Club zoekt naar zichzelf
In een spannende match tegen KV Oostende is Club Brugge er niet in geslaagd om de top drie te beuken. Daarvoor miste het gisteren een goeie ref én een volwassen ploeg. Gelukkig is er groeimarge.
Als een puber die af en toe tegen volwassenheid aanschurkt, zo evolueert Club Brugge door deze competitie. Haalt het verstand het van de hormonen, dan voetbalt Club zuiver en snedig. Is het omgekeerd, dan stuitert Club over het veld als een springbal. Ook aan de kust wisselde blauw-zwart die momenten met elkaar af.
Het begin was dat van een volwassen ploeg. Met veel gretigheid klauwde Club de keel van KVO net niet open. Collectief jagend, individueel creatief. Izquierdo knalde na twee minuten al naast, Vormer smeerde één minuut later doelman Ovono net geen flater aan en een doorgebroken Meunier had Castillo op de zesde minuut altijd de 0-1 aangeboden als Brillant er zijn voet niet per ongeluk tussen had gestoken.
Club was in die beginfase een vent die Oostende met één forse rol van zijn spierballen deed kraken en beven. Engels ging na zeven minuten zelfs nog een stapje verder, spande de spieren helemaal op en deelde een eerste echte klap uit met de 0-1. Het testosteron gierde door de Brugse aders, wat voor rammeling stond KVO te wachten?
Furieuze start
De furieuze start van Club bracht zelfs ref Sebastien Delferière van de wijs. Als een bange vader die vreest dat zijn ene tiener iets te fel zal uithalen naar zijn andere, bracht hij de machtsverhoudingen zelf opnieuw in evenwicht. Engels speelde de bal in de zestien meter en haalde tegelijk Canesin neer. Penalty volgens Delferière. Als cadeau voor het geslagen kind, ongetwijfeld.
Een volwassen man zet zich snel over dat soort onrecht heen, maar dit Club heeft die levensfase nog niet bereikt en vertoonde prompt nukken. Op snelheid kon Oostende tot twee keer toe door het centrum prikken. Eén keer had Canesin moeten scoren. Bij Club bleek ondertussen langzaam de luciditeit uit het hoofd te sijpelen. Sobota zette een aantal ondoordachte acties op, Izquierdo toonde veel talent, maar weinig inzicht en Castillo liep vooral heel hard te jagen.
De goede aanvallende acties kwamen voor rust van Thomas Meunier. Niet toevallig een speler die indruk zou maken op een IQ-test. Zelfs met een fris hoofd konden zijn ploegmaats dat niveau in het begin van de tweede helft niet bijbenen. Integendeel. Plots was Oostende het oudere, slimmere baasje en Club de speelbal waar we het in het begin van dit stuk over hadden. Daar moest een goal van komen.
Ruytinx speelde tot zijn eigen verbazing met een subtiel hakje tot bij Canesin en die snoeihard voorbij Ryan. In de nasleep van die opdoffer mikte Ruiz nog tegen de paal en moest Ryan een kopbal van Ruytinx uit zijn doel ranselen. Preud'homme greep in door achtereenvolgens Oulare en Refaelov het veld op te sturen. Nog wat extra jeugdig geweld gekoppeld aan een man met ervaring.
En kijk, langzaam haalde het verstand het opnieuw van de hormonen. Het inzicht won het van de ondoordachte, impulsieve acties. Club voerde de druk op, dreigde via Oulare en maakte vediend gelijk na een vrije trap van Gedoz. Weer Engels. Puncher van dienst. Met het besef dat één punt tegen Oostende te weinig is, bleef Club zachtjes doorbeuken. Zo hard zelfs dat Delferière opnieuw medelijden kreeg met Oostende en geen penalty floot toen Gedoz onderuit gehaald werd in de zestien meter. De 2-2 was billijk, vond de ref.
Club zal dat niet gevonden hebben, maar legt de focus in deze fase van de competitie best niet op externen. Daarvoor is de groeimarge binnen de eigen ploeg nog te groot. De play-offs starten pas in maart. Tijd genoeg om volwassen te worden.