Bazart & The Wolf: 'Dat we muziek voor meisjes maken, is een misvatting'

"We weten allemaal dat het hoogtepunt van Rock Werchter hier en nu gaat plaatsvinden", horen we presentator Otto-Jan Ham nog glunderen, vlak voor Bazart het podium zou opkomen.

Het was vroeg op de middag, maar de woorden van Ham bleken profetisch. Twee jaar voordien lukte het ook Oscar and the Wolf om zo vroeg voor de apotheose van de dag te zorgen op Rock Werchter. Het is slechts een van de vele parallellen die je kunt trekken tussen het succesverhaal dat Bazart momenteel schrijft en de triomftocht die Oscar and the Wolf de voorbije twee jaar ondernam.

"Het is inderdaad absurd hoe gelijkend ons parcours is, als je er bij stilstaat", geeft ook Mathieu Terryn toe. "Al sinds onze kindertijd lopen onze levens dan ook wat gelijk", zinspeelt Max Colombie dan weer op hun gezamenlijke verleden bij Eurosong for Kids. Colombie en Terryn debuteerden er in 2005 als jonge tieners, terwijl de soundwizard van Bazart, Oliver Symons, drie jaar later diezelfde wedstrijd won met 'Shut Up'.

Max en Mathieu leerden elkaar kennen in de coulissen van dat liedjesconcours, en sindsdien blijken ze een bloedband te hebben gesmeed. Het is haast ontroerend om te zien hoe liefdevol ze met elkaar omgaan tijdens de fotosessie: een heel verschil met de plaagstootjes die de jongens van Bazart voortdurend aan elkaar uitdelen. Ze voeren hun Eurosongdansje op, spreken enthousiast over de serie Stranger Things die Max in één ruk heeft uitgekeken, lachen met de opdrogende inspiratie van K3 ("Die zingen echt over alle random shit," grinnikt Max over de tekst van 'Als het binnenregent') en kijken elkaar aan alsof ze een bromance beleven. Ze lijken zelfs wat op elkaar. "Mathieu is de minder extravagante versie van Max, heb ik al eens eens gehoord", zegt Terryn. "Maar ik wil helemáál geen versie van Max zijn. (gespeeld huilerig) Ik wil Mezelf zijn."

Jullie staan straks allebei op Lowlands en Pukkelpop. Maar als ik het goed heb, gaan jullie elkaar niet eens aan het werk zien.

Mathieu Terryn: "Met een beetje geluk kunnen we elkaar nog net een high five geven aan de grensovergang. We hadden nochtans gevraagd om ons op dezelfde dag te zetten. We spelen goeddeels met dezelfde crew samen: geluidsman, tourmanager..."

Max Colombie: "Zelfs de tourbus deelden we geregeld. Ons Blackie! Helaas is ze dood. Onder een te lage brug door gereden. Het is een décapotable geworden. Eén voordeel: we gaan nu voor het eerst met een Nightliner naar het buitenland."

Wie voelt het meest stress voor

die grote festivals?

Terryn: "Max. Zeker weten. Wij spelen onze vaste set, en hebben bij wijze van spreken niets te verliezen."

Colombie: "Wij spelen drieënhalve nieuwe songs. Dat halfje staat voor de intro. (lacht) Elke zomer zeuren ze aan mijn kop om een nieuwe set te bedenken. Die stress ben ik intussen gewoon. Maar de nieuwe songs moeten direct aanslaan, anders ga ik mijn hoofd ongetwijfeld op hol brengen.

"Weet je, volgend jaar zou ik graag even niét optreden. Ik wil rustig kunnen nadenken over welke richting ik uit wil. Stel dat ik binnenkort een nieuwe 'Princes' of 'Strange Entity' schrijf, dan zou ik mezelf teleurstellen. Op lange termijn maak je daar de fans ook niet blij mee. Maar de toekomst bezorgt me wel wat angst, ja."

Max komt mij over als iemand die veel angsten heeft, en ze koestert. Ben jij ook zo, Mathieu?

Colombie: "Daar kan ik op antwoorden! Absoluut. Mathieu bekende me onlangs dat hij schrik had om te veel angsten te hebben. Maar dat vind ik net zo'n mooie eigenschap aan hem: mensen die veel schrikbeelden hebben, bezitten ook meer fantasie, omdat ze zich voortdurend voorstellen wat er mogelijk op hun pad kan komen. Ik kan me geen leven zonder angst voorstellen. Ik ben bovendien een echte hypochonder: ik word altijd ziek voor een belangrijk optreden. Ik ben ook het type dat écht iets onder de leden krijgt wanneer ik denk ziek te worden."

Terryn: "Ik heb Max gezien, net voor hij in het Sportpaleis op moest. Dat was geen mooi zicht, nee."

Hopelijk krijgen we de tent een beetje gevuld, dacht Mathieu nogal dramatisch voor hij de Club van Rock Werchter binnenstapte. Nog een grotere schok moet jouw eerste Werchter geweest zijn, Max.

Colombie: "Mijn eerste Werchter heb ik in een roes beleefd. 'Princes' kende een hele trage aanloop op de radio, en die single was eigenlijk pas beginnen marcheren. In Nederland zag ik weliswaar al verrassend veel bewegen, maar toch was het een schok om plots voor een afgeladen stomende tent te staan. Dat voelde echt aan als... Tsjakkááá. (lacht) Daarna kon de zomer voor mij niet meer stuk, zelfs al volgde de rollercoaster pas op andere festivals."

Terryn: "Mijn grootste zorg voor Werchter was dat ik geen slechte dag zou hebben. Dat kan altijd gebeuren, maar de dag van een belangrijk concert moet je maken dat je in een beschermde cocon zit. Dat heb ik van Max geleerd."

Colombie: "Vijf minuten voor het optreden wil ik als een levende god behandeld worden: iedereen moet voor me zorgen. (lacht) Zo hoef ik alléén maar aan het concert te denken. Alleen met die pretentie kun je op een podium staan. Je moet je publiek het gevoel geven dat je dat podium en hun aandacht verdient."

Terryn: "Ik weet niet of dat gevoel ooit gaat wennen. Als ik een paar duizend man loco zie gaan, dan vraag ik me elke keer af: What. The. Fuck. In de AB kreeg ik voor het eerst dat gevoel, en in Werchter bleek dat gevoel vervijfvoudigd."

In Turkije maakt Oscar and the Wolf blijkbaar ook zulke manische toestanden mee. Hoe is dat zover gekomen?

Colombie: "Op een jaar tijd zijn Turkse fans alle muziek die ik ooit heb gemaakt gaan inslaan. Zelfs een oud nummer als 'Summer Skin' wordt massaal gestreamd. En we staan tussen Coldplay, Adele en Justin Bieber in de albumlijsten. Te gek, maar eigenlijk ook gewoon gek: wie stort zich vandaag in godsnaam nog op een plaat die verscheen in 2014? De Turken wel, blijkbaar. (lacht) Ze zijn er laat bij, maar die hype leeft dankzij een Turkse celebrity die op Instagram een liedje van ons plaatste. Eerst hebben ze 'You're Mine' opgepikt op de radio, daarna waren 'Princes', 'Joaquim' en 'Strange Entity' aan de beurt. Op YouTube zijn wij van twee miljoen naar vier miljoen streams gegaan in een paar weken. Onwezenlijk."

Je klinkt minder verguld dan ik zou denken.

Colombie: "Groter worden is niet altijd beter. Binnenkort ga ik veel zaken uit handen moeten geven, zaken waar ik me liever zelf om zou bekommeren. Ik voel daar behoorlijk wat angst bij. Omdat niemand in mijn hoofd kan kruipen, zal niemand ook kunnen uitvoeren wat ik wérkelijk wil. Ik zal moeten leren om te delen. Een compromis sluiten, is mij altijd vreemd geweest. Dat hoefde vroeger ook niet: ik had niets te verliezen. Dat is nu wel anders."

Heb je het idee dat Oscar and the Wolf een monster dreigt te worden, dat bezit van je neemt?

Colombie: "Goh..."

Terryn: "Ik denk dat niet, hoor. Bedenk maar dat het dankzij Oscar and the Wolf is dat je zo veel kunt meemaken en beleven.

"Maar ik begrijp wel dat je met succes en verwachtingen worstelt. We zijn samen naar de andere kant van de wereld getrokken, en pas daar zag ik je weer rustig ademen.

"Bij mij valt het voorlopig nog mee: op de Gentse Feesten word ik om zeven uur 's ochtends wel eens aangeklampt aan de Vlasmarkt, en op de Meir spreken ze je meestal ook vrij ongegeneerd aan. Maar het is er nog nooit over gegaan. Ik weet dat ik een publiek figuur aan het worden ben, en dat zoiets erbij hoort. Bij Max is dat een ander paar mouwen: het gebeurt al eens dat ik hem onder mijn mantel wil pakken om hem te verbergen."

Colombie: "Je leven draait helemaal om wanneer je bekend wordt. Sindsdien herken ik het Vlaamse Meisje direct. Ik heb daar een radar voor, en weet wanneer ik liever een ander straatje wil inslaan."

Jullie zijn allebei sekssymbolen bij jonge meisjes. Zelfs al houdt Max er een andere voorkeur op na.

Colombie: "Het woord sekssymbool las ik het eerst na Werchter, en nu wordt dat gezegd over Mathieu omdat hij de nieuwe jonge God van het Nederlandstalige lied is. Ik denk niet dat het veel betekent voor één van ons beiden."

Terryn: "Ik vind Max nochtans een echt sekssymbool. Hoe hij beweegt over het podium, dat doe ik hem niet na. Maar dat we Muziek voor Jonge Meisjes zouden maken, is een misvatting. Ik lees overal dat onze zalen afgeladen zijn met jonge meisjes, maar net zo goed zie ik heel wat kerels en oudere mensen tijdens concerten. Meisjes dringen zich veel sneller naar voren dan de rest, en ze zijn ook actiever op sociale media. Daarom wekt dat die indruk. Maar Oscar and the Wolf bewees volgens mij al dat ze dat etiket niet verdienen: je vult immers geen Sportpaleis met jonge meisjes alléén."

Zit er voor jullie ook een arena-concert aan te komen?

Terryn: "Ik denk dat ik daar nog niets over mag zeggen."

Colombie: (zucht) "Daarmee zeg je eigenlijk ook alles hè, Mathieu. Ik geloof dat Bazart vroeg of laat alle grote zalen in België zal vullen. Wedden dat zij vroeger dan ik vijf Sportpaleizen uitverkopen? Als het mij al ooit lukt."

Als je spreekt over een scene in de Belgische muziek, dan lijkt Max zowat de spilfiguur.

Terryn: "Dat klopt. Onlangs stond er in Elle een soort 'wie-doet-het-met-wie', en wij als Junior Eurosong-kandidaten (Oliver Symons, Max Colombie en Mathieu Terryn; GVA) stonden aan de basis. Daaruit werden pijltjes getrokken naar Justine als Tsar B, VUURWERK, Sylvie Kreusch van Soldier's Heart. Je had verder ook nog Charlotte als Raving George. En dan vergaten ze nog Amongster, en andere bands waar Max op een blauwe maandag deel van uitmaakte. Het is een mooie incestueuze familie."

Colombie: "Ik heb daar nooit eerder bij stilgestaan. Misschien verwachten ze wel dat ik eens een groot feest organiseer, niet?"

Zowel Oscar and the Wolf als Bazart speelden ooit folkpop, en schakelden dan over op synthpop. Zien jullie je eerste ep, Summer Skin, en het onvindbare Meer dan ooit als een valse start?

Terryn: "Nee, maar onze eerste plaat, die in september verschijnt, beschouw ik wel als het enige logische begin. Dat is een compilatie van de voorbije zes jaar. Summer Skin van Oscar and the Wolf vind ik trouwens absolúút geen valse start."

Toch ga je stiefmoederlijk om met dat verleden, Max.

Colombie: "Die oude nummers beschouw ik als een trauma: ze zijn niet per se minder goed, maar Summer Skin doet me te veel denken aan de versie van Oscar and the Wolf die nooit van de grond is gekomen."

Terryn: "Toen we samen op vakantie waren in L.A., liet hij me heel wat oude songs horen. Zelfs nog met Cold Turkey, de indierock-groep waarin ook Simon (Nuytten, GVA) heeft gespeeld. Die refreinen klonken te gek! Je moet daar zeker nog iets mee doen, Max. Ik ben grote voorvechter van recyclage."

Colombie: "Niet mee eens. Is er volgens jou geen magische reden waarom zo'n song of een idee nooit gebruikt of opgepikt werd?"

Terryn: "Ach, gij zijt veel te veel met magie bezig. Soms moet je knutselen, bricoleren, hits maken."

Colombie: "Eigenlijk durf ik niet toe te geven dat ik wel recycleer. Eerlijk? Ik gebruik eigenlijk altijd dezelfde zanglijnen." (glimlacht)

'Oliver, never shut up', las ik op een pancarte op Rock Werchter. Heb je het gevoel dat het verleden jullie wel eens achtervolgt?

Colombie: "Bij mij speelde dat altijd veel minder, omdat ik doorheen de jaren fysiek erg veranderd ben. Bij Oliver is dat niet zo. Maar ik schaam me allerminst voor die tijd. Eurosong hoeft me niet tot het eind van mijn dagen te achtervolgen, maar ik zie het nog altijd als de best mogelijke leerschool."

Terryn: "Zonder Eurosong sjotte ik nu wellicht in tweede provinciale. Die wedstrijd is dus heel bepalend geweest voor mij: zonder zou ik Max nooit hebben leren kennen, en was ik nooit zo gebeten geraakt door zingen. Via Max ben ik bovendien in contact gekomen met Simon, die samen met Ollie en mij de spil uitmaakt van Bazart. Ik kan meewarig terugkijken op de mollige 11-jarige knaap die ik toen was, maar die periode is heel belangrijk geweest."

We hebben het al over gelijkenissen gehad, maar wat is het grootste verschil tussen jullie twee? Staat Mathieu prozaïscher in het leven, en jij poëtischer?

Terryn: "Wij zijn op veel vlakken zodanig verschillend, dat we zo goed bij elkaar passen."

Colombie: "Mathieu en ik hebben allebei veel fantasie, maar hij gaat er rationeel mee om, en ik emotioneel."

Terryn: "Perfect samengevat. Max en ik kennen elkaar door en door, al lopen we elkaars deur niet plat. We spreken elkaar soms weken of maanden niet, maar onze vriendschap is daar tegen bestand. Op het moment dat we elkaar terugzien, pikken we de draad moeiteloos op. We zijn elkaar wel ooit een tijdje helemaal uit het oog verloren. Tja, ik was een snotneus van 11, jij was 14 en keihard aan het puberen."

Colombie: "Een paar maanden geleden zijn we op reis geweest, en toen hebben we elkaar echt tot op het bot gepsycho-analyseerd. Ik wil niet vertellen wat er allemaal is gezegd, maar ik heb mezelf wel veel beter leren kennen toen Mathieu me in Chateau Marmont in L.A. een spiegel voorhield."

Terryn: "Ik heb Max dan ook veel beter leren kennen. Het is bekend dat Max geen ochtendmens is, maar ik weet nu ook waarom. Voor de middag moet hij langzaam verwerken wat hem de vorige dag en nacht is overkomen, zelfs wat er in zijn dromen is gebeurd. Tegen dat hij alles op een rijtje heeft, is de dag al bijna voorbij. Daar werd ik in het begin zot van: je kon hem wel aanspreken, maar eigenlijk kon je niet met hem praten."

Leef je liever in je eigen hoofd?

Colombie: "Het is vooral makkelijk om zo te kunnen functioneren in het dagelijkse leven. Op sommige momenten dacht Mathieu echt dat ik mijn verstand was verloren, terwijl ik me net opperbest voelde. Anderzijds wordt me wel eens gezegd dat niks me lijkt te raken, maar niets is minder waar."

Ga je slecht om met kritiek?

Colombie: "Ik zou het moeten laten, maar ik lees wel eens alle commentaren op mezelf. Meestal trek ik me niet veel aan van die kritieken, maar onlangs raakte het me toch dat iemand iets over 'The Game' schreef in de trant van 'O nee, ik dacht dat we eindelijk van dat gezaag af waren'. Dat zou me niets mogen doen, maar als je na twee jaar nog eens een nieuw nummer uitbrengt, wil je toch iets héél anders lezen."

Terryn: "Mij doet dat niets. Laatst nog op Twitter gelezen dat 'Chaos' net zo irritant was als Pas De Deux. Dat vond ik net een geweldig compliment! 'Rendez-vous' is een héérlijk nummer." (lacht)

Bazart speelt 17/8 op Pukkelpop; Oscar and the Wolf speelt 20/8 op Pukkelpop.
Echo verschijnt op 23/9 bij PIAS.