‘Dolor y gloria’: Almodóvar houdt opendeurdag in zijn hoofd (en lijf) ★★★★☆

Of Dolor y Gloria in Cannes de Gouden Palm krijgt, weten we pas eind volgende week, maar vanaf vanavond al staat de film klaar om in de Belgische bioscopen uw hart te winnen. De kans dat u voor de bijl gaat, is groot: dit is Almodóvar op zijn kwetsbaarst.

Dat het hoofdpersonage Salvador Mallo (grootse rol van Antonio Banderas) met zijn plukkige kapsel en grijze baard op Almodóvar lijkt, is geen toeval. Dat hij filmregisseur is, evenmin. Dolor y Gloria is het werk van een artiest die in de spiegel kijkt, de sporen van de tijd op zijn gezicht vaststelt, en zich afvraagt hoe het zover kon komen.

Geuren en kleuren

Net als Almodóvar zelf wordt de ooit zo actieve Salvador al een hele tijd geplaagd door hevige lichamelijke pijn – de minutenlange waslijst van kwalen die hij in de film opsomt, is haast komisch. Wanneer een oude bekende hem een heroïnepijpje aanbiedt, voelt Salvador de pijn plots verdampen. En terwijl hij in de zetel achteroverzakt, wordt hij terug naar zijn jeugd gekatapulteerd. Zo wordt Dolor y Gloria een (drugs)trip down memory lane, die leidt langs vergane liefdes en ontbolsterend verlangen. In geuren en kleuren ontdekken we hoe Salvador Salvador is geworden – en Almodóvar Almodóvar.

Door de associatieve aard van de film – let op de vindingrijke cuts die heden en verleden kundig aan elkaar naaien – is Dolor y Gloria een minder evidente, meer episodische film dan Hable Con Ella, nog steeds onze persoonlijke favoriet uit Almodóvars oeuvre. En toch is de intimiteit in elk frame voelbaar. Zo’n opendeurdag in het hoofd van een artiest, dat maak je niet vaak mee.

Vooral de scènes waarin Salvador kletst met zijn bejaarde moeder (Julieta Serrano neemt de rol vanaf een bepaald moment over van Penélope Cruz) hakken erin. “Je bent een slechte zoon geweest, jongen.” Harde woorden, maar Almodóvar brengt ze met zijn karakteristieke luchtigheid.

Dolor y Gloria speelt vanaf 17/05 in de bioscoop.