Direct naar artikelinhoud

'Waarom gaan joggen als je een goed boek kunt lezen bij een glas wijn?'

u niet om felicitaties af te dwingen, maar vorige week ben ik 32 jaar geworden! Dat is best veel. Zeker als je bedenkt dat ik onlangs over het voetpad wandelde met mijn kinderen en een dame zei: "Och, zo lief. Het zouden die van u kunnen zijn!"

Ik heb de looks van een babysitter dus. Dat komt wellicht door mijn gezonde eetgewoonten, mijn hippe kledingstijl, mijn leuke kapsel en mijn sportieve neigingen. Jawel! Ergens ben ik bijzonder sportief.

Het is een redelijk goed bewaard geheim zelfs, maar ik kan dus kweetnieoegoe schaatsen! Echt waar! Waarschijnlijk had ik het als schaatsster zelfs verder geschopt dan als comedian, columniste of huisvrouw. En dat wil toch wat zeggen!

Wanneer de lieden van het weerbericht over de winterprik (wat een belachelijk woord trouwens!) beginnen te praten, beginnen ze in Friesland van een Elfstedentocht te dromen.

En als ze daar beginnen praten over wakken en klunen weet je bijna zeker: er komt géén Elfstedentocht. Ze zijn met die hele Elfstedentocht begonnen in 1909, voor de ouderen onder u, dat is van voor De Grote Oorlog. De tocht is sindsdien 15 keer doorgegaan. Niet dat ik hier nu wil uitpakken met mijn wiskundeknobbel, want ik ga gewoon schrijven: dat is héél weinig, op meer dan honderd jaar.

Het is iedere keer wel erg romantisch en schoon, die hoop op ijs. Zonder evenwel zelf ooit de drang te hebben gevoeld mee te willen doen. Elf steden zijn best veel! En ik kan dan wel kweetnieoegoe schaatsen, sportief ben ik zeker niet.

Soms voel ik wel een hele, hele, hele lichte drang om te gaan joggen bijvoorbeeld. Maar waarom gaan joggen met een energiedrankjeop zak als je een goed boek kunt lezen bij een glas rode wijn? Zolang ik geen antwoord heb op deze prangende vraag, blijf ik van mijn loopschoenen af. Want ik heb loopschoenen hoor! Van die dure. Ooit gekocht, nadat ik het Start To Run- boek, middels afgifte van een voordeelbon, ergens gratis kon afhalen. (vergeet het woord 'voordeelbon')

Het boek begint al direct met dat goede schoenen heel belangrijk zijn.

Dus, wat doe je voor je nog maar één keer bent gaan joggen? Juist ja. Dure schoenen kopen. Want stél dat je last krijgt van...!

En oh, zo'n T-shirt dat uw zweet opslorpt is ook wel handig. En oh, een hartslagmeter! Nooit last gehad van het hart maar voor de zekerheid. En oh, zo van die sokken zonder naad, want anders krijg je misschien blaren op uw voeten! En oh, oh, oh! Vandaar: vergeet het woord 'voordeelbon'.

Ik maak hier even een onverwachtse sprong, maar ik las dat Ruth-Joos-van-radio-1 tegen een Nederlander zei: "Als het vriest beginnen jullie over schaatsen, wij over asielopvang."

Treffender kan haast niet.

Het zou bijgevolg fijn zijn mochten er meer schaatspistes en meer asielcentra komen in dit land. Leuk én handig.

Het heeft in mijn 32-jarige leven drie keer zo hard gevroren dat we op natuurijs konden schaatsen. Met de slee. Schaatsen kocht je toch niet? Want het vroor toch nooit?

Wij gingen dan naar het Zwart Water. Een onbekende bekende Beek in het Kempenland.

En mocht u er ooit eens passeren en er zit een man op leeftijd met een verrekijker vogels te spotten, dat is mijn vader.

Lies Lefever is stand-upcomedian en freelance journaliste. Ze toert in 2012 met haar show Meisje van plezier.