolgens word je aangekleed door de animatieafdeling, die heel kunstig laag voor laag een digitale aap om je heen construeert. Of je mijn gezicht nu wel of niet herkent in de bioscoop maakt niks uit."

Komt er een moment waarop de mocap-acteur kan werken zonder strak pak met stippen en een met camera's behangen helm?

"Die hoofdconstructie met camera's zal zeker verdwijnen, op den duur. Dat pak niet, denk ik. Maar zo'n pak zit lekker, hoor. Je beweegt je erin als een tweede huid, heel vrij."

Naast het acteren runt u een speciale mocapstudio in Londen. Wat leert u collega's?

"Allereerst de ervaring: voelen hoe het is, hoe je acteert terwijl je avatar op een scherm mee beweegt. Maar ook hoe je die ervaring fysiek kunt maken. Wat acteurs zich niet altijd realiseren, is dat gewone kostuums en make-up hen ook kunnen hinderen bij het acteren.

"Het mooie van mocap-acteren is dat het bijna naakt is, je kunt je volledig richten op het innerlijk van je personage. Tegelijk zijn de camera's zo op je gericht, dat zelfs de allerkleinste bewegingen in je gezicht of je ogen worden vastgelegd. Het nodigt allemaal uit tot subtiel spel."

Caesars wenkbrauwen zijn speciaal naar die van u gemodelleerd. Herkenden

uw kinderen u in de film?

"O volledig. Elke gezichtuitdrukking van Caesar komt ze bekend voor. Nee, dat vinden ze niet eng. Thuis brul ik natuurlijk ook niet naar ze."