De paringsdans van baron Buysse
Twee jaar duurde de zoektocht naar de nieuwe CEO bij staaltechnologiegroep Bekaert. En dat de flamboyante voorzitter, baron Paul Buysse, daarbij zelf de paringsdans leidde, behoeft geen twijfel.
'A Belgian with a passion for growing businesses', zo omschreef The Financial Times hem ooit. Ook een Belg met gevoel voor tradities. Dat baron Paul Buysse (68) volgend jaar de fakkel doorgeeft aan huidig CEO Bert De Graeve lijkt misschien een verrassing, het ligt wel geheel in lijn met de langetermijnvisie die Buysse doorgaans uitstippelt.
De voorzitter met Brits flegma - hij is de enige Belg die zich Commander of the British Empire mag noemen - haalde in 2002 De Graeve binnen. Buysse weekte het 'gouden Bertje' los van de VRT en zette hem als financieel directeur (CFO) naast Julien De Wilde, die hij ook zelf binnenhaalde. Toen al stond in de agenda van Buysse 2006 in het rood aangekruist. Datum waarop CFO De Graeve rijp genoeg zou bevonden worden om de CEO te worden van de groep. Zo geschiedde.
Klasbakken
De Wilde en De Graeve zijn beide klasbakken die stammen uit het old boys network van Alcatel, de kweekvijver voor managementtalent in ons land. De tandem werkte goed. Met naast hen Buysse, als gezicht naar de buitenwacht. Een rol die hem op het lijf is geschreven.
Twee jaar geleden werd de pensioenleeftijd voor de leden van de raad van bestuur bij Bekaert opgetrokken. Dat bood de kans voor voorzitter Buysse om tot volgend jaar actief te blijven. Net tijd genoeg om de overdracht aan de top vlotjes te laten verlopen. Vernieuwen zonder te bruuskeren, zorgen voor een dynamiek, zonder de erfenis te verwaarlozen. Dat is helemaal Buysse, die destijds een schokgolf door Bekaert en België joeg toen hij de verkoop van de staaldraad, nu bekend als Betafence, aankondigde. In zijn jaren als crisismanager bij het Britse Vickers schandaliseerde Buysse de trotse Britten met de verkoop van het kroonjuweel Rolls-Royce aan Volkswagen. Niet vasthouden aan de roots omwille van de nostalgie, klinkt zijn devies.
Twee jaar duurde naar verluidt de zoektocht naar de Brit Matthew Taylor, die zes maanden geleden in beeld kwam. Dat voorzitter Buysse daarbij zelf de paringsdans leidde behoeft geen twijfel. Hij was het ook die Lady Barbara Thomas Judge in de VS ging halen om als eerste vrouw te zetelen in de raad van bestuur bij Bekaert. Ook daar ging een maandenlange zoektocht aan vooraf.
In 2000 kwam Buysse binnen bij Bekaert als eerste niet familiale voorzitter. Dat was een redelijke stijlbreuk voor het bedrijf. "Ik heb toen gezegd, ik ben verliefd op dit bedrijf. Nu is de tijd gekomen om het bedrijf uit te huwelijken aan iemand anders. Ik denk dat het kind in goede handen is."
Dat 'kind' stuurde hij de grote buitenwereld in. Onder zijn impuls werd Bekaert een veel internationaler en hoogtechnologisch georiënteerd bedrijf. "Nu komt de volgende episode en dit zijn daarvoor de mensen voor de komende tien jaar", zei Buysse op de persconferentie wijzend naar Matthew Taylor en Bert De Graeve. "Als de CEO en de voorzitter goed zijn, heb je een goed bedrijf", klonk het een tikkeltje verwaand.
Selfmade man
Volgens Buysse mogen de verschuivingen aan de top niet worden gezien als een motie van wantrouwen ten aanzien van De Graeve, na de mindere prestaties van Bekaert de voorbije twee jaren. "Dit is geen coup d'état. Als bedrijf blijven we consequent achter De Graeve staan. Hij is zeer integer en intelligent en geknipt voor de rol van voorzitter."
Dat geldt ook voor Buysse. Als hij volgend jaar in mei officieel afscheid neemt, lonkt niet meteen het zwarte gat. Buysse, die op 17 maart 1945 in Antwerpen geboren werd, is een selfmade man met een rist mandaten, zowel in het bedrijfsleven als daarbuiten. "Je zult mij niet dagelijks op het golfterrein tegenkomen. Zolang ik de vitaliteit en het geestelijk vermogen heb om door te gaan, doe ik dat. Zodra het zielig wordt, stop ik."
Hij heeft ook de naam een Cassandra te zijn. Vaak legde hij pijnlijk de vinger op de wonde van de Vlaamse economie. Internationalist als hij is, zag hij het gevaar van de globalisering voor de westerse economie al langer aankomen. Geboren na de oorlog, meegesurft op de golven van de golden sixties, maar goed beseffend dat de vanzelfsprekendheid waarmee we daarmee omgaan vals is. Als kind van een advocaat die ooit door zijn cliënten vergoed werd met bananen, beseft hij de waarde van zekerheid. Hij is tevens goed vertrouwd met het koningshuis, en medeauteur van de naar hem genoemde 'Code Buysse II', een Belgische code voor niet-beursgenoteerde ondernemingen.