Haalt de PS met haar economische visie Wallonië uit het slop?

Paul Magnette (PS). © belga
Ewald Pironet

PS-kopstuk Paul Magnette zegt dat Wallonië erbovenop zal komen met ‘een beter beleid’. Maar van zijn partij zal dat beleid alvast niet komen.

De voorbije weken vonden heel wat dubbelinterviews plaats, waarbij kopstukken van twee politieke partijen de degens kruisten. Het zou geen slecht idee geweest zijn als er ook dubbelinterviews georganiseerd waren tussen kopstukken van dezelfde partij. Want ook binnen één partij zijn de meningsverschillen soms groot. Bijvoorbeeld tussen PS-partijvoorzitter Elio Di Rupo en de nummer twee van de PS, Paul Magnette. De discussie tussen beide is belangrijk, want het ziet ernaar uit dat de PS met pakweg 25 procent van de stemmen de grootste partij van Wallonië zal blijven. En samen met de SP.A, die rond de 12 procent peilt, hoopt ze de grootste politieke familie van het land te worden.

De economische visie van de PS is een garantie voor de verdere aftakeling van Wallonië.

Di Rupo wil een hervorming van de financieringswet. Die regelt hoeveel geld de gewesten en gemeenschappen van de federale overheid krijgen. Nu zit Wallonië al langer in financiële ademnood, en dat zal er de komende jaren niet beter op worden. Daarom wil de PS-voorzitter praten over de financieringswet, zodat de geldstroom naar Wallonië aanhoudt. Maar Magnette vindt dat niet nodig: met een beter beleid zal het mogelijk zijn om een meer dynamische en sociale economie en een meer solidaire maatschappij te hebben, zo zegt hij. Alleen wijst niets erop dat er met de PS zo’n ‘beter beleid’ zal komen.

De PS maakt onafgebroken deel uit van de Waalse regering, sinds die in 1981 voor het eerst werd gevormd, op twee korte intermezzo’s na: tussen 1985 en 1988, en sinds juli 2017 stond ze aan de kant. Al die tijd is de toestand in Wallonië verslechterd. Philippe Destatte, ex-kabinetschef van de PS en directeur van de denktank Jules Destrée, zei het onlangs in zakenkrant De Tijd: ‘Wallonië slaagt er maar niet in op te krabbelen.’ Het PS-beleid met alle Toekomstcontracten en Marshallplannen, plus de 12 miljard euro van de Europese structuur- en investeringsfondsen hebben allemaal niet geholpen. Destatte was duidelijk: ‘Wallonië kan zich alleen overeind houden dankzij de geldstromen vanuit Europa en Vlaanderen, en omdat we de buikriem aanhalen.’

De conclusie van Destatte was bijzonder pijnlijk: ‘De Walen leven niet behoorlijk. Als we de jaarlijkse uitgaven van gezinnen in Wallonië en Vlaanderen vergelijken, merken we zo’n 15 procent verschil. Voor uitgaven aan kleding en schoenen, meubels, cultuur, vrije tijd en opleiding per inwoner komt Wallonië telkens een heel eind achter Vlaanderen. Alleen aan tabak en alcohol geven de Walen meer uit dan de Vlamingen.’

Magnette en zijn PS-kameraden zouden eens met Destatte kunnen afspreken, maar ze kunnen ook het jaarverslag van de Nationale Bank ter hand nemen. Uit haar tabellen blijkt hoe zorgelijk de toestand in Wallonië is, met bijna een op de vier jongeren die werkloos is. Meer dan een op de drie Walen is inactief, heeft dus geen job en is er ook niet naar op zoek. Een op de tien leerlingen verlaat er de schoolbanken zonder diploma secundair onderwijs.

Het verleden heeft aangetoond dat de PS-recepten om Wallonië uit het moeras te trekken niet helpen.

Daarbij neemt de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië toe, zoals gouverneur Pierre Wunsch vorige maand bevestigde in Knack: ‘Ruwweg kun je zeggen: tussen 1960 en 2000 groeide de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië jaarlijks met bijna 1 procent. Dat is enorm. Dan volgde een aantal jaren een pauze, maar sinds de crisis in 2008 neemt de kloof opnieuw toe, weliswaar in een trager tempo van 0,2 tot 0,3 procent per jaar. Dat is zeker geen goed nieuws, want de kloof moet eigenlijk verkleinen.’ Over de oorzaken zei Wunsch: ‘Dat heeft ongetwijfeld voor een belangrijk deel te maken met het beleid dat gevoerd wordt door de gewesten en gemeenschappen, want zij zijn verantwoordelijk voor zaken als infrastructuur, activering van werklozen, opleiding enzoverder.’

Het verleden heeft aangetoond dat de PS-recepten om Wallonië uit het moeras te trekken niet helpen. Integendeel. En nu doet de PS er nog een schepje bovenop: ze stelt een vierdaagse werkweek voor, mét behoud van loon. Dat zal zorgen voor meer werkgelegenheid, aldus de PS. Alle serieuze economen hebben dat al afgedaan als sciencefiction. Zelfs SP.A-voorzitter John Crombez, die zich dezer dagen graag tegen de PS aanschurkt en samen met Magnette huisbezoeken aflegde in Oostende, nam er afstand van.

De PS heeft al tientallen jaren de Waalse teugels in handen. De resultaten die ze op economisch vlak kan voorleggen zijn desastreus. De visie op de economie die ze tijdens de verkiezingscampagne naar voren bracht, is een garantie voor verdere aftakeling. Dat is ook geen goed nieuws voor de rest van het land.

Partner Content