Josje Huisman neemt een drastische beslissing: “Ik voel me hier thuis, maar ik wil terug naar Nederland”

Onze plannen worden concreter, ja. Er zijn steeds meer redenen om terug naar Nederland te gaan, zeker nu Kamari er is.

Dat is zo, ja. Ik voel me heel erg thuis hier, ik woon er ook al bijna tien jaar. In het begin dacht ik nochtans: ’t is maar voor een tijdje... (lacht)

Ik ga er alleszins werk van maken, maar ’t is niet zo dat ik compleet uit België zal verdwijnen. “Wacht nog een halfjaar”, zei m’n zus. “Het is zo al wennen met die baby!” Maar ’t voelt alsof Kamari er altijd geweest is, dus ik ben er helemaal klaar voor om naar Nederland terug te keren.

Nee, dat heeft-ie zelf gekozen. Ik ben er wel blij mee, want kerstdag is toch heel bijzonder. Daardoor zijn de feestdagen wel wat aan mij voorbijgegaan. Ik zat nog in m’n bubbel.

Door samen een kindje te ­hebben voel ik me nu nog meer verbonden met hem, ja.

Een huwelijk heeft een symbolische waarde, maar definieert niet per se de liefde tussen twee mensen. Hopelijk krijg ik nu niet elke maand de vraag ­wanneer de bruiloft is. (lacht)

(denkt na) Ik zou zeggen dat K3 de grootste verandering is geweest, omdat het me een heel bijzonder leven heeft gegeven. Maar een baby krijgen is mentaal wel de grootste switch. Mijn mindset is compleet overhoopgegooid: naast mij ligt dat hulpeloze wezentje waar ik gigantisch veel van hou, en waar ik het grootste deel van mijn leven tijd, energie en liefde aan zal geven. Vooraf kon ik me moeilijk inbeelden dat dat gevoel zo intens kon zijn. Maar het moederschap is alles wat ik me had voorgesteld, en beter zelfs.

Niet echt. Ik was het weekend van de première van de show toevallig bij mijn ouders. Het draait ook niet meer om ons nu. Maar ik had wel een uitnodiging gekregen.

Niet zo vaak, maar toevallig is dat binnenkort wel gepland. Ik kijk ernaar uit om nog eens gezellig bij te kletsen.