De Wever hint op mogelijke aanpassing rond verbod onverdoofd slachten

“Berouwvol”, zo omschreef het Duitse weekblad Jüdische Allgemeine de houding van Bart De Wever tegenover het verbod op onverdoofd slachten. “We waren ons er gewoon niet van bewust hoezeer dit de joodse gemeenschap treft”, zo wordt de Antwerpse burgemeester geciteerd. Volgens het weekblad ‘hoopt’ De Wever dat het Europees Hof ons land tot een bocht dwingt.

Die passage is opmerkelijk, want het was uitgerekend Vlaams minister Ben Weyts (N-VA) die het verbod invoerde, en de partij toonde zich in het verleden ook bijzonder trots op die realisatie. Maar met de komst van joods boegbeeld Michael Freilich liep de spanning op: Freilich liet zich in het verleden erg kritisch uit over het verbod. “De laatste die ons een verbod op onverdoofd slachten oplegde, was Hitler”, klonk het.

Toch is het niet zo dat De Wever hier een knieval maakt voor de joodse stemmen in Antwerpen, zoals op sociale media algauw werd gesuggereerd. Veeleer lijkt het om een interpretatie te gaan door de journalist van de Jüdische Allgemeine. De Morgen vroeg de originele opname van het gesprek met De Wever op, en daaruit blijkt in geen geval dat de Wever ‘hoopt’ dat het verbod moet worden aangepast. Wel zegt hij dat bij het ontstaan van de wet niemand rekening hield met hoe delicaat die zou liggen bij de joodse gemeenschap. “De joodse gemeenschap had meer pro-actief moeten zijn en aangeven dat dit zo’n gevoelige zaak was.”

Uiteindelijk trok de joodse gemeenschap naar het Grondwettelijk Hof, dat de vraag vervolgens doorspeelde naar het Europees Hof. “We moeten wachten wat het verdict zal zijn”, zegt De Wever. “Maar als je kijkt naar de tekst die het Grondwettelijk Hof naar Europa stuurde, zie je dat er een kans is dat de religieuze traditie (het religieus slachten, SK) zal worden erkend.” Zo’n uitspraak vanuit Europa zou als gevolg hebben dat ons land de wet moet aanpassen, stelt de Antwerpse burgemeester. “Op dat moment zullen we, denk ik, een oplossing moeten voorbereiden.”

Dat de bekommernissen van de joodse gemeenschap niet op de politieke radar stonden, zoals De Wever stelt, is echter niet waar. Ruim voor het verbod in het Vlaams Parlement werd gestemd, verwierpen zowel de Moslimexecutieve als de joodse gemeenschap het voorlopige akkoord. Zo legde Joods Actueel, met toen nog Michael Freilich als hoofdredacteur, zijn oor te luisteren bij de Europese Raad voor Koosjer Slachten. “Ze zijn er niet heel blij mee, want het is niet in overeenstemming met de joodse wetgeving”, zei Freilich.

Niettemin heeft de joodse gemeenschap te weinig druk uitgeoefend, zegt Freilich nu. “We hebben niet het nodige gedaan om de overheid uit te leggen hoezeer wij daar slachtoffer van zouden worden. In bilaterale contacten is er te weinig over gesproken.” Hij benadrukt ook dat vanuit Joods Actueel nooit gesprekken zijn gevoerd met parlementairen of overheden over het onverdoofd slachten.