Oude ziel in een jong lichaam
Op haar vijfentwintigste manifesteert Laura Marling zich als een oude ziel in een jong lichaam. Short Movie is haar vijfde plaat in zeven jaar, en toont opnieuw een opmerkelijke evolutie tegenover wat vooraf ging.
Laura Marling is een zoekende ziel. Na haar vorige plaat - het huiveringwekkend mooie Once I Was an Eagle - verhuisde Marling in haar dooie eentje naar Los Angeles, een stad waar ze niemand kende. Ze hoopte er de magie te vinden die haar heldin Joni Mitchell zo wonderlijk omschreef op haar klassieke platen uit de vroege jaren zeventig.
Van die magie bleef in werkelijkheid niet veel over, maar het zette Marling er wel toe aan om in haar eentje door de States te trekken. Ze boekte als onbekende artieste zelf optredens, praatte er met volkomen vreemdelingen in de Joshua Tree-woestijn, en putte daar inspiratie uit voor deze plaat.
Short Movie is een soort muzikale travelogue van haar omzwervingen door het grote continent. Ze schrijft zo beeldrijk - de plaat heet niet voor niets Short Movie - dat je haar zo in die desolate landschappen ziet. Achter het stuur van een oude Buick Convertible, met een geblutste akoestische gitaar op de achterbank. Uiteraard gaat het occasioneel ook weer over een volgende relatie die op niets is uitgedraaid.
Volg de muze
Tussen haar vorige cd en de nieuwe heeft Marling nog een volledige plaat opgenomen, waarvan ze op het laatste moment besloot om die niet uit te brengen wegens niet goed genoeg. Het zegt iets over haar eigenzinnige karakter, en ook de nieuwe cd - de eerste zonder haar vaste producer Ethan Johns - is heel nadrukkelijk de hare. Ze speelt de meeste instrumenten zelf, schreef alle songs, was actief als producer en introduceert nu ook elektrische gitaar in haar klankenpalet.
De invloed van Joni Mitchell is onmiskenbaar, maar Marling heeft niettemin een eigen toon en een eigen geluid. Ook als tekstschrijfster. Vaak dissecteert ze zichzelf tot op het draadje. Neem de titelsong, waarin ze zich afvraagt of ze misschien niets nuttigers in de wereld kan betekenen dan muzikante zijn. Om dan te besluiten: "Who do you think you are? / Just a girl that can play guitar / (...) No I can't give you up / No I'm not gonna stop."
Muziek is de muze, en Marling volgt haar langs hobbelige wegen. Niet alleen haar geluk, maar ook het onze. Want op deze sfeervolle, krachtige plaat - meer americana dan de Britse folk waarmee ze begonnen is - zet ze weer een krachtig artistiek statement neer.
Zo jong, en al zo'n prachtig repertoire. Alweer razend benieuwd naar haar volgende stap. Zij zelf wellicht ook.
Laura Marling komt op dinsdag 12 mei naar de Ancienne Belgique (Anspachlaan 110, Brussel). www.abconcerts.be