Moslima en Molenbeekse, maar nu even vooral miss

'Blijven lachen, meisjes. Niet zwalpen. Volg de lijnen op de trappen. Nee, zonder naar de grond te kijken. Eindigen doen we op het midden van het podium. Dat is niet het midden. Blijven lachen. Ik wil op elk moment witte tanden zien." Even waan je je in een legerkazerne in plaats van het Plopsatheater in De Panne. Repetities voor de verkiezing van 's land mooiste blijken veel weg te hebben van driloefeningen. Op het schoeisel na. Op torenhoge glitterhakken oefenen de Miss België-kandidates voor de zoveelste keer die dag de openingsdanspassen. Straks volgt nog het lingeriedefilé, het bikinidefilé, het 'gewonekleren'-defilé en het kroningsdefilé.

Te midden van het dansgewoel en homogene outfits vergt het enige moeite om de dertig schoonheden van elkaar te onderscheiden. Veel lange (blonde) lokken en al even lange benen. Eén meisje springt er wel meteen tussenuit. Doordringende donkere ogen, kokette glimlach en vooral: een ontwapenende je ne sais quoi waar geen dansopleiding tegenop kan. Maar dat is niet de reden dat Myriam Sahili (20) al weken voor de verkiezing zowat alle kranten en magazines haalt. 'Myriam, musulmane de Molenbeek', was een van de koppen. 'Misskandidate en moslima'. En ook: 'Zonder hoofddoek, mét bikini'.

Sahili werd in september verkozen tot Miss Brussel. De studente communicatiemanagement omschrijft zichzelf als een 'familiemeisje', een verlegen flapuit die haar vrije dagen het liefst vult met shoppen, bioscoopbezoeken en vrijwilligerswerk. "Ik heb enkele weken bij het Rode Kruis gewerkt. Dat is er thuis ingepompt: door andere mensen te helpen groei je zelf."

Maar het zijn vooral de roots en religie van Miss Brussel die men onthoudt. Dat ze geen varkensvlees eet, meedoet met de ramadan en de moskee bezoekt maar evengoed complexloos flaneert in bikini. Zelf begrijpt ze de heisa niet. "Waarom zouden de twee met elkaar in strijd zijn?", zegt ze na de repetities. "Op het strand draag ik ook een bikini. Wat is het verschil met een podium? Zolang het elegant blijft en niet vulgair, zie ik het probleem niet."

Zelf noemt de perfect tweetalige twintiger zich zowel Belgische als Marokkaanse. Brussel, waar zowel zij als haar ouders opgroeiden, is thuis. Ze is religieus maar allerminst rigide opgevoed. Vrij om zelf te beslissen wat ze draagt en niet draagt. "Ik beschouw mijn geloof eerder als een gewoonte, iets dat bij mijn leven hoort, net zoals zoveel andere dingen."

Bescheiden rolmodel

In eerdere interviews werd ze opgevoerd als 'moderne moslima'. Eentje die bovendien geen blad voor de mond neemt. Ook niet over haar woonplaats Molenbeek, dat de laatste maanden alleen maar het nieuws lijkt te halen in het kader van terreuraanslagen. "Tijdens mijn jaarlijkse reis naar Marokko lig ik ook in bikini, draag ik hakjes en maak ik me op", zei ze eind oktober in een krant. "De mensen daar zijn ook helemaal anders dan wat ik te zien krijg in sommige delen van Molenbeek. Van kop tot teen gesluierde vrouwen. Daar word ik niet blij van."

Of ze verkondigde dat de islam weg moet van de clichés: "Er zijn moslims die stellen dat wat ik doe, niet hoort. En omgekeerd staan niet-moslims vaak verwonderd te kijken van mijn gedrag. Een moslima die zo vrolijk en positief is? Alsof wij niet anders doen dan hele dagen nors en dreigend kijken."

De Miss België-verkiezing, die de afgelopen jaren steeds meer aan aandacht en relevantie moest inboeten, kreeg op slag weer meer pit. Alleen: vandaag is Sahili beduidend minder spraakzaam als woorden als 'islam' en 'Molenbeek' vallen. Vragen over die thema's ontwijkt ze. "Daar wil ik me eigenlijk niet meer over uitspreken. Want veel mensen willen mij enkel daarover spreken. Alsof dat de enige dingen zijn die mij definiëren. Bovendien zijn eerdere uitspraken over de islam, sluiers en mijn stad negatief opgetekend in de media, terwijl ik dat nooit negatief heb gezegd of bedoeld. Iedereen is voor mij gelijk en evenwaardig. Ik wil de miss zijn van iedereen."

Ze wil wel een rolmodel zijn, ook voor andere moslima's die een misslintje ambiëren, zegt ze, maar daarom hoeft ze nog niet in een hokje gestopt worden. "Niemand vraagt de andere kandidates naar hun afkomst of geloof. Natuurlijk is het positief als ik anderen kan tonen dat je geen blond haar of blauwe ogen hoeft te hebben om kans te maken op Miss België. Maar weten we dat niet al langer dan vandaag? De kandidates zijn de laatste jaren meer en meer een afspiegeling van onze multiculturele maatschappij. Bovendien ben ik niet de eerste zogenaamde 'moslimmiss'. Toen Zeynep Sever in 2009 Miss België werd, was dat zelfs geen onderwerp."

Beauty en brains

Ze vermoedt dat het huidige klimaat in de nasleep van de aanslagen er voor iets tussen zit. "Plots gaat het alleen maar over islam en Brussel, helaas vaak in negatieve zin. Terwijl ik mij niet anders voel. Ik woon nog altijd heel graag in Brussel: altijd levendig, heerlijk multicultureel."

Vandaag praat ze liever over haar liefde voor haar familie en mode, of haar droom 'om iets in de media te doen'. "Liefst presentatiewerk. Als kind gaf ik al graag spreekbeurten." Ze droomt van de Miss België-titel en zet alles op alles, maar gunt het anderen ook. Noemt zichzelf zelfverzekerd, "maar op een bescheiden manier".

Een goede miss is volgens haar vooral een "goede mix van beauty én brains". "Alle kandidates hebben hier een diploma. Ik wil ook gewoon verder blijven studeren, zo hoog mogelijk mikken in het leven. Het cliché dat een miss alleen maar een mooi snoetje moet hebben is al lang achterhaald." Maar op de vraag waarom daar dan nog altijd een vleeskeuring in bikini bijhoort gaat ze liever niet in.

Heeft iemand haar ingefluisterd dat een uitgesproken mening lang niet altijd een kroontje oplevert? Dat een miss over alles moet kunnen meepraten, maar vooral moet weten wanneer ze moet zwijgen? Of is ze zelf te hard geschrokken van vele reacties die volgden op haar eerdere uitspraken in de media? Goed en slecht.

Voor de een is ze een voorbeeld, een welkome verademing in missenland. Voor de ander te moslim om Miss België te worden, of te moslim om in bikini te paraderen. Reacties die wellicht de echte reden zijn waarom ze nu haar woorden wikt en weegt. Zeker aan de vooravond van de verkiezing, wanneer elke stem telt.

Ze beweert dat ze lelijke of discriminerende commentaren op sociale media zo weinig mogelijk aandacht schenkt. "Ik ben iemand die nooit problemen zal opzoeken. Mijn truc is er dus niet op reageren. Een miss mag niet bang zijn voor kritiek. Dat ben ik ook niet. Maar ik wil nu gewoon een lijn trekken tussen publiek en privé, en geloof past in dat laatste vakje thuis."

De Miss België-verkiezing Vandaag, zaterdag, vanaf 20.30 uur live te zien op FOX.