Geen finale voor Eliot, deze landen haalden het wel: herbeleef de eerste halve finale van het Songfestival

De liveblog is ten einde. Je kan hier de eerste halve finale van het 64ste Songfestival nog eens herbeleven.

Drama voor Eliot: net zoals vorig jaar weet België zich niet te plaatsen voor de finale van het Eurovisiesongfestival. Lees er hier meer over. 

1. Griekenland
2. Wit-Rusland
3. Servië
4. Cyprus
5. Estland
6. Tsjechië
7. Australië
8. IJsland
9. San Marino
10. Slovenië

We krijgen nog een voorproefje van de 'Grote Vijf', de landen die rechtstreeks in de finale van zaterdag zitten. Dat zijn Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk. Gastland Israël won natuurlijk vorig jaar de wedstrijd, ook zij zitten rechtstreeks in de finale.

Europe, stop voting now! - de boodschap is duidelijk. De lijnen zijn gesloten. Het heeft dus geen zin meer om nu nog een stem uit te brengen.

Straks weten we welke tien landen doorstoten naar de finale. De finalisten zullen in willekeurige volgorde worden afgeroepen.

We hebben alle inzendingen van vanavond gehoord. Het stemmen is begonnen, de lijnen zijn officieel geopend.

Weet je niet hoe? Stemmen kan via de officiële Eurovision-app of via sms of telefoon met het nummer dat op je scherm verschijnt. Je kan maximaal 20 stemmen uitbrengen, op alle landen behalve België. Je hebt 15 minuten de tijd om te stemmen.

De televoters thuis en de professionele jury’s uit de Eurovisielanden bepalen de resultaten, elk voor 50%.

San Marino is een klein land. En dus wordt Serhat voor de tweede keer sinds 2006 uitgestuurd om te zingen voor Europa. Althans, dat was de bedoeling. Want zingen doet deze Serhat niet. Eerder vals een tekst aframmelen. Laat het ons op een gimmick houden. Jammer voor de backing vocals die hun uiterste best doen, maar het niet kunnen redden.

Katerine Duska ging grabbelen in de kledingbak van Studio 100 om met een sprookjesachtige outfit ‘Better Love’ voor te stellen. Veel nadruk hier op de héééél hoge tonen. En dat lukt, maar vocaal minder sterk dan haar video liet vermoeden. Toch moet deze Griekse popgodin met vlag en wimpel de finale halen.

“Nee, wij organiseren niet nóg een keer zo’n duur spektakel”, moet de Portugese omroep gedacht hebben. En dus sturen ze de meest bizarre act van deze eerste halve finale. Ondermaats op alle vlakken. Een liedje van drie keer niks, een zanger van drie keer niks en een danser die wel op het toilet lijkt te zitten. Kandidaat laatste plaats. Maar ook dat is een prestatie, nietwaar?

Victor Crone is eigenlijk een Zweed van geboorte, maar werd door Estland ingehuurd om drie minuten een popdeuntje te brengen. Hij heeft zijn nummer ‘Storm’ genoemd, maar wild gaat het er niet bepaald aan toe. Hij zorgt met zijn song eerder voor een briesje van saaiheid. Geef ons dan toch maar Tom Dice, die de wereld enkele jaren geleden wel kon overtuigen. ‘Me And My Guitar’, het is duidelijk niet iedereen gegund.

Van lederen pakjes tot ijzeren pinnen en bijhorende zwepen: deze IJslandse formatie Hatari lijkt wel uit een morbide versie van ‘50 Shades Of Grey’ of ‘A Clockwork Orange’ te zijn geplukt. Deze groep omschrijft zichzelf als antikapitalistisch, BDSM én een collectief. Lelijke smoelen, plateauschoenen, ranzig, vunzig, gewild vulgair, aanstootgevend. You name it, they go for it. Als de meest opvallende act moet winnen, dan is IJsland dé kandidaat. De Finse mannen van Lordi worden bij de gedachte alleen al jaloers.

Turnen op hoog niveau, dat is wat de Australische Kate drie minuten doet. Verkleed als de heilige maagd Maria zweeft ze links en rechts over een wereldbol die zo uit één of ander sprookje kan komen. We zijn altijd al stiekem fan geweest van een streepje opera, dus met deze ‘Zero Gravity’ kunnen we best leven. Al zouden we graag de choreograaf die deze act bedacht bij de titel ‘Zero Gravity’ graag ontmoeten. Zo origineel…

Kijkers die niet van bizarre blikken houden, opgepast! De Georgische Oto komen we liever niet ‘s nacht tegen. En ook zij die rillingen krijgen van knallende vlammenwerpers en onheilspellende mistflarden kijken best weg. En dan dat dotje… En dat liedje… Hij komt recht uit de klassieke Oost-Europese Songfestivaldoos. ‘Keep On Going’, zingt de Georgiër. Liefst naar een plek hier ver vandaan, dank u wel! 

De kijkers zien zijn jasje misschien als een reddingsvest, toch hopen wij dat Eliot en zijn song blijven drijven. Zijn act is goed opgebouwd en mooi in beeld gebracht. Misschien niet spetterend genoeg om het festival te winnen, maar als Europa dit niet lust, dan stellen wij ons vooral vragen bij de rest. Een finaleplek is volgens sommigen twijfelachtig, maar als Blanche kon overtuigen, dan ook toch Eliot…

Eliot maakt zich momenteel op voor zijn performance. De 18-jarige student uit Bergen staat er redelijk goed voor bij de bookmakers. Er wordt hem een 9de plaats voorspeld, met 65% kans dat hij de finale zal halen. Zangeres Katerine Duska van Griekenland is momenteel de topfavoriete van deze eerste halve finale. Australië en Cyprus vervolledigen de top 3.

Zo’n meterslange jurk hebben we wel vaker gezien, net als Nevena’s woeste armgebaren en haar windmachineverslaving. Net zoals we ‘Kruna’ ook eerder al vele malen hebben gehoord. Maar we houden van het vleugje dramatiek en het is mooi in beeld gebracht met complete sterrenstelsels die kolkend de revue passeerden.

Hoe ze ook haar best doet, het zijn vooral de twee bijzonder lenige dansers die met de aandacht gaan lopen. Zena zelf dweilde wat over het podium in een outfit die, zo leek het wel, recht uit een bordeel uit Minsk kwam. ‘Like It’ zingt Zena. Nou, niet echt.

Eentje om te schrappen van de Eurovision Bingo: de artiest op blote voeten! Joci Papai werd in 2017 al een keer achtste met zijn zigeunerfolk en wil nu nog beter doen. Dit keer bejubelt hij zijn vader. Neen, niet zwaarmoedig worden, het is maar een liedje. En behoorlijk gezongen. Niet onbelangrijk in een liedjeswedstrijd.

Lake Malawi moet zowat onze Clouseau uit de beginjaren zijn. Met een zanger die de camera wel zal pakken, een gitaarspeler die liefst niet te fel opvalt en een drummer die er maar wat op los mept. Synthpop van het lichtste genre, maar na drie minuten toch lastig uit je hoofd te krijgen.

Gebed voor twee. Of klaagzang van haar tot hem. Zala zingt, Gasper speelt onbewogen gitaar. Hij staat er dus wat voor aap bij, want alleen de zang is live. Het hoogtepunt bewaren de twee – in het dagelijkse leven ook een koppel – vermoedelijk tot in de kleedkamer. En misschien maar goed ook.