‘VRT, stop met het opleuken van extreemrechts’

Van Grieken, Beke en Crombez schudden met de handen © vrt

In een bijdrage voor 'De Wereld Morgen' heeft Wies Descheemaeker, de secretaris van ACOD-VRT, uitgehaald naar de openbare omroep.

sco

Partijvoorzitters die op een gocart de studio komen binnenrijden, een emoji mogen kiezen die het best bij hun partij past, persoonlijke vragen beantwoorden en ook een dansje doen. De Grote Karrewiet Verkiezingsshow van Ketnet, deze ochtend uitgezonden, was op maat van het jongste publiek. Er was aandacht voor thema’s als verkeersveiligheid en milieu op een manier die begrijpelijk is voor kinderen vanaf negen jaar.

Maar de keuze om Tom Van Grieken, de voorzitter van Vlaams Belang, ook een plek te gunnen in de uitzending is niet in goede aarde gevallen bij de socialistische vakbond ACOD. Dat schrijft de secretaris voor ACOD-VRT, Wies Descheemaeker, in een bijdrage op de linkse nieuwswebsite De Wereld Morgen. Hij verklaart daarin dat voor, tijdens en meteen na de uitzending meerdere vakbondsleden contact hadden opgenomen met zijn vakbond om hun ongenoegen te uiten.

‘Met het uitnodigen voor een kinderprogramma van de zelfverklaarde posterboy van een in het verleden voor racisme veroordeelde partij (Vlaams Blok werd veroordeeld, Vlaams Belang niet, red.), is een nieuwe grens overschreden en wordt extreemrechts niet langer enkel genormaliseerd, maar zelfs leuk en kindvriendelijk gemaakt’, schrijft hij.

Hij hekelt ‘de afwezigheid van gewicht en context in deze uitzending’. 'De speelse en lichte context ‘waren de figuur van Tom Van Grieken en zijn ranzig gedachtegoed ongepast en een brug te ver.'

Niet voor het eerst borrelt er ongenoegen op over de manier waarop de VRT omgaat met extreemrechts. Descheemaeker haalt het interview met ex-bokser Freddy De Kerpel over de Braziliaanse president Bolsonaro in De Zevende Dag en de interviews met Vlaams Belang-kopstukken over Christchurch en Thierry Baudet nog aan als voorbeelden van hoe het niet moet.

De grote Karrewiet verkiezingsshow: politiek voor de kleine man

© vrt

Terwijl de ouders samsonseks hadden, konden hun bloedjes zondagochtend naar De grote Karrewiet verkiezingsshow kijken, waarin de voorzitters van de zes grootste Vlaamse partijen te gast waren. Was politiek maar zo speels, dachten we.

De partijvoorzitters werden het decor in gereden in een met bloemen beklede gocart. Gwendolyn Rutten gooide meteen de armen in de lucht alsof ze op een rollercoaster zat: ze was dolenthousiast over alles, volledig in lijn met haar partijstandpunten. In het uur dat volgde, kregen de zestig kinderen in de studio de touwtjes in handen. Ze mochten de voorzitters vragen stellen over problemen, al dan niet uit hun eigen leefwereld. ‘Een kindje in mijn klas heeft te weinig geld om een feestje te geven. Hoe zouden jullie dat oplossen?’ Het herleidde politiek tot haar essentie: de problemen van de kleine man en hoe ze te tackelen.

Er was ook ruimte voor persoonlijke vragen. We leerden dat Rutten zich ontspant door Game of thrones te kijken. Wouter Beke maakt graag pizza, Meyrem Almaci poetst zo ecologisch mogelijk, Tom Van Grieken had weinig succes bij de meisjes, noch bij de jongens. Eerder hadden de zes voorzitters de emoji mogen kiezen die het best bij hun partij past: Almaci koos een groen hartje, De Wever het V-vormige vredesteken, Van Grieken de leeuw.

Pertinenter waren soms de politieke vragen die de kinderen hadden voorbereid, of die ze ingefluisterd hadden gekregen. ‘Wat zou je het eerst redden, vluchtelingen of het klimaat?’ (Het klimaatprobleem ligt deels aan de basis van migratie, dus het klimaat.) Hoe kan ik veilig naar school, die in een straat ligt waar onlangs geschoten werd? (Inzetten op meer politie.) Hoeveel verdient Bart De Wever (7.500 euro) en waarom is dat zo veel? De Wever pleitte en passant nog voor kerncentrales als CO2-neutraal alternatief.

Wat is de meest gebruikte emoji ter wereld, was een quizvraag, waarop De Wever de kinderen wat Latijn bijbracht door ‘een lachende faeces’ te antwoorden. ‘Die heeft hij al eens naar mij ge-sms’t’, lachte Rutten. Was politiek maar zo speels, dachten we. Elkaar wat vieze emoji’s sturen en zo België redden.

Hier en daar ontstond achteraf wat stennis omdat ze alle zes ten slotte zo goed mogelijk de ‘Skibidi’ moesten dansen, en dat op twee weken van de verkiezingen. Rutten gaf zich alweer totaal, De Wever kreunde vooral van ‘oeioei’. We zaten ernaar te kijken als een lachende faeces, maar het was een stormpje in een glas slijm, dat ze zelf moesten maken met lenzenvloeistof. Al bij al was dit een luchtige show, met af en toe een angeltje. En in een tijd waarin achttienjarigen soms de naam van de premier niet kennen, kunnen alle beetjes helpen, skibidi nog aan toe.