'Tunesië klampt zich vast aan nationale ploeg'

We ontmoeten Georges Leekens in Bistro Boshuis, op een paar honderd meter van zijn huis in Hertsberge. Leekens is er een graag geziene gast. "Mijn dagschotel graag. Een campari orange", zegt Leekens met een knipoog naar de ober. Hij zucht eens diep. "Bondscoach van Tunesië: it's a hell of a job, de lastigste job uit mijn trainersloopbaan."

Leg eens uit.

"Toen ik er negen maanden geleden begon, heerste in het Tunesische voetbal de totale depressie. In de kwalificatiecampagne voor het WK in Brazilië hadden ze de beslissende groepswedstrijd verloren van Kaapverdië. Omdat die mannen een geschorste speler hadden opgesteld, mocht Tunesië toch de barrageduels tegen Kameroen spelen. Ze hebben kansloos de terugwedstrijd verloren in Kameroen.

"De uitschakeling kwam hard aan. De media zijn zelfs gestopt kritiek te geven, puur uit desinteresse. Spelers kwamen niet graag meer naar de nationale ploeg en qua organisatie was het de prehistorie."

Laat dat net jouw dada zijn.

"Ik ben toe aan mijn derde assistent en mijn derde conditietrainer. Ik wil de allerbeste. Er was geen commerciële cel, geen marketing, ik ben zelf op zoek gegaan naar sponsors, scouting was onbestaande. Informatie en beelden van onze eerste tegenstanders ben ik aanvankelijk zelf gaan opzoeken op de computer. Om maar te zeggen: ik ben coach, technisch directeur en algemeen manager tegelijkertijd."

Kreeg je de voetbalbond snel op je hand?

"De resultaten in de kwalificatie voor de Africa Cup hebben geholpen: 14 op 18. We zijn voor het eerst in de geschiedenis gaan winnen in Egypte en pakten 4 op 6 tegen Senegal, volgens mij topfavoriet om de Africa Cup te winnen.

"Tunesië is het schoolvoorbeeld van een Noord-Afrikaans land: bijzonder emotioneel. Nu ineens denken ze dat wij ook de Africa Cup kunnen winnen. Het is voortdurend surfen op hun golven van sentiment. De nationale ploeg is de voorbije maanden hét uithangbord van het land geworden. Tunesië kreeg immers behoorlijk wat klappen in zijn economie. Het toerisme is massaal naar Marokko verschoven. Van zodra er nu wat succes is, klampt het hele land zich daaraan vast."

Hoe sterk is jouw elftal?

"Tunesische spelers zijn heel gediscplineerd. Op en naast het veld lopen die gasten netjes in de pas. Harbaoui (ex-Lokeren, SK) vormde daarop de uitzondering met kritiek op de bond en op de ploeg, die komt er niet meer in. Het probleem is dat we een ploeg moeten vormen met nagenoeg alleen spelers uit de Tunesische competitie. En die moeten we dringend opwaarderen. Vorig seizoen hebben de achttien eersteklasseclubs samen 45 trainers ontslagen. Dat is waanzin."

Zocht je opnieuw waardering na het hoon-gelach in België dat volgde op je ontslag bij Club Brugge?

(knikt) "Ik heb diep gezeten. Ik ben iemand die graag respect krijgt van de mensen. Ik was nooit de populairste in België, maar de tsunami aan negatieve reacties na mijn vertrek bij de Rode Duivels had ik niet verwacht. In Tunesië heb ik de waardering voor Georges Leekens en zijn werk teruggevonden.

"Misschien was het ook mijn eigen schuld. Als ik ergens binnenkwam, zocht ik snel daarna weer naar een nieuwe uitdaging. Ik was altijd heel rusteloos. Nu koester ik de warmte die ik voel in Tunesië."

Kunnen de Rode Duivels Europees kampioen worden in 2016?

"Natuurlijk. Wie is beter?"

Duitsland, bijvoorbeeld.

"Ja, maar je kunt winnen tegen sterkere landen, als je slim bent. Weet je wat mij blij maakte toen ik met Tunesië in België kwam spelen? Eden (Hazard, SK) die mij tijdens de onderbreking door de hagelbui in de catacomben kwam opzoeken en al dollend vroeg: 'Gaan we buiten een hamburger eten, coach? Ik trakteer'

"Destijds kreeg ik kritiek omdat ik de lat zo hoog legde voor Eden. Zie nu maar: élke wedstrijd voor Chelsea is hij beslissend. José Mourinho is gek van hem. Dat hij en de rest van de ploeg zó ontgoocheld waren na het WK, dat zíj vonden dat er meer had ingezeten, dat vond ik geweldig. Het zijn stuk voor stuk toppers."