Paars-wit legt druk meteen bij Club

Het Regenboogstadion was niet volgelopen - dat krijg je als voor die mensen de nacompetitie veeleer recreatief is. De grootste uitdaging voor Essevee de komende weken bestaat erin om ... niet tweede te eindigen. Kampioen zullen ze toch niet worden.

Het bekertje stond te glimmen, toen beide ploegen iets voor halfnegen uit de spelerstunnel kwamen. Het vuurwerk steeg op, maar vooral de thuisploeg zou één helft voetballen met de hoofden in de rook. Meïte begon goed en was eigenlijk de enige die zijn niveau voor de rust wat kon aanhouden. De rest, met Kaya fier op kop, stapelde het afval op.

Intussen was het licht uitgevallen in de perstribune. Ook dat is play-off I: typen in het donker.

Het spook wordt wakker

Anderlecht ging aanvankelijk gretig mee in het foutenfestival van de thuisploeg. Toen Steppe feestelijk onder een bal door ging, devieerde Teodorzcyk naast. Het sein voor paars-wit om dan toch door te duwen. Het werd snel 0-1. Tielemans bediende Chipciu, de Roemeen draaide rond zijn as en duwde het leer in Steppes verste hoek.

Anderlecht had de match onder controle. Zonder wereldschokkende dingen te doen, hoor. Gewoon: de driehoek Trebel-Dendoncker-Tielemans stuurde de gebeurtenissen, en achterin stak Kara Essevee-aanvaller Leye in zijn zak.

De verrassing van coach René Weiler om Trebel op te stellen, draaide goed uit. Sterk in de recuperatie, de hoofdreden waarom hij op het veld stond, en ook in balbezit altijd aanspeelbaar. De Fransman was de magneet op het middenveld die de meeste ballen naar zich toe zoog. Hij verdeelde het spel en verlegde het spel enkele keren goed.

De wedstrijd had al bij de rust kúnnen gedaan zijn. Trebels steunbeen schoof weg op het moment dat hij wilde uithalen: weg kans. Dan was zijn schot in minuut 26 een pak forser. Zulte Waregem liet naar het beeld van zijn match de bal liggen. Trebel haalde de voorhamer boven, met rechts dan nog, en zag zijn schot net over de lat de tribunes ingaan. Tielemans schoof naast en een kopstoot van Kara werd afgeblokt.

Francky Dury liep schuddebollend langs de lijn. Hij toonde wel grinta. Hij ging zelfs in de clinch met de bank van Anderlecht, maar het is lastig voor een trainer om in de psyche van je voetballers af te dalen.

Zulte Waregem was 45 minuten een spook in zijn eigen stadion. Dan pleit het toch voor Dury dat hij de knopjes kon omdraaien. Dat deed hij met een vervanging (Kaya door Gueye), wat geschuif met de pionnetjes (Waregem zette hoger en vroeger druk) en met een bemoedigende motivatiespeech. Het was een ander Waregem. Scherper. Gretiger. Zinnenprikkelend.

Dalsgaard, zo'n back die goed kan lopen, kon halfweg de tweede helft, in een fase waarin het spel even op en neer rolde, de thuisploeg langszij brengen. Aan de tweede paal tikte hij vanuit de rug van Hanni - wat speelde die een rampzalige partij - de bal voorbij Boeckx (1-1).

Anderlecht had opvallend veel last met crosses vanaf de flanken, voortdurend ging het alarm af. Paars-wit moest alle zeilen bijzetten en had lang niet meer de dominantie van voor de rust.

Pennentrek van Tielemans

Tot voor enkele jaren mocht Youri Tielemans niet kijken naar films die niet geschikt waren voor min 18-jarigen. Maar Tielemans is vroeg rijp geworden. De wereld is allang opengegaan voor die jongen. Ze ligt aan zijn voeten. The Sky is the Limit. Tielemans trok Anderlecht uit de Gaverbeek. Met een pennentrek in de korte hoek (1-2).

Het is me het weekje wel geweest voor Tielemans. Man in de schijnwerpers. Ontwapenende klasse, persoonlijkheid, uitblinker van Sotsji tot Waregem - het zijn nog niet de wereldsteden, maar dat zal na de zomer wel komen.

Zulte Waregem had de verdienste om ook na de opdoffer niet op te geven. Waarom toch, Essevee, hebben jullie die eerste helft zó weggegooid? De laatste kans op de gelijkmaker, langs Gueye, strandde op de bovenkant van de lat.

Anderlecht stoomt door.