Charline Van Snick morgen eindelijk weer op tatami
Een jaar geleden verging de wereld voor judoka Charline Van Snick (24). Tijdens het WK testte ze positief op cocaïne. Ze werd voor twee jaar aan de kant gezet. Maar na een lange juridische strijd volgde in juli de vrijspraak. Nu pas voelt ze zich klaar om ook op de tatami weer te vechten.
"Het is als een tatoeage. Daar zit je voor altijd mee opgezadeld." Dixit Anne Van Snick als ze het over de dopingaffaire heeft waar haar dochter Charline in de zomer van 2013 in verstrikt raakte. Tijdens een dopingtest doken minieme sporen van cocaïne op in haar urine. Van Snick moest haar WK-brons afstaan en haar winstpremie terugbetalen. De Internationale Judofederatie schorste haar voor twee jaar. "We waren er kapot van toen we dat hoorden. Het was verschrikkelijk frustrerend voor Charline, omdat ze wist dat ze niets had misdaan. En hoe moet je dat aantonen als je geen tastbare bewijzen in handen hebt?"
De Luikse judoka kreeg van alle kanten klappen. Van kennissen die haar niet geloofden. Van een sponsor die haar met een beleefd maar kil briefje verzocht om haar wagen in te leveren. Alleen AG Insurance bleef haar trouw. Van de federatie was Van Snick niet meer welkom op de nationale trainingen. Ze mocht alleen nog in privéclubs sporten. Anne Van Snick: "En Charline kon zich niet verdedigen. Mensen kunnen gemeen zijn. Het deed Charline echt pijn dat ze niet geloofd werd. Het heeft haar kijk op het leven veranderd. Je kan heel hoog gaan, maar ook heel diep vallen."
Charline Van Snick verhuisde van Luik naar Parijs, waar haar vriend woont. "Ook omdat ik er nood aan had wat afstand te nemen", zegt ze zelf. "Ik heb in België niet veel steun gehad. Het leek me gezonder om ergens anders een nieuwe start te nemen." Midden juli klaarde de hemel op voor Van Snick: het Internationaal Sporttribunaal in Lausanne sprak haar vrij. Het TAS volgde haar verdediging dat een 'buitenstaander' tijdens een onbewaakt moment cocaïne in haar bidon had gedaan. De clan-Van Snick spreekt de naam nooit uit, maar iedereen weet dat Damiano Martinuzzi prominent op het lijstje van verdachten staat. In mei 2013 trok Van Snick met een klacht wegens pesten door haar ex-trainer naar de Waalse judoliga. Martinuzzi mocht nadien geen vrouwelijke judoka's meer trainen, maar was nog wel op het WK als trainer van Joachim Bottiau.
Medaille kwijt
De hele zaak heeft Van Snick erg getekend. "Ik vertrouw niemand meer," bekende ze, "op het paranoïde af." De spontane en zelfbewuste jongedame die uitvoerig met de pers taterde na haar brons op de Spelen van Londen is nu eerder argwanend als ze met journalisten praat. Of ze als judoka nog even taai en gedreven is als een jaar geleden moet morgen blijken, wanneer ze op de Grand Prix in Zagreb de competitie hervat. "Mijn honger is groter dan ooit", beweert Van Snick. "Ik heb de indruk dat ik een tweede kans heb gekregen. Ik heb ongelooflijk veel zin om te winnen, maar ik weet dat ik lang niet op mijn beste niveau ben."
Na één jaar zonder kampioenschappen is Van Snick afgegleden naar de 35ste plek in de gewichtsklasse tot 48 kilo. Om de Spelen van Rio te halen, moet ze nog een heel eind klimmen. Haalbaar. Maar haar WK-brons is ze voorgoed kwijt, zo eist de WADA-code. "Dat laat een heel bittere smaak na", zegt haar moeder. "Ook al is Charline onschuldig, toch krijgt ze die medaille, haar ranking en haar premie niet terug."