Tegenslag aan land, voorspoed op zee
Na een reis van 518 dagen kwam Laura Dekker zaterdagavond aan op Sint Maarten. Met haar 16 jaar en 123 dagen is het 'zeilmeisje' de jongste die solo de wereld rondzeilde. Sommigen noemen haar een heldin, anderen vinden haar een koppige puber.
Het is zomer 2010 als de motor van Laura Dekkers zeilboot er midden op de Noordzee ineens mee stopt. Ze vaart met haar jacht dwars door de shipping lane, een snelweg voor tankers en containerschepen. Dekker denkt niet lang na. Ze trekt haar wetsuit aan, maakt zich vast, pakt een scherp mes en springt overboord om het visnet los te snijden. "Al met al een geweldige ervaring!", schrijft ze luchtig in haar logboek.
Het is Dekker ten voeten uit. Drie jaar lang hield ze de gemoederen bezig. Ze is een heldin genoemd, maar ook een autist. Iedereen had een mening over het Nederlandse meisje dat strijd leverde met Jeugdzorg en de Kinderbescherming. Maar wie is Laura Dekker? In haar kamer gaat alles over zeilen. Er staat bijvoorbeeld het stukgelezen boek Solo van Tania Aebi, de Amerikaanse tiener die haar in 1985 voorging.
"Toen ze elf was ben ik een keer met haar naar Langweer gevaren", zegt haar moeder Babs Muller. "Omdat er geen plek was in de haven, zei de havenmeester dat ze ergens anders heen moest, maar ze legde gewoon aan. En daarna liet ze zich ook niet meer verjagen. Laura is geen doetje."
"Laura doet precies wat ze wil", reageert Marijke Schaaphok, directeur van MasMedia, die een film wilde maken over Dekker. De deal ketste op het laatste moment af. "Bij haar vertrek uit Portugal had ze camera's aan boord. Maar ze was de haven nog niet uit, of ze had ze al uitgezet. Ik wilde niet in de willekeur van een puber terechtkomen."
Daarmee verdween een smak sponsorgeld, waardoor Dekkers reis financieel in gevaar kwam. Maar Laura's vader deed niets om haar op andere gedachten te brengen. Schaaphok: "Hij had geen invloed op wat er gebeurde, behalve als het ging over de veiligheid van de boot. Dan luisterde ze naar hem." De ouders van Dekker scheidden toen ze zes was. Laura ging bij haar vader wonen. Niet lang daarna kreeg haar vader een burn-out en moest Dekker hem geregeld helpen. Bovendien dreigde de gemeente hun boot weg te slepen. Dekker organiseerde eigenhandig een protestactie bij de burgemeester. Met succes.
De psycholoog die haar als 14-jarige in opdracht van de rechter onderzocht, schetst een meisje dat lang op haar tenen moest lopen. Ze schrijft dat Laura soms vlak is, en emoties zoals angst of verdriet afweert. Ze is gedisciplineerd, intelligent en heeft doorzettingsvermogen, maar haar gevoelsmatige kant is "weinig geïntegreerd in haar persoonlijkheidsontwikkeling".
Zelf gruwt Dekker van de instanties die zeggen zich zorgen om haar te maken. Al vertoont ze op het dieptepunt van de strijd met Jeugdzorg wel degelijk zorgelijk gedrag: ze snijdt met een mes in haar armen. Op 17 december 2009 vindt haar vaders zelfs een afscheidsbrief. Dekker is er stiekem vandoor naar Sint Maarten, waar ze een boot wil kopen. Ze koopt een ticket, vliegt erheen, onderhandelt met de bootmakelaar, maar wordt onderschept door de politie.
Ondertussen slaagde ze toch in haar opzet. Hoewel haar record niet wordt erkend door Guinness World Records, omdat het wil voorkomen dat mensen gevaarlijke dingen doen om records te breken. Toch houdt het hier niet op voor Dekker. Ze heeft al vage plannen om door te zeilen naar Nieuw Zeeland of Bonaire. Deze week maakte ze bovendien bekend dat ze vanwege angst voor Jeugdzorg er sterk over denkt om niet meer terug te keren naar Nederland.
Haar grote voorbeeld, zeilster Tania Aebi, geeft Laura andere raad. "Mijn advies is: ga naar school. Maak dat af. Anders zal ze voor altijd het zeilmeisje blijven."