Vrouwenraad zoekt opnieuw aansluiting bij de basis
Hoe aansluiting vinden bij de jongere generatie? Die kwestie onderzoekt de Vrouwenraad onder leiding van de nieuwe voorzitster Magda De Meyer.
Sinds Magda De Meyers aantreden eind december, kreeg de Vrouwenraad bergen bagger over zich heen. De beroering naar aanleiding van de Auwch-award ontging weinigen. Wat bedoeld was als een actie om seksisme aan te klagen, keerde terug als een boemerang.
"De reacties waren buiten proportie", reageert Meyer. "Columnist Tom Heremans heeft de Auwch-award gewonnen omdat hij campagne heeft gevoerd, niet omdat hij de meest seksistische man ter wereld is. Dat hij ons bestempelde als gefrustreerde humorloze trutten is jammer, want intussen woedt seksisme wild in onze maatschappij en raakt ons ander werk ondergesneeuwd. Toch heeft dit verhaal een positief effect gehad. We hebben intern een en ander in vraag gesteld, ook die award. Uiteindelijk behouden we die, omdat seksisme anno 2013 niet kan."
Hoe komt het dat de Vrouwenraad er moeilijk in slaagt om op een positieve manier in het nieuws te komen?
"Veel onderwerpen waar wij voor vechten zijn niet sexy. Met de flashmob voor One Billion Rising op Valentijn, bijvoorbeeld, waarmee we een halt willen toeroepen aan geweld op vrouwen, haalden we de media. Maar dat we die dag ook een eisenbundel hebben neergelegd met de vraag om ook psychisch geweld ernstig te nemen, en om te kijken naar redenen van seponering van klachten, dat interesseert geen kat. Nochtans zijn die schrijnend."
Velen denken dat de vrouwenstrijd al gestreden is.
"Is de strijd gestreden als je in Vlaanderen een loonkloof van 22 procent hebt? Acht verkrachtingen per dag, een verkrachting per week binnen de schoolmuren, is dat normaal? Een vrouw op zes kreeg al te maken met geweld. Dat zijn confronterende cijfers, we mogen ons daar terecht zorgen over maken.
"We zeulen langs de beleidsorganen met dossiers over zaken die vrouwen aangaan, zoals AIDS, kinderbijslag, borstkankerscreening, het alimentatiefonds... De pariteit in de democratie en op de kieslijsten is er gekomen onder druk van de vrouwenorganisaties. Net als de dertig procent vrouwen in de raden van bestuur van de advies- en besluitsorganen en de beursgenoteerde bedrijven. Dat zijn stappen vooruit. Maar dé uitdaging van de Vrouwenraad is aansluiting vinden bij de basis. We moeten herbronnen, anders missen we de trein."
Doen die onvriendelijke reacties tegen feministen u iets?
"Ik word er moe van. Als ik lees dat een jonge vrouw zegt dat ze geen feministe is omdat ze geen manwijf is en ze haar vuilnisbakken niet zelf wil buiten zetten, dan zou je toch je agenda opvreten? Ik ben ook geen man, mijn man zet ook het vuilnis buiten, ik ben ook zot van mode en ik lak mijn teennagels ook. Maar ik ben wel een feminist, mag ik?"