'Blij dat zombies terug zijn'
Een van de populairste comics van het moment is een zombiestrip. Walking Dead verschijnt in zo'n dertig talen en ook de gelijknamige tv-serie is een immense hit. Toch vindt tekenaar Charlie Adlard die zombies 'eigenlijk bijzaak'.
De Nederlandse uitgever Silvester begon in 2010 met het publiceren van Walking Dead in graphicnovelformaat. Maar in de States maakt de reeks van scenarist Robert Kirkman en tekenaar Charlie Adlard al sinds 2003 furore als maandelijks comic, terwijl twee jaar geleden het eerste seizoen van de tv-serie op het kleine scherm verscheen onder regie van Frank Darabont, die eerder al Stephen King's The Mist, The Green Mile en Shawshank Redemption naar het witte doek bracht.
De populariteit van zowel tv-serie als strip zijn opmerkelijk voor een genre waarvan gedacht werd dat het al jaren geleden een stille dood was gestorven. "Alles gaat in cycli", tracht de Britse tekenaar Charlie Adlard (46) die opmerkelijke comeback te verklaren. "Het is net zoals bij het vampierengenre. Vijftien jaar lang was het immens populair, dan zakte het als een pudding in mekaar en nu is het helemaal terug van weggeweest. Idem voor zombies. Je ziet nu zelfs dat alle bekende Amerikaanse superhelden een zombiemakeover krijgen waarin ze als lijken opdraven. Elk excuus om een zombiestrip te doen is goed, merk ik. Ik heb geen idee waarom het publiek er na al die jaren opnieuw van smult, maar ik ben wel blij voor ons. (grijnst)"
Wat vooral opvalt, zegt Adlard, is dat het genre plots wereldwijd terug is. "Ik geloof dat Walking Dead in twintig tot dertig talen verschijnt. Het is zelfs populair in Rusland en Japan, plaatsen waar je normaal gezien je boeken niet herdrukt ziet worden. En dat enkel met een zombiestrip. Ongelooflijk. Op een of andere manier hadden we het publiek mee. De tijdgeest, wellicht. Maar wat meer is: ons publiek is enorm gevarieerd. Ik ben altijd bezorgd dat er twaalfjarigen zouden opduiken op signeersessies, want ik heb zelf twee elfjarigen. Zij mogen de tv-show bekijken noch de comic lezen.
"Ik schat dat de leeftijd van ons publiek tussen de veertien en zeventig ligt, waarbij de meesten een leeftijd hebben tussen twintig en veertig. Wat zeker is, is dat heel wat vrouwen ons lezen. Dat is bijzonder fijn, want eigenlijk wordt de comicsindustrie door mannen gedomineerd. Dat ze uitgerekend een horror lezen, is wellicht omdat ook de vrouwelijke personages het in Walking Dead erg goed doen. Ik vermoed dat de vrouwen onze aanpak liever hebben dan de gewone traditionele horroraanpak. Dat geldt trouwens ook voor de tv-serie."
Dode protagonisten
Nochtans geeft Adlard grif toe totaal onvoorbereid te zijn geweest op het feit dat Walking Dead zo'n culturele hoogvlieger en zelfs icoon zou worden. "Heel eerlijk: in het begin trof je zombies niet zo hoog aan op mijn wanted list. Langs de andere kant had ik er ook niets tegen, ik hield zelfs van films als Shaun of the Living Dead en de zombiefilms van George A. Romero. Maar dat wilde niet zeggen dat ik meteen gewonnen was om een zombiereeks te tekenen. Wat me over de streep heeft getrokken, zijn echter niet de zombies uit het boek, maar de personages en hun psychologische ontwikkelingen. Dat is meteen ook de kracht van de hele reeks. Het gaat over een groepje mensen die niets met elkaar gemeen hebben en door extreme omstandigheden op elkaar zijn aangewezen om te overleven. De ene sterft snel, de andere groeit in zijn rol of leert andere facetten van zichzelf kennen. Het is eigenlijk heel simpel: iedereen houdt van een goede zombie, maar ze dienen eigenlijk enkel om het verhaal voort te stuwen. Hun aanwezigheid zorgt er voor dat de hoofdpersonen, de echte mensen, zichzelf verder kunnen uitdiepen. Die zombies zijn eigenlijk bijzaak."
Walking Dead start met politieagent Rick die in een ziekenhuis uit een coma ontwaakt. Wanneer hij het hospitaal verlaat en zich naar buiten waagt, komt hij de ene zombie na de ander tegen in een nagenoeg door levende lijken gecontroleerde stad. Hij trekt naar Atlanta in de hoop er zijn familie te ontmoeten, vindt onverwacht zijn vrouw en kind en trekt met een groepje de States door op zoek naar overlevenden en een permanent veilig onderkomen.
Opmerkelijk is dat de hoofdpersonages niet per definitie diegenen zijn die het overleven. Enkele belangrijke protagonisten lieten al het leven, terwijl ook de politieagent intussen zijn hand verloren heeft. Adlard: "De hoofdgroep wordt inderdaad snel uitgedund. Maar dat is net de kracht van de reeks. Weinig comics elimineren hun hoofdrolspeler. Rick loopt even veel risico als elk ander personage. Dat geeft de reeks dat beetje extra, denk ik." Hoe een reeks als deze zal eindigen en wanneer, dat weet Adlard niet, "maar ik zou wel willen dat het effectief eindigt in plaats van af te drijven van de oorspronkelijke opzet om het in leven te houden omdat het nu eenmaal populair is".
Gewone jongens
De televisieserie Walking Dead verscheen in oktober 2010 voor het eerst op de buis in een regie van Frank Darabont (The Shawshank Redemption, The Green Mile) en Gale Anne Hurd (The Terminator, Aliens, Armageddon). Het heeft de geestelijke vaders geen windeieren opgebracht. "Voor de tv-serie waren we te koop in de stripwinkels en kenden we best wel een opvallende populariteit. Daarbuiten kende echter niemand ons werk. Tot de tv-serie er kwam. Ons publiek werd breder. We schatten dat zo'n tien procent van dat nieuwe publiek de oorsprong van de tv-serie wilde achterhalen en uiteindelijk de stripreeks begon aan te schaffen. Die tv-serie, waarvan de verhaallijn slechts lichtjes afwijkt van het stripverhaal met nieuwe personages of licht gewijzigde plotwendingen, heeft ons dus ongelooflijk hard geholpen om meer lezers te krijgen. Dat de tv-versie zo goed is geworden, is wellicht te danken aan het feit dat de makers er van echte fans zijn. Iedereen die er aan meewerkte vond het briljant. Dat klinkt als een cliché, en het lijkt wel zo'n typisch Amerikaanse pietpraat om je te paaien, maar we wisten snel dat het waar was."
Of hij het niet beu is steeds weer opnieuw zombies te tekenen met doorboorde hersenen, uithangende ingewanden of afgerukte ledematen en liever eens bloemetjes, zonnestralen en blije mensen wil tekenen? Niet echt, lacht Adlard. "Het tekenen van Walking Dead is wellicht veel makkelijker dan het schrijven. Ik teken gewoon wat er beschreven wordt. Denk vooral niet dat we als makers halfzot zijn, depressief zijn en rondlopen in een stoere lederen trenchcoat. Robert en ik zijn beiden opgegroeid in kleine stadjes, hebben een vrouw en kinderen en lopen rond in T-shirts.Het is zelfs een beetje vreemd dat net wij de twee jongens zijn geworden die op dit moment het zombie-universum controleren. (lacht hard)"
Walking Dead verschijnt bij Silvester als graphic novel. Het vijftiende deel werd deze week gepubliceerd.