Hebzucht in een skidorp

Possessions

Thriller

Regie:

Eric Guirado

Met:

Jérémie Renier, Julie Depardieu, Lucien Jean-Baptiste,
Alexandra Lamy, Benoît Giros

Duur:

98 minuten

Bruno Caron (rol van Jérémie Renier) en zijn vrouw Maryline (rol van Julie Depardieu) verhuizen met hun dochtertje vanuit het noorden van Frankrijk naar de Haute Savoie, waar ze in een skidorp een chalet gehuurd hebben met de hoop om daar een beter leven, met minder geldzorgen, op te bouwen. Bij aankomst blijkt het huis nog niet helemaal afgewerkt, maar projectontwikkelaar Patrick Castang (rol van Lucien Jean-Baptiste) heeft een oplossing klaar. Ze mogen tijdelijk hun intrek nemen in een luxueuzer chalet. Algauw voelen Bruno en vooral Maryline zich vernederd en gefrustreerd. Ze beginnen de Castangs steeds meer te benijden omwille van hun onbezorgde en riante levensstijl. Afgunst escaleert tot regelrechte haat. Een tragedie is onafwendbaar.

Het scenario van Possessions werd geïnspireerd door de Affaire Flactif, een vijfvoudige moord in een skidorp van de Haute Savoie, die in 2003 begrijpelijkerwijs voor nogal wat ophef heeft gezorgd in Frankrijk. "Vooraf hebben we advies gevraagd aan een advocaat omdat we zeker geen fouten wilden maken en niemand van de nabestaanden onnodig wilden kwetsen", vertelt de Franse scenarist-regisseur Eric Guirado. "We wilden in geen geval een reconstructie worden, want anders had ik wel een documentaire gedraaid. We wilden elementen van die affaire gebruiken als illustratie van het echte onderwerp dat we wilden aansnijden. Possessions is namelijk een verhaal over een echtpaar dat aangevreten wordt door de kanker van de hebzucht."

Het woord possession kan zowel 'bezit' als 'het bezeten zijn' betekenen. Hebt u daarom de meervoudsvorm in de filmtitel gebruikt?

Eric Guirado: "Het centrale thema is inderdaad: hoe kan men zo bezeten raken door bezit? En dan nog door bezittingen die men niet eens nodig heeft, die niet eens essentieel zijn. Dat was het uitgangspunt van deze film: de koorts van het bezitten. In dit specifieke geval ook: de obsessie voor wat anderen wél en zij niet bezitten. Men benijdt niet alleen hun materiële welstand, maar ook het feit dat ze gelukkig zijn, dat ze een bepaald evenwicht bereikt hebben."

Julie Depardieu: "Ze slagen er trouwens niet in om een en ander duidelijk te formuleren. Niet voor zichzelf en niet aan elkaar. Mijn personage Maryline kan niet eens op een ietwat harmonische manier verwoorden wat ze bij voorbeeld verwacht van hun relatie. Ze beseft het waarschijnlijk niet, maar eigenlijk vernedert ze haar man de hele tijd."

Eric Guirado: "Die onmogelijkheid om bepaalde emoties of verlangens te verwoorden blijkt bij voorbeeld al wanneer zij in dat eerste chalet aankomen, dat chiquer is dan het chalet dat ze eigenlijk gehuurd hebben. Hun dochtertje is enthousiast. Zelf kijken ze rond, maar ze zeggen niets. En uiteindelijk gaan ze gewoon voor de televisie zitten."

Doorheen het verhaal lijkt het vooral Maryline te zijn die, veel meer dan haar man Bruno, ongelukkig en ontevreden is met hun situatie. Cherchez la femme?

Eric Guirado: "Bruno heeft niet zoveel ambitie. Maryline is een vrouw die meer van het leven verwacht. Maar dat maakt haar nog niet tot de slechterik van het verhaal. Men kan het mensen toch niet kwalijk nemen dat ze een beetje ambitie hebben."

Julie Depardieu: "Maryline staat onderaan de trap, maar ze wil meteen boven staan. Haar dromen zijn buiten proportie. Ik herken dat absolutistische trekje soms ook bij mezelf. Ik wil Wagner bij voorbeeld alleen maar horen als zijn muziek uitgevoerd wordt door de allergrootsten. Anders interesseert het mij geen barst. Daarnaast is Maryline ook een zeer hovaardige vrouw. Waarschijnlijk beklaagt ze zich elke dag dat ze ooit met die Bruno getrouwd is. Haar hang naar het absolute maakt haar ongelukkig. Hij kan nog wel genieten van de kleine dingen in het leven, maar zij kan alleen maar bezig zijn met wat ze niet heeft. Man of vrouw: we voelen ons allemaal wel eens als Maryline."

In het begin van de film zien we een televisiespotje met als boodschap: 'Waarom slechts één krediet nemen als je er twee kan krijgen?'.

Eric Guirado: "Ik hou er wel van om via dergelijke kleine toetsen voor wat ironie in de film te zorgen. Ironie als antwoord op de absolute stupiditeit. Er zit nog een ander reclamespotje in de film. Voor het automerk Renault. Iemand vraagt: 'Bent u zeker dat u deze wagen nodig heeft?'. En het antwoord is: 'Neen, ik heb hem niet nodig. Ik heb er zin in'. Dat krediet-

spotje hebben we zelf gemaakt, maar die Renaultreclame is echt. We worden tegenwoordig helemaal omgeven door dergelijke dubieuze reclameboodschappen. Ik was onlangs op weg naar mijn psychiater en op het gelijkvloers van het gebouw waar zij haar praktijk heeft, is een winkel. Op het uitstalraam stond de slogan: Shopping is cheaper than a psychologist. Dat is grappig, maar het is tegelijk toch ook heel erg."