Constructie van 1.300 eeuwenoude bomen: hoe de Notre-Dame in geen tijd in een vuurzee kon veranderen

De brand die gisteravond rond 19 uur uitbrak in de Notre-Dame ging meteen gepaard met een indrukwekkende vuurzee. Daardoor begon de kathedraal al een uur later af te brokkelen, en stortten de torenspits én een deel van het 115 meter hoge dak in. Boven die houten dakconstructie ligt wel een loden bekleding die liefst 210 ton weegt en zeer brandbestendig is, maar het hout eronder was dat niet: liefst 1.000 vierkante meter van het dak is in rook opgegaan.

Voor de heersende gotische stijl waren hoge gewelfde stenen plafonds typerend. Daarboven werd de stevige dakstructuur voorzien. Volgens de officiële website van de Notre-Dame bevat het dakspant in totaal ongeveer 52 hectare eikenhout. Een deel ervan dateert uit de tweede helft van de twaalfde eeuw, de periode dat de eerste steen werd gelegd. Voor de oudste structuren werden tussen 1160 en 1170 de eerste bomen gekapt.

Het grootste deel van het houten skelet dateert uit 1220 volgens de website van de kerk. Daarvoor werden in die periode stevige eiken in een nabijgelegen bos gekapt. Volgens experts waren bomen van 300 of 400 jaar nodig voor de structuur. Dat wil zeggen dat die bomen al uit de achtste of negende eeuw zouden dateren. In totaal werd 21 hectare eikenbos, goed voor 1.300 bomen, gerooid. Elke balk van de ingewikkelde constructie werd namelijk uit een andere boom getrokken.

De afmetingen van het skelet waren al even indrukwekkend: 100 meter lang en 10 meter hoog. Tijdens de middeleeuwen bouwden de timmerlieden het frame eerst op de grond om de afmetingen en de structuur perfect te krijgen. Vervolgens werd het frame opnieuw gedemonteerd, werden alle onderdelen met hefwerktuigen naar boven gehesen, en werd het daar opnieuw samengesteld.

De eeuwenoude houten basis van de Notre-Dame was al geruime tijd een reden tot bezorgdheid. Onder meer om die reden was een grootschalig restauratieproject opgestart.